Maandag zocht ik een boek om te lezen op het strand. Het
waaide flink dus ik wilde geen van mijn mooie aankopen op de Dordtse
boekenmarkt laten zandstralen. Het werd een al jaren zinloos in de kast staand
exemplaar uit het werk van Kees van Beijnum. Bijna iedereen heeft dit
succesvolle boek uit 2000 al gelezen. Het is ook verfilmd met in een hoofdrol
de onontkoombare Katja.
Ik dacht aanvankelijk dat Oesters van Nam Kee een zgn.
literaire thriller was. Het is echter een puberroman die zich half-half in het
Amsterdamse criminele circuit afspeelt. Het verhaal is eenvoudig. Berry is een
slimme jongen van 18. Hij woont bij zijn moeder en broer en zit op het
gymnasium. Door slechte vrienden, met name Otman en De laatste mode, komt hij
op het slechte pad: drugs, drank, diefstal. Hij stopt met school en liegt zijn
moeder voor dat hij geslaagd is en nu studeert. De vrienden van hem zijn echte eikels. Ze slaan elkaar
voortdurend, slopen zijn moeders auto en hebben werkelijk niks zinnigs te
zeggen. Toch voelt Berry zich er thuis.
Berry ontmoet een meisje en wordt verliefd. Zij heet
Thera en zij eet iedere dag oesters bij
Nam Kee. Thera is een simpel kind dat in een nachtclub werkt en last heeft van
vallende ziekte. Zij worden geliefden en
zien elkaar veel. Berry vertelt zijn vrienden niet over Thera en probeert haar
ook zoveel mogelijk bij zijn moeder weg te houden. Zij zijn gelukkig, maar er
blijkt ook een ex in het spel te zijn, de oudere en succesvolle Ben.
Samen verbrassen Berry en Thera nogal wat geld en zij bedenken een manier om
aan meer te komen. Een oplichterij levert 22.000 gulden op en het feest kan
beginnen. Helaas krijgt zij een paar epileptische aanvallen teveel en vlucht
via een ziekenhuisopname naar haar moeder. Berry blijft vertwijfeld achter.
Thera keert terug naar Ben. Berry is boos en stalkt haar.
Lange tijd verwachtte ik een spectaculaire ontknoping, maar
deze bleef uit. Berry vermoordt niet de ex van Thera, maar gooit in dronkenschap
en lamlendigheid een steen naar de burgemeester die aanwezig is bij de opening
van een winkelcentrum. Hij wordt gepakt en zit vast.
Kees van Beijnum vertelt het verhaal niet chronologisch.
Berry blikt terug vanuit zijn gevangenis op de gebeurtenissen die tot zijn
wanhoopsdaad hebben geleid. Ook zijn kindertijd en de onduidelijk relatie met
zijn vroeg gestorven vader komen langs. Dit brengt wel spanning in het verhaal,
maar echt boeiend wordt het niet. Het taalgebruik is vlot en vaak van de
straat. Door te veel woorden wordt het verhaal wat langdradig.
De fratsen die Berry meemaakt met zijn vrienden zijn soms
hilarisch maar nergens schrijnend. Misschien met uitzondering van het
nachtelijke bezoekje aan een
uitzonderlijk dikke hoer, verstandelijk gehandicapt en met haar moeder hokkend
in een caravan. De stomdronken Berry wordt tot zijn grote verdriet aan haar
overgeleverd. Er gebeurt niet veel en de vrienden rijden terug naar Amsterdam.
Heel typisch vond ik dat Berry maandenlang kan teren op die
22.000 gulden. Met Thera overnacht hij bijna een week in het Hilton, hij koopt
dure kleren, betaalt de drank voor zijn vrienden en nog is er geld over. Was
Amsterdam zo goedkoop in 1998? Daar staat mij niets van bij. Voor op het strand is Oesters van Nam Kee een prima boek. Je
hoeft er nauwelijks bij na te denken en je leest het in één dag uit. Het
verfomfaaide exemplaar kan de papierbak in.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten