Dave Eggers - De monnik van Mokka

Met ‘Wat is de wat?’ in het achterhoofd – het boek gaat over de gevolgen van de oorlog in Soedan -  begon ik aan ‘De monnik van Mokka’. De hoofdpersoon in dit boek is Mokthar Alkhansali, koffiehandelaar in Jemen. Ik had een roman verwacht over de verschrikkingen in Jemen. Maar ‘De monnik van Mokka’ is een biografie van de werkelijk bestaande Mokthar. Hij weet zich als arme drommel op te werken tot succesvol zakenman.

Willem Elsschot – Pensioen

Ik zit weleens vast in een boek en vraag mij dan af: doorgaan of stoppen? Meestal leg ik het boek even weg en begin ik in een ander boek. Willem Elsschot is dan altijd een goede greep. Zijn werk verveelt nooit. ‘Pensioen’ is een korte roman uit 1937. In het verhaal staat de schoonmoeder van Laarmans centraal. Menno ter Braak schreef over ‘dat heele pak moederliefde’: “De bladzijden, die aan deze figuur gewijd zijn., behooren tot de allerbeste van Elsschots werk en geven er een tragisch karakter aan.”

Kazimierz Brandys - Samson

Van Kazimierz Brandys (1916-2000) las ik eerder ‘Rondo’. Deze mysterieuze roman uit 1982 gaat over een verzetsgroep met de naam Rondo. Zowel de lezer als de personages weten op den duur niet meer of deze verzetsgroep wel echt bestaat. Veel van het werk van Brandys – hij schreef ook essays en filmscripts - draait om de Tweede Wereldoorlog. ‘Samson’ uit 1948 is het eerste deel van een vierdelig werk met de titel ‘Między wojnami’ (Tussen de oorlogen). ‘Samson’ is in 1961 door Andrzej Wajda verfilmd. De Nederlandse vertaling door Axel Holvoet is uit 1989.

Teffi – Herinneringen. Van Moskou naar de Zwarte Zee - 1919

Teffi is het pseudoniem van Nadezhda Alexandrovna Lokhvitskaya (1872-1952). In het Rusland van voor de Revolutie was zij een beroemdheid. Zij schreef toneel en poëzie maar is vooral bekend geworden door haar columns en korte humoristische verhalen Deze waren toegankelijk geschreven en vonden waardering in alle geledingen van de samenleving. Je kunt haar zien als de Russische Simon Carmiggelt.

Luis Bunuel – Mijn laatste snik

De grote filmmaker Luis Buñuel schreef deze prachtige autobiografie in 1982, vlak voor zijn dood. Een van de laatste hoofdstukken heet ‘Voor en tegen’ en bevat dingen waar hij een hekel aan heeft en dingen waar zijn voorkeur naar uitgaat. Hij schrijft: “Ik raad iedereen aan eens een keer hetzelfde te doen.” Hij heeft volstrekt gelijk. Een degelijk hoofdstuk zou in geen enkele autobiografie mogen ontbreken.

Liesbeth Goedbloed – Broeder ezel

‘Broeder Ezel’ is de debuutroman van Liesbeth Goedbloed. Zij schrijft ook poëzie en in het ‘Nederlands Dagblad’ heeft zij een column. Anna is de hoofdpersoon in het verhaal. Zij is een jonge vrouw die met een ezel een tocht maakt door een stukje Italië. Vanaf de eerste pagina’s begrijp je dat zij niet zomaar op vakantie is. Anna heeft een doel met deze tocht, maar je weet niet welk doel.

Johan Harstad – Max, Mischa & het Tet-offensief

De Noor Johan Harstad is na de romans Hässelby en Buzz Aldrin, waar ben je gebleven? internationaal doorgebroken. In Nederland heeft hij een grote schare trouwe fans, die zich vorig jaar gretig stortte op het 1200 pagina’s dikke Max, Mischa & het Tet-offensief. Ik hoorde van diverse lezers dat zij het boek in enkele dagen hadden verslonden. Ik begon er een paar weken terug aan: een prachtig boek. Ik liep af en toe vast en deed er dus wat langer over om het boek uit te lezen.

Witold Szablowski – Dansende beren

‘Dansende beren’ is een heel bijzonder boek. Het is een reisboek met twee thema’s, die Witold Szabłowski zonder dat te zeer te benadrukken met elkaar verbindt. In het eerste deel vertelt hij het bizarre verhaal van de laatste berentemmers van Europa. In het tweede deel volgt het verslag van zijn bezoeken aan landen waar het communisme eens heerste of nog heerst. In de NRC kreeg het boek terecht vijf sterren.

Jeroen Olyslaegers – De zielhouderij

‘De zielhouderij’ is een filosofisch essay, uitgegeven door uitgeverij Academia Press. In dezelfde reeks verschenen eerder essays van Alicja Gescinska en Marente de Moor. Olyslaegers’ essay gaat over rituelen. In zijn verhaal mengt hij herinneringen en beschouwingen. Het is een persoonlijk verhaal. Vertellen ligt in zijn natuur. De waarheid wordt verteld en niet gezegd.

Georges Perec – Ruimten rondom

‘Ruimten rondom’ uit 1974 is geen verhaal, maar bij Georges Perec is het onderscheid tussen verhaal, essay of een reeks observaties diffuus. In het boek denkt Perec na over ruimten. De hoofdstukken hebben titels als ‘De bladzijde’, ‘De kamer’, ‘Het land’ en ‘De wereld’.

Dore van Duivenbode – Mijn Poolse huis

Dore van Duivenbode kwam als kind vaak in het Poolse Oświęcim, in het Duits Auschwitz. Wereldwijd staat de naam symbool voor de gruwelijkheden van de Holocaust. In Oświęcim woonden ook gewoon mensen. En zij zijn er blijven wonen na de oorlog. De moeder van Van Duivenbode is Barbara Starzyńska. Zij groeide op in Oświęcim en schreef er later met haar partner Hans Citroen een verbluffend boek over.

Chinua Achebe – Een zoon van zijn volk

Chinua Achebe (1930-2003) werd geboren in Nigeria. Hij studeerde Engels en schreef zijn boeken ook in het Engels. In 1958 brak hij internationaal door met de roman ‘Things fall apart’. Voor veel Afrikaanse schrijvers was en is hij een voorbeeld. Hij wordt ‘the father of modern African writing’ genoemd.

Literair café De Overheid 1978-1996

Ieder legendarisch café in Rotterdam verdient een ode in de vorm van een boek. Het is bijna een traditie. In mijn Rotterdamkast staan boeken over De Schouw, De Pijp, Timmer, De Fles en Pardoel. Waarschijnlijk bestaan er wel meer Rotterdamse kroegmonografieën, maar die bezit ik helaas nog niet. Aan dit illustere rijtje is nu een prachtboek over café de Overheid toegevoegd, onder redactie van Wim de Boek, Rob Braams en Rob de Moes. De laatste is verantwoordelijk voor de teksten, de foto’s zijn grotendeels van de hand van Wim de Boek.

Willy Vlautin – Laat me niet vallen

Ik kende Willy Vlautin van de band Richmond Fontaine. Hij is ook schrijver en heeft inmiddels vijf romans geschreven. ‘Don't Skip Out On Me’ is uit 2018 en werd (in deze vertaling) begin dit jaar door het DWDD-boekenpanel uitgeroepen tot boek van de maand.

Bohumil Hrabal – De tedere barbaar

Het meeste werk van de Tsjechische grootmeester Hrabal is autobiografisch. Hij slaagt er in één moeite door in om in al zijn boeken de meest wonderlijke gebeurtenissen te laten plaatsvinden, bizar en realistisch, op zijn Tsjechisch. In het Nederlandse taalgebied zijn er weinig schrijvers die dit kunnen combineren. Maarten Biesheuvel komt er misschien het dichtst in de buurt.

Jaap Robben - Zomervacht

Met ‘Birk’ schreef Jaap Robben een bestseller. Deze tweede roman doet het ook bijzonder goed, zowel qua verkoop als bij de recensenten. De hoofdpersoon van waaruit het verhaal verteld wordt is de dertienjarige Brian. Hij woont met zijn vader in een caravan ver buiten de stad. Zijn moeder ziet hij niet meer. Wel gaat hij met zijn vader af en toe op bezoek bij zijn gehandicapte broer, de zestienjarige Lucien. Hij woont in een tehuis. Deze zomer, het is snikheet, wordt aan vader gevraagd zijn oudste zoon een aantal weken in ‘huis’ te nemen. Hij zegt pas ja als hij hoort dat er een financiële vergoeding tegenover staat.

Bohumil Hrabal – Beste Karel

Bohumil Hrabal is populair in Nederland. Naast de vele romans en novellen die zijn vertaald in het Nederlands brengt uitgeverij Pegasus af en toe een bijzondere tekst van hem uit. ‘Beste Karel’ bevat zeven brieven die Hrabal in de jaren zeventig schreef aan zijn vriend Karel Marysko. Het boekje is prachtig uitgegeven en heeft een beperkte oplage.

Vladislav Vancura – Herberg ‘De goede luim’

De Tsjech Vladislav Vančura (1891-1942) heeft veel geschreven. Hij was zeer populair in zijn vaderland. Zijn werk is misschien minder goed vertaalbaar dan dat van tijdgenoot  Karel Čapek. ‘Herberg De goed luim’ is het tweede boek van hem dat nu beschikbaar is in het Nederlands. Het is een keuze uit een verhalenbundel uit 1932. Het boek bevat drie verhalen die gaan over de liefde.

Abbe Applique – De kunst van het neuken

De titel van dit boekje nodigt uit tot lezen. Het is uitgegeven door Voetnoot, in de reeks Moldaviet. Dit is een serie vertaalde Tsjechische verhalen, die niet eerder beschikbaar waren in het Nederlands. Abbé Appliqué klinkt niet als een Tsjechische naam. Het is een vertaling uit het Frans door ene J.H. De schrijver is Joseph de  Souvenir (1763-1853) staat er in het voorwoord te lezen. In werkelijkheid is het een Tsjechische tekst, anoniem uitgebracht in 1940. Het vermoeden is dat de surrealist en communist Vítězslav Nezval (1900-1958) de schrijver was. Dit zet vertaler Kees Mercks uiteen in zijn nawoord ‘Bij wijze van Naspel’.

Bregje Hofstede – Drift

Drift is een geweldig boek. Ik las de laatste tijd een aantal recente boeken van Nederlandse vrouwelijke auteurs, zoals Lotte Kok, Sytske van Koeveringe en Marente de Moor. De kwaliteit is hoog, maar halverwege nam de spanning in hun boeken wat af. Drift daarentegen blijft tot het einde toe boeiend. Dit heeft zowel met de constructie van het boek als met het taalgevoel van Bregje Hofstede te maken.

De Schiedamse jaren. Herinneringen aan Gerard Reve

Vanaf 27 oktober besteedt Bibliotheek Schiedam een week lang aandacht aan Gerard Reve. De hommage heeft als titel De Reve Revue. Er is een talkshow, een literaire wandeling, een filmavond, een tentoonstelling en meer. Speciaal hiervoor wordt dit boek met herinneringen van stadsbewoners uitgebracht. Gerard Reve was vanaf half jaren zeventig tot 1993 geregeld in Schiedam. Officieel woonde hij in deze tijd het Franse dorpje Le Poët-Laval, maar vaak was hij bij Joop Schafthuizen, die eerst in het Proveniershuis woonde, later in de De Savornin Lohmanlaan en vanaf 1984 op de Nassaulaan 36.

Lotte Kok – Skydancer

De foto op de voorkant van ‘Skydancer’ is van Julia Fullerton-Batten. De foto is kenmerkend voor haar werk, waarin mensen poseren in een vreemde omgeving. Zij plaatst vaker mensen als reuzen in een straat of op een plein. Deze uitvergroting slaat natuurlijk ook op de titel. Een skydancer is een reclameballon in de vorm van een pop, die alleen overeind blijft als er lucht wordt ingeblazen.

Ivan Klima – De huwelijksreis

Moldaviet - van Uitgeverij Voetnoot - is de naam van een reeks boekjes met korte verhalen van Tsjechische auteurs. De serie telt vierentwintig delen. Veel auteurs zijn voor het eerst in Nederlandse vertaling verschenen in deze reeks. De boekjes zijn nog te koop. De hele serie kost €100. Geen geld voor vierentwintig verhalen.

Gerard Kornelis van het Reve – Nader tot U

Het is jaren geleden dat ik een boek van Gerard Reve las. Ooit kocht ik alles wat er van of over hem uitkwam. Sommige boeken herlas ik meerdere malen, zoals het onderschatte ‘Bezorgde ouders’. Het wordt tijd voor een Reve-revival. In Schiedam start binnenkort de Reve Revue. Matroos Vos woonde in Schiedam en Reve kwam er jarenlang. De bibliotheek heeft naar aanleiding hiervan een heel programma samengesteld met een talkshow, tentoonstelling, literaire wandeling een boekuitgave en meer.

Sytske van Koeveringe – Het is maandag vandaag

Gerard Reve wordt door de jonge generatie nauwelijks meer gelezen. Jan Wolkers daarentegen is opmerkelijk populair, ook bij jonge schrijfsters zoals Marieke Lucas Rijneveld. De hoofdpersoon in ‘Het is maandag vandaag’ is Julia. Zij is eenzaam en leest Jan Wolkers. Ik vermoed dat Sytske van Koeveringe zich heeft laten inspireren door zijn werk.

Marente de Moor - Foon

‘Foon’ is een wat mysterieus boek. De titel is prachtig. Vanaf de eerste pagina werd ik het verhaal ingezogen. Het speelt in Rusland, in een afgelegen streek, waar ooit een dorp was. Nadja leeft met haar man Lev. Hij  is een stuk ouder dan Nadja en is  enigszins hulpbehoevend. Hij was bioloog aan een universiteit. Ooit hadden zij hier een laboratorium. Er kwamen groepen studenten langs en vrijwilligers uit het buitenland. “Een buitenstaander zou zeggen, die mensen leven in het paradijs.”

Bohumil Hrabal – Danslessen voor gevorderden

De publicatiegeschiedenis van het werk van Hrabal (1914-1997) is even dubbelzinnig en onnavolgbaar als zijn teksten zelf. Voordat hij rond zijn vijftigste voltijds schrijver werd, werkte hij onder andere in een ijzergieterij, als handelsreiziger en bij het spoor. Eind jaren veertig publiceerde hij wat gedichten en later een boekje in eigen beheer. Vanaf de jaren zestig verscheen er meer werk van zijn hand. Hij was inmiddels afgekeurd en kreeg een invalidenpensioen. Een paar jaar later werd zijn werk verboden. 

Karel Capek - Een doodgewoon leven

Ieder boek van Karel Čapek is bijzonder. ‘Een doodgewoon leven’ is het vierde boek van hem dat ik in korte tijd lees. Het is een volslagen ander boek dan de drie die ik eerder las en alweer prachtig. In het boek schrijft een spoorwegbeambte aan het eind van zijn leven zin levensverhaal op, een doodgewoon leven. De dokter vindt zijn autobiografie en geeft deze aan het begin van het boek aan de heer Popel. De laatste kende de overledene ook als een gewoon iemand.

Annegreet van Bergen – Het goede leven

Annegreet van Bergen scoorde met haar vorige boek ‘Gouden jaren’ een enorme bestseller. Het boek is inmiddels bijna toe aan de veertigste druk. In ‘Gouden jaren’ beschreef zij de grote veranderingen in ons dagelijks leven in de afgelopen vijftig jaar. Dit boek riep nostalgische gevoelens op, maar was ook kritisch ten opzichte van een al te rooskleurige voorstelling van de jaren vijftig.

Alex Boogers – Lang leve de lezer

Vorige week zag ik Alex Boogers optreden op het podium Frontaal. Hij sprak over zijn meest recente boek Lang leve de lezer, geen roman maar een manifest. Een paar jaar geleden verscheen De lezer is niet dood dat als ondertitel ‘schotschrift’ kreeg. Veel thema’s hieruit keren terug in dit nieuwe boek.

Bianca Bellova – Het meer

De laatste tijd lees ik veel Tsjechische literatuur. Na het ontdekken van hedendaagse schrijvers als Jaroslav Rudiš en Marek Šindelka en het lezen van klassiekers van Hrabal, Weil en Čapek ging ik op zoek naar vrouwelijke Tsjechische auteurs. Tevergeefs, in Nederlandse vertaling is hun werk bijna niet beschikbaar. Gelukkig is onlangs de roman Het Meer van Bianca Bellová vertaald, door Kees Mercks. Zij won met het boek in 2016 de EU-Literatuurprijs. Het is inmiddels in twaalf talen vertaald en werd in eigen land een bestseller.

Bohumil Hrabal – Al te luide eenzaamheid

Van de Tsjechische schrijver Bohumil Hrabal (1914-1997) is veel vertaald in het Nederlands, terecht. Hij is een wonderlijke schrijver. Zijn boeken zijn niet altijd even begrijpelijk, maar waarom moet alles altijd begrijpelijk zijn. ‘Al te luide eenzaamheid’ is een van zijn bekendere werken. De korte roman uit 1980 - de eerste illegaal gedrukte versie stamt uit 1977 - werd in 1988 vertaald door Kees Mercks. Het boek is in vele talen vertaald, het is verfilmd en er zijn toneelbewerkingen van.

Vladislav Vancura – Een grillige zomer

Vladislav Vančura is minder bekend dan zijn land- en tijdgenoot Karel Čapek. In de jaren dertig van de vorige eeuw waren zij twee van grootste prozaschrijvers in de Tsjechische taal. Vančura’s werk was meer experimenteel dan dat van Čapek. De roman ‘Hrdelní pře aneb Přísloví’ is zowel een detective als een taalfilosofische studie. Het boek bevat honderden oude spreekwoorden en is alleen daarom al bijna onvertaalbaar. Vančura schreef veel: historische romans, toneelstukken, filmscenario’s en humoristische verhalen, zoals ‘Een grillige zomer uit 1926. Vančura  was communist en verzette sterk tegen het Naziregime. In 1942 werd hij geëxecuteerd. 

Lieke Marsman – De volgende scan duurt vijf minuten

In 2011 won Lieke Marsman de C. Buddingh-prijs voor haar poëziedebuut ‘Wat ik mijzelf graag voorhoud’. Vorig jaar verscheen van haar ‘Het tegenovergestelde van een mens’. Het boek is een roman, maar bevat ook essays en poëzie. Zij oogstte er veel succes mee. Wat het publiek toen niet wist was dat zij in die tijd al erg ziek was. Jarenlang was zij moe en had zij pijn. Artsen wisten niet wat de oorzaak was. Na een MRI-scan bleek het een kwaadaardige tumor in haar bovenrug te zijn.

Marek Sindelka – Materiaalmoeheid

‘Materiaalmoeheid’ is het tweede boek van Marek Šindelka dat is vertaald in het Nederlands. In Tsjechië is hij een van de toonaangevende jonge schrijvers. Materiaalmoeheid is het verschijnsel dat materiaal onder een zeer lang aangehouden wisselende belasting op een gegeven moment bezwijkt. De hoofdpersonen uit het boek zijn twee jonge broers die op de vlucht voor oorlog naar Europa zijn getrokken. De ene jongen heet Amir, de ander wordt ‘de jongen’ genoemd.

Roman Helinski – De Wafelfabriek

‘De wafelfabriek’ kwam vorig jaar uit en staat nu op de longlist van de Bookspot Literatuurprijs. Een goeie reden om deze tweede roman van Roman Helinski te lezen. Hij vertelt het verhaal van de vrouwen uit de wafelfabriek die onder leiding van een mysterieuze man in opstand komen tegen de directeur.

H.M. van den Brink – Het ontbijtbuffet

De verhalenbundel Het ontbijtbuffet zag ik in verschillende lijstjes staan als vakantieleestip. Wel waarschuwde iemand dat het geen ontspannend vakantieboek is. In één van de verhalen raakt een vader zijn dochter kwijt bij een druk dorpsfeest. De paniek is groot. Hans Maarten van den Brink schreef eerder reisverhalen en was buitenlandcorrespondent. De verhalen in Het ontbijtbuffet spelen in het buitenland. Het is niet altijd vakantie.

Hendrik Groen – Leven en laten leven

De boeken van Hendrik Groen over zijn belevenissen in een Amsterdams verzorgingshuis zijn erg populair, zeker nadat er een televisieserie van is gemaakt. Ik las de boeken met plezier en verwachtte bij ‘Leven en laten leven’ een vervolg op de eerdere delen. Het bleek een geheel ander boek.

Georges Perec – Een man die slaapt

‘Un homme qui dort’ is een korte roman, die Perec schreef in 1967. Het boek werd eerder vertaald onder de titel ‘Een slaper’. Deze vertaling uit 1998 is van Rokus Hofstede. Zoals al het werk van Perec is ook dit boek bijzonder. De eerste regel luidt: “Zodra je je ogen sluit begint het avontuur van de slaap.” Het verhaal dat hij vervolgens vertelt gaat over een jongeman die zich volledig probeert te onttrekken aan het aardse leven. Zijn bewustzijn zet hij op een slaapstand.

Joubert Pignon – Huil maar, ik wens je uitstel toe

‘Huil maar, ik wens je uitstel toe’ Is het derde boek van Joubert Pignon dat ik in korte tijd lees. Het is het tweede deel van wat door de auteur een trilogie wordt genoemd. Verwacht geen lange verhaallijnen, familiegeschiedenissen of maatschappelijk relevante bespiegelingen. Pignon houdt van kort. Zijn stukjes zijn humoristisch, bizar of soms ronduit flauw, maar zeker origineel.

Vladimir Makanin - Underground of Een held van onze tijd

Vorig jaar overleed de underground-schrijver Vladimir Makanin. Hij werd geboren in een dorpje in de Oeral in 1937 en groeide op onder het communisme. In 1965 publiceerde hij zijn eerste novelle. ‘Underground of Een held van onze tijd’ uit 1998 is zijn meest bekende boek. Het verhaal draait om de underground-schrijver Petrovitsj. Hij woont in een troosteloos flatgebouw, waar hij op huizen past van bewoners die er tijdelijk niet wonen. Eigenlijk is hij een dakloze.

Frank Dikotter – De culturele revolutie

'De culturele revolutie’ is het derde deel in deze trilogie over de Volksrepubliek China onder het bewind van Mao. In het eerste deel over de jaren 1945-1957 behandelt Dikötter de Chinese revolutie en de vestiging van het regime van Mao. Deel twee gaat over de ‘De grote sprong voorwaarts’: de van bovenaf opgelegde snelle groei van industrie en landbouw die eindigde in een grote mislukking. In dit derde deel rond Dikötter zijn volksgeschiedenis af met de culturele revolutie en de nasleep ervan. De periode die hij behandelt loopt van 1962 tot aan de dood van Mao in 1976.

Philip Huff – Dagen van gras

‘Dagen van gras’, werd mij minstens een jaar geleden al aangeraden om te lezen. Dit schoot mij te binnen toen ik Phliip Huff onlangs op televisie zag bij ‘De slimste mens’. Het boek is zijn romandebuut uit 2009. Hij vertelt erin het verhaal van een jongen die in een psychose raakt.

Joubert Pignon – Mooie lieve schat

Laat ik ervan uitgaan dat de schrijver Joubert Pignon echt bestaat. In dat geval heeft zijn stijl zich vanaf het onheilsjaar 2012, waarin zijn debuut ‘Er gebeurde o.a. niets’ verscheen, positief ontwikkeld. ‘Mooie lieve schat’ is uit 2017 en kent dezelfde thematiek rond een drankzuchtige hoofdpersoon met een gammele relatie en oog voor vunzigheden, maar Pignon gooit er nu een schep bovenop: meer drank, meer relatieproblemen en meer vunzigheden.

Joubert Pignon – Er gebeurde o.a. niets

In de laatste bundel van A.L. Snijders las ik een verhaal van Joubert Pignon. Deze schrijver werkt (of werkte) in een dierenwinkel. Dat moet een bron van inspiratie zijn. Het verhaal ging over een goudvis. Net als A.L. Snijders schrijft Pignon zeer korte verhalen. ‘Er gebeurde o.a. niets’ is zijn debuutbundel uit 2012.

Willem Elsschot - Tsjip. De Leeuwentemmer

Willem Elsschot heeft meerdere malen verklaard dat hij te weinig fantasie had om een verhaal te verzinnen. Alles wat hij schreef vond zijn oorsprong is zijn leven. Wat hij meemaakte kon hij omzetten in een verhaal. Iets verzinnen uit het niets, kon hij niet. Tsjip is het verhaal van zijn dochter Adele. Zij krijgt een relatie met de Pool Bennek, trouwt met hem en krijgt een kind. De verteller heet Laarmans, het alter ego van Elsschot.

Sadegh Hedayat – De blinde uil

In Iran mag het werk van Sadegh Hedayat (1903-1951) niet meer herdrukt worden. ‘De Blinde uil’ werd tijdens een internationale boekenbeurs in 2005 te Teheran in de ban gedaan. In het Interbellum, tijdens het bewind van Sjah Reza Pahlavi, was Hedayat een gerespecteerd schrijver. Zijn afkeer van godsdienst en zijn liefde voor zijn vaderland sloten aan bij de heersende ideeën van het regime van de sjah. Tot 1979 werd hij alom geprezen. Officieus werd Hedayat benoemd tot ‘Auteur van het Keizerlijke Hof’.

Armando – De Boksers

Als verzamelaar van het werk van Armando had ik de herdruk van ‘De Boksers’ uit 1994 al in mijn bezit: een kleine pocket, uitgegeven in de zgn. Sportbibliotheek. Het origineel is van een jaar ervoor. Het is een prachtig uitgegeven boek op ongeveer A-4 formaat. Deze bibliofiele uitgave heeft een oplage van 200. 178 exemplaren zijn genummerd en gesigneerd. 22 exemplaren - niet bestemd voor de handel – zijn ongenummerd en ongesigneerd. Zo’n exemplaar is dit.

Merijn de Boer - De geur van miljoenen

De geur van miljoenen is het vierde boek van Merijn de Boer. Eerder publiceerde hij twee romans en een verhalenbundel. Dit nieuwe werk is een bundel met twaalf verhalen. Ik ben een liefhebber van zijn werk. In een vloeiende stijl laat hij de menselijke ranzigheid van alle kanten zien. Hij weet zijn personages in schaamtevolle posities te manoeuvreren en hij zet de lezer regelmatig op het verkeerde been.

Lidewijde Paris – Hoe lees ik korte verhalen?

Na het lezen van Hoe lees ik? heb ik meteen het dit jaar verschenen Hoe lees ik korte verhalen? gelezen. Om een misverstand uit de wereld te helpen. De ‘ik’ in de titel verwijst naar Lidewijde Paris. Zij schrijft dus niet voor hoe ik moet lezen. Snapt u het nog? Aan de hand van veertien korte verhalen laat zij zien hoe zij deze verhalen interpreteert. Hiervoor gebruikt zij begrippen/gereedschappen als perspectief, focalisatie, beeldspraak, metafoor en dergelijke.