Naomi Alderman – De macht

De Britse schrijfster Naomi Alderman schreef met ‘De macht’ uit 2016 een internationale bestseller. Het boek kreeg mede bekendheid doordat Obama het boek de lucht in prees. Het is een actuele roman, waarin je kunt lezen over verschuivende  machtsstructuren, gendervraagstukken en de toekomst van de aarde. Het is ook gewoon een spannend boek vol wilde avonturen en met een slim bedacht gegeven.

Bob den Uyl – Verhalen van de grote oorlog

‘Verhalen van de grote oorlog’ uit 2001 is een begerenswaardig boek voor de ware verzamelaar van het werk van Bob den Uyl. Het groot formaat boek is schitterend uitgegeven door Stichting Roos: oplage 175 exemplaren. Het omslag is van rood vilt. Het boek bevat portretten van tijdens de Eerste Wereldoorlog gesneuvelde soldaten. De portetten staan op de linker pagina’s, de teksten van Bob den Uyl staan rechts. Op pagina 3 zijn de tekstpagina’s wit. Pagina 49, waar de laatste tekst eindigt, is bijna zwart. De tekst is nauwelijks leesbaar.

Georges Perec - De dingen

Georges Perec schreef bijzondere boeken. Denk aan zijn roman ‘La Disparition’, waarin de letter e ontbreekt. Het boek is zelfs vertaald in het Nederland als ’t Manco. In ‘De Dingen’ uit 1965 ontbreken geen letters. Het verhaal gaat over Jérôme en Sylvie. Zij wonen in het naoorlogse Parijs. Zij studeren, hebben vrienden en zijn redelijk tevreden met hun tweekamerappartement. Het boek kent geen dialoog.

A.L. Snijders – Het oog van de naald

Ik las onlangs in een boek van Jamal Ouariachi zijn kritiek op het Nederlandse korte verhaal. Hij noemde de gangbare stijl zuinig: spaarpotproza. Namen noemde hij niet, met uitzondering van die van A.L. Snijders. Het werk van A.L. Snijders staat ver af van dat van Ouariachi. Zijn zeer korte verhalen (zkv’s) zijn anekdotes of kronkels. Een stukje draait om één - meestal plotloze - gebeurtenis: bijvoorbeeld een toevallige ontmoeting, een herinnering uit zijn jeugd of een citaat uit een gedicht.

Anna Enquist – Want de avond

‘Want de avond’ is een vervolg op ’Kwartet’ uit 2014, maar is ook zelfstandig te lezen. ‘Kwartet‘ eindigde met een gijzeling van de vier leden van het kwartet en de dramatische ontknoping ervan. In ‘Want de avond’ volgen we de vier enige tijd na de aanslag. Centraal staat Carolien. Zij verloor haar pink, is gestopt met werken en speelt ook geen cello meer. Zij zit vol zelfmedelijden.

F.B. Hotz - De voetnoot

‘De voetnoot’ staat wel degelijk in het verzameld werk van Hotz. Ik kreeg dit boekje van Leo Hogenboom en wist niet of het verhaal erin opgenomen was. Het is te mooi uitgegeven om niet te bewaren. En het was een goeie aanleiding om het te herlezen.

Voltaire - Candide

De vroedvrouw gaf Voltaire bij zijn geboorte nog geen uur te leven. Toch bereikte hij een respectabele leeftijd. Hij leefde van 1694 tot 1778 en bleef zijn hele leven ziekelijk. Desondanks schreef hij een enorme oeuvre: poëzie, filosofie, tragedies, wetenschappelijk werk en meer. In het nawoord van deze uitgave van het prachtige ‘Candide’ noemt Hans van Pinxteren het aantal van meer dan achthonderd werken. Voltaire verkeerde aan het Franse hof, maar door zijn scherpe meningen viel hij geregeld in ongenade.

Jamal Ouariachi – Herinneringen in aluminiumfolie

Afgelopen zondag trad Jamal Ouariachi op bij podium Frontaal. Het liet zich uit over het korte verhaal in de Nederlandse literatuur. Jarenlang wordt er geklaagd dat het korte verhaal te weinig waardering krijgt in Nederland. Deze bundel bevat een nawoord, waarin hij dieper in gaat op deze klacht. De titel is veelzeggend: ‘De schuld van de schrijvers’.

Jeroen Olyslaegers – Winst

De roman ‘Winst’ uit 2012 sluit aan bij zijn roman ‘Wij’ van een paar  jaar hiervoor. De tekst op de achterflap begint met: “Het zijn bezeten tijden.” Deze bezetenheid kenmerkt het boek, zowel voor wat betreft de beschreven gebeurtenissen als de manier van schrijven.

Rinske Hillen – Houtrot

Twee weken geleden won Rinske Hillen met ‘Houtrot’ de ANV Debutantenprijs 2018. Deze prozaprijs bestaat onder wisselende namen sinds 1995. Eerder wonnen onder anderen Anna Enquist, Jessica Durlacher, Gerbrand Bakker en Peter Buwalda de prijs. Vreemd genoeg heb ik dit jaar weinig meegekregen van de genomineerden. Tijdens de Dordtse Boekenmarkt zag ik pas dat die dag de bekendmaking en  uitreiking zou plaatsvinden. Hillen won de prijs, een goeie reden om nu haar boek te lezen.

Nino Haratischwili - Het achtste leven

Het achtste leven is een internationale bestseller. Het boek uit 2014 van de in Duitsland wonende Georgische schrijfster Haratischwili is in vele talen vertaald en heeft al de nodige prijzen gewonnen. Het is een familie-epos. Het verhaal begint in 1900 in Tbilisi en omvat meer dan een eeuw Georgische en Russische geschiedenis. Het boek telt bijna 1300 pagina’s. Sommige recensenten vonden dit te lang. Ik had beslist geen moeite met de lengte.

Karel Capek – Het jaar van de tuinier

De Tsjech Karel Čapek (1890-1938) was een veelzijdig schrijver. Hij scheef sciencefiction, reisboeken, toneel, detectives, kinderboeken, zoals Tuuntje, een verhaal over een hondje, en dus ook een boek over tuinieren.

Franz Kafka – Brief aan zijn vader

De ‘Brief aan zijn vader’ is een wereldberoemd egodocument. Kafka schreef hem op zesendertigjarige leeftijd in november 1919. Hij gaf hem aan zijn moeder. Zij liet haar man de brief niet lezen, maar gaf hem terug. De aanleiding voor deze brief was de reactie van zijn vader op zijn aangekondigde huwelijk met Milena Jesenská.

Jeroen Olyslaegers - Wij

Met ‘WIL’ leverde Jeroen Olyslaegers in 2016 een zeer sterke roman af. Het verhaal speelt tijdens de Tweede Wereldoorlog en draait om morele dilemma’s en onmogelijke keuzes. De hoofdpersoon is Wilfried, een lamzak waar aan het eind van het boek van gezegd wordt: “iedereen heeft schrik van u.” ‘Wij’ uit 2009 heeft eenzelfde hoofdpersoon. Georges, een gefrustreerd cartoonist, gaat met zijn gezin en een aantal bevriende stellen op vakantie naar Spanje. Het is 1976.

Armando – De naam in een kamer

Gisteren overleed op achtentachtigjarige leeftijd Armando. Hij was een veelzijdig en eigenzinnig man: schilder, beeldhouwer, journalist, bokser, violist en schrijver. In veel genres was hij thuis: reportages, korte verhalen, kinderboeken, poëzie en absurd theater. Zijn stijl is te omschrijven als kaal en realistisch. Armando was geobsedeerd door de oorlog en het kwaad.