Het was alweer enige tijd geleden dat ik een boek las van
Arto Paasilinna. Hij is de bekendste schrijver uit Finland. Veel van zijn werk
is vertaald in het Nederlands: ik zag dat ik al zeven boeken van hem in mijn
kast heb staan. De beste drie vind ik De gifkokkin, De zelfmoordclub en De
huilende molenaar. Helse eendjes is uit 1998 en is vorig jaar in het Nederlands
verschenen. Een gebeurtenis die geheel aan mij voorbij is gegaan.
De onderwerpen van Paasilinna zijn nogal dwaas, maar hij
weet niet altijd een absurditeit tot het einde van een boek boeiend te houden.
Elk boek van hem begint goed, halverwege ben je vaak geneigd het weg te leggen
omdat je het nu wel weet. Helse eendjes las ik met plezier tot het einde toe
uit.
Het boek gaat over een biologisch boerderij in het Noorden
van Finland waar geheim agent Jalmari Jyllanketo op wordt afgestuurd omdat er
vreemde dingen zouden plaatsvinden. Hij vermomd zich als bio-inspecteur en doet
onderzoek op de boerderij en de bijbehorende mijn. Er lopen heel wat kleurrijke
figuren rond, maar los van de stevige omheining valt er niets vreemds vast te
stellen.
Na een paar dagen gaat hij mee om een vracht af te leveren. Jyllanketo voelt zich al behoorlijk thuis en
wil graag zijn vakantie hier doorbrengen. Als bijrijder is hij getuige van het
vangen van een jong stuk uitschot. Enthousiast doet hij mee om de knaap af te
leveren in de mijn, waar hij voor zijn eigen bestwil aan het werk wordt
gezet. Jyllanketo krijgt nu de smaak te
pakken en zet zich, zijn opdracht vergetend, volledig in om goedkope
werkkrachten aan te leveren. De boerderij is een idealistische instelling, geen
concentratiekamp. Daarom worden alleen klaplopers, boeven en andersoortig tuig
gevangen. De motorclub de Helse Eendjes is een hele grote vangst, maar ook de
top van het zakenleven wordt in de val gelokt.
Als lezer denk je halverwege dat het systeem van
ontvoeringen niet goed kan blijven gaan, maar na vele idiote avonturen trouwt
de bio-inspecteur met de dochter van de farm en meldt bij zijn leidinggevende
dat hij op de boerderij geen ongeregeldheden heeft aangetroffen.
De boeken van Paasilinna zitten vol verwijzingen naar de
politieke en maatschappelijke toestand van Finland. Deze ontgaan mij
grotendeels. Bedrijven als Nokia worden met name genoemd. En de geheime dienst
van Finland wordt als een nogal kinderachtige club mannen neergezet. Paasilinna
laat Jyllanketo soms scherpe dingen zeggen: “Een agent van de veiligheidsdienst
liegt niet maar zwijgt over irrelevante kwesties, en over belangrijke zaken
spreekt hij nooit; daar stelt hij een dossier over samen.”
Helse eendjes hoort tot de betere boeken van Paasilinna. Het
is net als veel ander werk van hem ideaal om mee te nemen op vakantie en/of
ergens aan het strand tot je te nemen. Korte hoofdstukken, vlot geschreven, grappig
en absurd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten