Egon Hostovsky – De schuilplek

Egon Hostovský (1908-1973) is in Nederland geen bekende naam. In Tsjecho-Slowakije en later in Tsjechië groeide de waardering voor hem met de jaren. Hij is een van de vele schrijvers uit Oost-Europa die heeft moeten vluchten uit zijn land. Omdat hij bij het ministerie van Buitenlandse Zaken werkte en vlak voor de bezetting in het buitenland verbleef kon hij uit handen van de Nazi’s blijven. Hij keerde vanuit de V.S. in 1946 terug naar Praag. Zijn joodse familie had de oorlog niet overleefd. Nadat de communisten een paar jaar later de macht overnamen moest hij weer vluchten. Zijn boeken werden verboden. Tot het eind van zijn leven woonde hij in de V.S.

Hanna Bervoets – Wat wij zagen

 

Boekenweekgeschenken worden in de regel slecht besproken en eerlijk gezegd heeft dit genre de laatste twintig jaar hooguit vijf titels opgeleverd die ik zelf als leestips zou aanraden. Ligt dit aan de keuze van de auteurs? De laatste twee decennia waren dit wel eens schrijvers die gekozen werden vanwege hun verdiensten in het verleden. Als eerbetoon mochten zij het geschenk schrijven. Dit leverde niet hun beste werk op; ik denk aan Jan Wolkers, Kees van Kooten, Tim Krabbé en Jan Siebelink. Ik heb ook het idee dat het formaat van ongeveer negentig pagina’s niet voor iedereen ideaal is. Bij Griet Op de Beeck had ik het gevoel dat zij een hele roman wilde proppen in haar novelle Gezien de feiten. Soms is het gewoon een kwestie van smaak en is er gekozen voor een auteur waar ik zelf weinig mee heb. Na het lezen van het geschenk van Joost Zwagerman werden mijn vooroordelen alleen maar bevestigd. En tenslotte, een auteur kan ook gewoon nee zeggen wanneer hij tijdens het schrijfproces in de gaten krijgt dat een boek gaat mislukken. 

 

A.L. Snijders – Tat Tvam Asi

A. L. Snijders is inmiddels 83 jaar. Om de twee jaar worden zijn stukjes gebundeld en prachtig uitgebracht door AFDH Uitgevers. Tat Tvam Asi is bijna 650 pagina’s dik. Ouderdom heeft geen invloed op de productiviteit van A.L. Snijders. Zijn stukjes noemt hij zelf zkv’s, zeer korte verhalen, maar je kunt ze ook zien als columns, gedachtenspinsels of dagboekaantekeningen. De titel komt van het Sanskriet en betekent ‘Dat ben jij’. Een uitdrukking voor heilige teksten of zoals de uitgever het stelt: “teksten waaraan elke vorm van sektarisme ontbreekt.” 

Emma Curvers – Melktanden

 

In 2014 verscheen Iedereen kan schilderen, het debuut van Emma Curvers. Ik heb het boek toen gemist. Melktanden is haar tweede roman. Door een enthousiaste recensie werd ik verleid het boek te kopen. Het verhaal lijkt eenvoudig. Lon is een vrouw van achtentwintig en gaat voor het eerst van haar leven samenwonen. Haar vriend heet Philip en hun relatie leidde als vanzelf naar het moment waarop zij besloten tot deze stap. Lons moeder ziet niets bijzonders in hem en heeft ook een mening over mannen in het algemeen. “Mannen kon je maar het best altijd op zicht houden: iedereen mag solliciteren, maar je moet nooit iemand een vaste aanstelling geven.” Lon moet na enige tijd haar moeder gelijk geven.

Daniel Dee – De echo van mijn voetstappen

 

Daniël Dee schrijft al minstens twintig jaar. Rond het jaar 2000 publiceerde hij zijn eerste gedichten en zijn poëziedebuut 3D verscheen in 2002. In 2013-2014 was hij stadsdichter. Dat dichters ook proza kunnen schrijven bewees hij al eerder met de verhalenbundel Vrouwen en ik eerst uit 2012. De echo van mijn voetstappen is zijn meest recente werk en zijn eerste roman.

Simone Atangana Bekono – Confrontaties

 

Simone Atangana Bekono is met Confrontaties genomineerd voor de Libris Literatuur Prijs. Het is haar debuutroman en dat maakt haar nominatie speciaal. De concurrentie met onder anderen Jeroen Brouwers en Marieke Lucas Rijneveld is sterk. Op 10 mei wordt de winnaar bekend gemaakt.

Adriaan van Dis - KliFi

 

Adriaan van Dis behoeft bijna geen introductie. Hij is een bekende Nederlander en heeft sinds zijn debuut Nathan Sid uit 1983 tientallen boeken geschreven en vele prijzen gewonnen. Hij beoefent vele genres en leuk aan hem is dat hij zich regelmatig aan iets nieuws waagt. De roman KliFi is daarom al bijzonder. Het is moeilijk dit boek in een genre onder te brengen en dat is ook helemaal niet nodig.