vrijdag 6 december 2024

Tove Ditlevsen – De Gezichten


 

Na het succes van de Kopenhagen trilogie publiceerde Das Mag in 2022 de Nederlandse vertaling van De Gezichten (van Lammie Post-Oostenbrink). De roman verscheen oorspronkelijk in 1968, dat is in de periode waarin de trilogie in Denemarken werd uitgebracht. Het boek lijkt autobiografisch en gaat over een vrouw die vanwege een psychose wordt opgenomen in een inrichting. Detlevsen is zelf opgenomen geweest. Zij beschrijft in korte, heldere zinnen een ervaring die zij zelf heeft doorgemaakt.

donderdag 5 december 2024

Marietje Schaake - De tech coup


 

Marietje Schaake werkt bij het Cyber Policy Center op Stanford University. Zij is een privacy-expert, heeft veel kennis van ontwikkelingen binnen grote technologiebedrijven en zat voor D’66 in het Europese parlement. Zij schrijft columns en wetenschappelijke artikelen. Dit jaar heeft zij de onderwerpen die haar bezighouden samengebracht in het inzichtelijke en soms verontrustende boek De tech coup. Hierin beschrijft zij de dominantie van grote tech bedrijven en de bedreigingen die deze bedrijven vormen voor de democratie.

 

woensdag 4 december 2024

Tove Ditlevsen – Afhankelijkheid


 

Na het lezen van de eerste twee delen moest ik natuurlijk ook Afhankelijkheid, het derde deel van de Kopenhagentrilogie, lezen. In 2020 verscheen de Nederlandse vertaling van de hand van Lammie Post-Oostenbrink. Ditlevsen (1917-1976) begint dit deel van haar memoires bij de start van haar schrijfcarrière. Op haar twintigste publiceerde zij haar eerste gedicht in een tijdschrift; dit kwam aan de orde in deel twee. In 1939 verschijnt haar eerste dichtbundel en in de oorlog volgt er een roman.

maandag 2 december 2024

Lize Spit – Autobiografie van mijn lichaam


 

De Vlaamse Lize Spit is sinds haar debuut Het smelt uit 2016 een succesvolle auteur. Haar boeken krijgen veel goede kritieken en vorig jaar mocht zij het Boekenweekgeschenk schrijven. Autobiografie van mijn lichaam verscheen twee weken geleden en de recensies waren lovend. Het boek is geen roman, maar heeft wel de opbouw en spanning die herkenbaar is uit haar twee eerdere romans. Het verhaal begint in december 2021, wanneer zij met haar man Rob van Essen in Oostende is en een mailtje van haar moeder ontvangt waarin zij schrijft ongeneeslijk ziek te zijn: “In de seconden na deze mail is dit wat er moet gebeuren: de stippellijn bepalen. Ik ben geen dochter die een mailtje leest, ik ben een schrijver die de dochter observeert die een mailtje heeft gelezen."

zondag 24 november 2024

Tove Ditlevsen – Jeugd



In 2020 verscheen de Nederlandse vertaling van het tweede deel van de memoires van Tove Ditlevsen (1917-1976) bij uitgeverij Das Mag. De vertaling van Jeugd is net als het eerste deel van Lammie Post-Oostenbrink. Het boek verscheen oorspronkelijk in 1967. Het verhaal begint op haar vijftiende, wanneer zij haar eerste baantje heeft en eindigt bij de publicatie van haar poëziedebuut aan de begin van de Tweede Wereldoorlog.

woensdag 20 november 2024

Simon Vestdijk – De dokter en het lichte meisje


 

De dokter en het lichte meisje veroorzaakte een kleine rel toen het boek in 1951 uitkwam. De critici waren over het algemeen positief, maar het grove taalgebruik werd ook veroordeeld. De katholieke kerk raadde het lezen van de roman sterk af en er werden zelfs Kamervragen over gesteld. Het schandelijke boek werd er niet minder om gelezen. Het eerste jaar werden er 14.000 exemplaren van verkocht. De roman draait om de verhouding tussen een jonge huisarts en een prostituee. Nergens in de roman gebruikt Vestdijk de term ‘lichte meisje’, het woord ‘hoer’ komt daarentegen wel vaak voorbij, maar ik denk dat zelfs voor Vestdijk de titel ‘De dokter en het hoertje’ wat te ver ging, of zijn uitgever zag dit niet zitten.

 

woensdag 13 november 2024

Kassia St Clair - Van Peking naar Parijs


 

De Britse cultuurhistorica Kassia St Clair schreef eerder over de rol van textiel in de geschiedenis en over het geheime leven van kleuren. Van Peking naar Parijs (vertaald door Annemie de Vries) lijkt een minder breed opgezette cultuurgeschiedenis - in het boek staat één autorace centraal – maar zij verbindt er vele onderwerpen aan en weet zo een treffend beeld te schetsen van de stand van de techniek in de Westerse wereld aan het begin van de twintigste eeuw.

zondag 10 november 2024

Tove Ditlevsen – Kindertijd


De Deense Tove Ditlevsen (1917-1976) is een veelgelezen auteur in haar eigen land. Vanaf 2020 werd haar werk in het Nederlands vertaald door Lammie Post-Oostenbrink. Ditlevsen is hier vooral bekend geworden door haar autobiografische trilogie (1967-1971), waarvan Kindertijd het eerste deel is. Tove groeide op in Vesterbro, toen een armoedige wijk in Kopenhagen; nu is het een gewilde plek om te wonen. Haar vader was een werkeloze arbeider die zich actief bleef inzetten voor de vakbond; haar moeder deed weinig meer dan wat rondhangen en het leven van haar huisgenoten vergallen.

 

woensdag 6 november 2024

Simon Vestdijk – De koperen tuin


 

De afgelopen tijd las ik vooral romans van Vestdijk uit zijn latere periode, zoals Vijf vadem diep, Het verboden bacchanaal en De huisbewaarder. Steeds viel mij op hoe immoreel de meeste personages zijn. Er komt bijna geen aardig mens voor in deze romans. Ook is Vestdijk geneigd om zijn personages bizarre, soms onbegrijpelijke dingen te laten doen. Anders is dat in een eerdere roman, De koperen tuin, uit 1950. Rond dezelfde tijd schreef hij andere klassiekers als Pastorale 1943, De redding van Fré Bolderhey en De dokter en het lichte meisjeDe koperen tuin wordt terecht gezien als een van de hoogtepunten uit zijn oeuvre. Het boek is een liefdesroman, een muziekroman en een schets van een kleinburgerlijk provinciaal milieu. De hoofdpersoon Nol Rieske, een opgroeiende jongeman, is vooral tragisch. Zijn gedrag is soms extreem, maar wat hij doet is nog wel begrijpelijk en al te menselijk.

 

donderdag 31 oktober 2024

Detlev van Heest – Het verdronken land


 
Een jaar nadat Detlev van Heest De verzopen katten en de Hollander en Pleun uitbracht verscheen in 2011 Het verdronken land, met als ondertitel Terug naar Japan. Het boek is een bundeling van drie reisverslagen, de eerste uit 2009, de andere twee uit 2011. In alle reizen staat het terugkijken op zijn eerdere verblijf in Japan centraal. Hij zoekt oude bekenden op, denkt terug aan zijn ex Annelotte en vraagt zich af wat hij met zijn leven aan moet. De verslagen tonen ook zijn zucht naar vriendschap en misschien de onmogelijkheid ervan. “Voor mezelf stel ik voor de zoveelste keer vast dat ik met niemand blijvend bevriend kan zijn, zelfs niet met mijn levensgenoot.”

maandag 28 oktober 2024

Simon Vestdijk – Het verboden bacchanaal


 

Het verboden bacchanaal uit 1969 is de op een na laatste roman die Vestdijk tijdens zijn leven publiceerde. Het verhaal bestrijkt één dag en speelt grotendeels in het huis van het echtpaar Mary en Frits van der Laan. De man heeft een jubileum te vieren en heeft voor vandaag een stel vrienden uitgenodigd. Het blijken stuk voor stuk vreselijke types en eigenlijk komt er in het hele boek geen enkel aardig mens voor. Dat is een bekend verschijnsel in de romans van Vestdijk. Andere terugkerende thema’s zijn het bespieden en afluisteren van elkaar, het inwonende dienstmeisje dat beledigd en seksueel geïntimideerd wordt en het gegeven dat veel personages hun duistere kanten voor elkaar verbergen, maar hier niet geheel in slagen. Het verbodene is dat de samenkomsten van de vriendenclub geregeld eindigen in orgieën, maar bij dit jubileum mag het niet uit de hand lopen. De kinderen worden al wat ouder en moeten onwetend blijven over wat hun ouders uitspoken en ook de minnaar van Mary, een mislukte schilder, mag hier geen kennis van hebben.

 

zaterdag 26 oktober 2024

Detlev van Heest - Pleun


 

Met het verschijnen van Pleun in 2010 is de angst van de Pleun uit het boek bewaarheid geworden. In het boek smeekt de vrouw van Detlev haar man bijna om te beloven niets over hem te publiceren. Hij antwoordt haar: “Ik ben niet van plan iets te publiceren. Verder kan ik niet gaan. Ik ga geen garanties geven. Als ik zoiets zou beloven moet ik in mijn dagboek rekening houden met de consequenties van mijn schrijven. En als ik dat zou doen, dan is het geen dagboek meer. In een dagboek gelden geen grenzen. Daarin schrijf je zonder reserves.” Pleun is als een dagboek opgezet, maar het is waarschijnlijk niet letterlijk zijn dagboek over de periode 2004-2006, de drie jaar dat hij en zijn vrouw Annelotte in Nieuw-Zeeland woonden. Alhoewel in het boek vermeld staat dat het een roman is, is het autobiografische karakter onmiskenbaar.