Wojciech Kuczok brak een paar jaar geleden door als nieuw Pools
talent met de roman Beerput. Ik vond dat wel een aardig boek. Schimmering is
een verhalenbundel, waarvan ik niet alles even sterk vind. Veel verhalen
worden verteld vanuit een verwarde of gestoorde geest. Goed is dat hij een
verhaal weet vorm te geven door de gedachten van verschillende mensen te
beschrijven. Je vraagt je dan af wie er gek is. Goed zijn de soms opzienbarende wendingen in een verhaal.
In het verhaal Schimmering dwaalt een vrouw steeds verder af
van de werkelijkheid. De man besluit met: “Ik zou haar nooit in haar gezicht
hebben durven zeggen dat ze ziek is.” In de laatste alinea denkt de vrouw
echter: “Ik heb nooit de moed gehad om tegenover hem hard te maken dat we alle
twee niet meer leven. Ik wist waar de foto’s van onze begrafenissen lagen; hij
hoefde maar even in de lade te gaan snuffelen.”
Ook mooi is het verhaal van de oude vrouw die het graf van
haar man niet meer kan vinden omdat er een boom op de begraafplaats is
omgehakt. Maar niet alle verhalen zijn even goed, sommige gaan te lang door in
een soort psychologisch gevecht. De vertaler gebruikt in sommige
verhalen wat al te populair-ouderwetse uitdrukkingen als verhip, dunk, vlerk,
ravotten. Of ik snap de humor er niet van.
Het slotverhaal ‘Dokter Fust’ is geniaal: een psychiater,
bij de benedenburen blaft een hond omdat de baasjes heel de dag weg zijn. De
buurman boven is in de steek gelaten door zijn vrouw. De hond gaat dood, de buurman bedreigt de
psychiater. Diegene die blijft leven verliest. Het verhaal is moeilijk samen te
vatten, lezen dus! Bij de Slegte te koop voor een paar euro.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten