Ernest van der Kwast – Ilyas

Toen boekpresentaties met publiek niet mogelijk waren, moesten schrijvers iets anders verzinnen om hun nieuwe boek onder de aandacht te brengen. Ernest van der Kwast besloot om zijn roman IIyas bij de lezers thuis te bezorgen, lopend of op de fiets. Vooral in Rotterdam kostte hem dat heel wat uren. Ik ben benieuwd of hij in Kralingen-West bij veel nieuwe lezers aan de deur is geweest. Ilyas speelt zich grotendeels in deze wijk af. Een bovenmodaal gezin is komen wonen in een nieuwbouwcomplex aan het Ketelplen. Ik herkende er het Berkelplein in, een plek waar ik een jaar heb gewerkt, voordat de oude portiekwoningen tegen de grond gingen. Het doel van deze renovatie was om de wijk meer gemengd te maken.

 

Susan Smit – Tropenbruid

Susan Smit is een veelzijdig persoon: fotomodel geweest, ingewijd als heks en schrijver van zowel fictie als non-fictie. Tropenbruid uit 2020 is een historisch roman die speelt aan het begin van de twintigste eeuw. Hoofdpersoon is het weesmeisje Anna. Zij trouwt - op afstand, met de handschoen - met een hoge ambtenaar uit Batavia. Het huwelijk wordt niet wat zij ervan verwacht.

 

Don Vitalski – De integrale Jerry Bill

Don Vitalski, zijn echte naam is Vital Baeken, is de nachtburgemeester van Antwerpen en een duizendpoot. Hij schrijft romans, poëzie en liedteksten. Hij is regisseur, maakt muziek, is standup-comedian en is een zeer actieve blogger. In deze tijden van isolatie komt Vitalski iedere maand met een boekwerk, Coronalectuur. In september 2020 bracht hij De integrale Jerry Bill uit. 200 pagina’s aan absurde cowboyverhalen, notities over olifanten, treinen, films en freaks. 

Raoul de Jong – Jaguarman

Raoul de Jong is een meester in het mixen. In zijn boeken beoefent hij meerdere genres tegelijkertijd en door elkaar heen. In Jaguarman, zijn meest recente boek, is dit niet anders. Het boek is geschiedenis, het is autobiografie, fantasie, een reisverhaal met vele bijzondere ontmoetingen en meer. Er staan zelfgemaakte tekeningen in en hij gebruikt noten zoals in een wetenschappelijke verhandeling. Hij schrijft lichtvoetig terwijl de onderwerpen soms zwaar zijn. Het centrale thema is Suriname. Raoul de Jong groeide op bij zijn Nederlandse moeder. Toen hij op achtentwintigjarige leeftijd zijn Surinaamse vader ontmoette werd zijn interesse in zijn vaderland aangewakkerd en ging hij op onderzoek uit. Voor alles is Jaguarman een zoektocht.

 

Stefan Nieuwenhuis – Zo vergeefs is het niet

 

Stefan Nieuwenhuis schrijft in zijn dagelijkse leven over strips en graphic novels. In 2005 schreef hij een roman met de geweldige titel Ik ben omringd door debielen en ik voel me goed. Op de website Hebban, waar lezers meestal enthousiast boeken aanprijzen en veel sterren uitdelen, krijgt het boek van meer dan de helft van de lezers een twee op een schaal van vijf. Door een aantal vijven komt het gemiddelde net uit op drie. Op de website Boekwinkeltjes zag ik een paar exemplaren te koop staan voor slechts twee euro. Kortom, we hebben hier te maken met een meesterwerk dat helaas niet door iedereen wordt begrepen. Misschien ligt dit aan de walgelijke hoofdpersoon: racistisch, voortdurend fabulerend en arrogant. Niet een personage waarmee de gemiddelde lezer zich snel identificeert.

 

Christian Jongeneel – Venus in het gras

Christian Jongeneel publiceerde in 2018 zijn debuut Magda is overal. Deze dikke roman bevatte zowel een historisch verhaal, een filosofisch perspectief als een spannend plot met een onbetrouwbare verteller: een complex maar vlot lezend boek dat meer aandacht verdiende. In 2020 kwam Jongeneel met de korte roman Venus in het gras. Het boek is op het eerste gezicht een luchtige vertelling over een meisje dat wegvlucht van haar vaders boerderij. Zij wordt opgepikt door een toevallig voorbijrijdende vrouw die op weg is naar een vakantiehuisje in Frankrijk.
 

Simon Carmiggelt – Honderd dwaasheden

Honderd dwaasheden bevat het oudste werk van Simon Carmiggelt. De verhalen. die toen nog geen kronkels werden genoemd, zijn gepubliceerd in de oorlog – in de illegale pers -  en kort ervoor en erna. De stukjes zijn vaak een beetje flauw. Hij moest zijn stijl nog vinden. In een voorwoord schrijft Carmiggelt over deze bundel: “het blijft met lichtzinnigheid aan de buitenkant der dingen.”

 

Esther Gerritsen – De terugkeer

Er zijn schrijvers die in de loop van hun schrijfcarrière nooit meer hun debuut overtreffen of waarover bij ieder nieuw boek wordt gezegd dat zijn of haar eerdere werk toch eigenlijk beter was. Bij Esther Gerritsen is haast het omgekeerde het geval. Ieder nieuw boek is beter dan het voorgaande. De terugkeer is nu al een hoogtepunt uit haar oeuvre. Ik zal proberen duidelijk te maken waarom ik dat vind; maar eerst het verhaal.