De volgende Hermansnovelle die ik zondag kocht is het
verhaal van Gerrit Hondijk, pianist en een weinig erotische man. Hij bouwt een
goede band op met Filip, het zoontje van zijn muzikale partner Aletta. Deze
Aletta verlaat op een goed moment haar man en samen met Gerrit toeren zij de
wereld rond. Filip blijkt een bijzonder talent voor de piano te hebben en
schrijft voor de 50ste verjaardag van Gerrit een sonatine.
Een jaar later ziet Gerrits wereld er compleet anders uit. “Zijn
vijftigste verjaardag was nog wel zo feestelijk geweest. Het sloeg je met
verbijstering, hoe snel het ongeluk van alle kanten kon toeslaan.” Gerrit wordt
ziek waardoor hij niet meer kan spelen, Aletta keert terug naar haar man en de
kleine Filip wordt door zijn vader min of meer gedwongen viool te studeren
i.p.v. piano. De enige troost vindt Gerrit in Filip’s sonatine. Jaren gaan
voorbij, de meeste personen in het boek gaan dood. In het bejaardenhuis bezoekt
de inmiddels kalende veertiger Filip zijn oude stiefvader. Filip speelt al
jaren geen instrument meer en is autohandelaar geworden. Gerrit vraagt hem, zoals
wel vaker, of hij de sonatine nog eenmaal kan spelen. Filip vertelt hem dan dat
hij het stuk niet zelf heeft gecomponeerd, maar dat een jeugdwerk van zijn
vader was.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten