Jaren geleden kocht ik deze pocket in een Dickens-huis in
Londen, voor slechts 70 pence. Ik las direct de eerste 100 pagina’s, maar het
boek bleef liggen. Af en toe las ik weer een hoofdstukje, maar afgelopen weken
is het me gelukt de avonturen van Oliver
Twist tot het einde toe te beleven. Vlak voor mijn vakantie naar Lissabon had
ik het uit.
Oliver Twist is een klassieker. Wat kun je er nog over
schrijven. Een gedetailleerde verhaallijn bespaar ik jullie. In het kort: Oliver
Twist groeit op als wees, heeft een goede inborst maar komt veelvuldig in
aanraking met slechte mensen die hem misbruiken voor criminele activiteiten.
Oliver komt ook in aanraking met mensen uit de betere klasse en wordt erin
opgenomen. Hij valt nog een keer buiten zijn wil terug, maar uiteindelijk komt
het goed en de slechteriken worden gestraft.
Dickens wilde met dit boek vooral de verrotting in de Engelse maatschappij laten zien, beweren veel critici. Volgens mij wilde hij vooral een spannend boek schrijven. Als je eenmaal in het verhaal zit blijf je lezen. Toch vind ik het wat te langdradig: dialogen zijn mooi, personages worden goed neergezet, maar kon het niet wat bondiger hier en daar?
Het best geslaagd vind ik de scenes die zich afspelen in de
onderwereld. Bill Sikes, Fagin en Monks (wat een namen) spreken prachtige
boeventaal. Achterin staat een verklarende woordenlijst, maar soms had ik
moeite de dialogen precies te volgen.
Jaren terug hoorde ik iemand beweren dat de reden waarom
Engelsen zo weinig Dostojewski lezen (ik weet niet of het waar is) is dat zij
Dickens al hebben. Ik vind de vergelijking
niet op gaan. Ook Dickens beschrijft de onderkant van de maatschappij en een
boek als Oliver Twist barst van de ellende en dramatiek. Dostojewski vind ik
rauwer, krankzinniger en beter. Voorlopig is dit de laatste Dickens die ik gelezen heb.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten