Kees van Kooten is de ideale Boekenweekgeschenkschrijver.
Hij schrijft literatuur, is een bekende Nederlander, kan grappig vertellen en
is erg sociaal. De boekenweek was een succes dit jaar. De verrekijker heb ik
met plezier gelezen.
In het boekje beschrijft hij de zoektocht naar de eigenaar
van de verrekijker die de vader van Van Kooten ooit in beslag zou hebben
genomen van de arme meneer Treurniet uit Berkel en Rodenrijs. Van Kooten vindt
een brief hierover in de schriftelijke erfenis van zijn vader: stapels
agenda’s, dagboeken en belangrijke papieren. Pas nu waagt hij zich aan de
lezing hiervan. Hij kan zich niet voorstellen dat zijn vader een bruut is
geweest die zomaar een verrekijker zou inpikken. Hij bedenkt verschillende
verhalen wat er zich zou kunnen hebben afgespeeld tijdens deze inbeslagname,
grappig. Het werkelijke verhaal - de ontknoping zogezegd - valt daarbij een
beetje tegen.
Naast deze hoofdlijn is het boekje ook een kleine zoektocht
naar de wereld van zijn vader en een mijmering over wat er verloren is gegaan
sinds de jaren vijftig. Kees van Kooten moet niets hebben van het moderne lezen
op een e-reader. Juist het zien wat iemand leest is aanleiding tot een leuk
gesprek, zoals de gevulde boekenkast iets zegt over de eigenaar. Hij pleit voor
een tweezijdige e-reader waarbij de medereiziger in de trein kan zien welk boek
je aan het lezen bent. Leuk idee, maar een papieren boek is natuurlijk nog
beter.
Verder vertelt hij natuurlijk de nodige anekdotes,
bijvoorbeeld uit zijn eigen diensttijd (of die van de hoofdpersoon in De
Verrekijker). Hij pikte ooit een zakmes van een medesoldaat omdat hij vlak voor
de weekendcontrole zag dat het zijne weg was en hij graag naar huis wilde. Op
weg in de trein naar zijn meisje blijkt het zijn eigen mes te zijn dat hij
kwijt was. Is zo’n diefstal een misdrijf?
De stijl van Kees van Kooten is aanstekelijk en zet je aan tot
meer lezen. Een uitstekende keuze dus voor de boekenweek. Tot slot is het
boekje voorzien van een literaire agenda voor het komende jaar. Ik heb er
tijdens het lezen niet naar gekeken en vermoed dat ik deze het komende jaar ook
niet zal opslaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten