De foto op
de voorkant van ‘Skydancer’ is van Julia Fullerton-Batten. De foto is
kenmerkend voor haar werk, waarin mensen poseren in een vreemde omgeving. Zij
plaatst vaker mensen als reuzen in een straat of op een plein. Deze
uitvergroting slaat natuurlijk ook op de titel. Een skydancer is een
reclameballon in de vorm van een pop, die alleen overeind blijft als er lucht
wordt ingeblazen.
Een van de
twee hoofdpersonen in ‘Skydancer’ is Agnes Bree. De foto en de titel houden ook
verband met haar persoon. Zij is jong, knap en manipulatief. Zij arriveert met
haar moeder in het gehucht Dingle (Idaho) waar nog geen honderd mensen wonen.
Het dorp beschikt over een groot aantal snackbars. De voornaamste bezigheden
van de inwoners zijn eten, drinken en luieren. De mensen zijn er vadsig en lui.
Het leven is er uitzichtloos. Wanneer Agnes aankomt heeft zij alle aandacht van
het hele dorp. Iedereen wil bij haar in het gevlei komen en alles van haar
weten. Er wordt spontaan een week van feesten afgekondigd.
Alleen
Oscar is sceptisch. Zij is te mooi. Wat doet zij hier? Oscar is twintig
geworden op de dag dat Agnes aankomt. Hij woont nog thuis en krijgt voor zijn
verjaardag van zijn ouders een axolotl. Een beest dat voornamelijk slaapt. Ook
krijgt hij die dag een baantje aangeboden. Hij mag in een snackbar komen
werken. Oscar is een nogal lusteloze jongen. Hij zit voornamelijk op zijn kamer
te gamen en muziek te luisteren. Zijn vader heeft zijn eigen hoekje op de bank,
waar hij nauwelijks uitkomt. Alleen van veel eten wordt hij een beetje blij.
Door Agnes
verandert iedereen in het dorp. De vader van Oscar komt zelfs van de bank en
geniet van haar aandacht. De moeder van Agnes ziet in haar de perfecte dochter.
De burgemeester kwijlt als hij haar ziet en vrienden van Oscar lopen braaf
achter haar aan. Oscar zelf houdt afstand, maar Agnes voelt zich juist hierdoor
tot hem aangetrokken. Het hele dorp is jaloers op Oscar als hij samen met Agnes
gaat zwemmen.
Oscar walgt
van zijn dorpsgenoten. “Ik zat op een barkruk in de snackbar, te zuchten en te
steunen. Te kijken naar al die jubelende Dingleaars. Waarom was ik hier toch
deel van? Waarom was ik van alle dorpen op de aardbol uitgerekend hier
geboren?”
In dit deel
van het boek is Lotte Kok op haar best. Zij lijkt ervan te genieten de
Dingleaars zo ranzig mogelijk neer te zetten. Dat werkt bijzonder goed. Er
wordt veel gezopen, gevreten en gekotst. Er is een feest waar men zich heeft
verkleed. “De burgemeester kwam als Kim Jong-un. Er was een zeester, een
kikker, een koning, drie mensen als Ronald McDonald, iedereen stond redelijk
gezellig met elkaar te keuvelen, over het weer, anusverwijdende drugs en het
soloalbum van Zyan Malik.”
Zij
gebruikt veel dialoog waardoor het verhaal vaart houdt. Het contrast tussen
Agnes en de dorpelingen is groot. Haar dubbele persoonlijkheid, waar Oscar
voortdurend mee worstelt laat Kok zien in mooie vergelijkingen. “Ik moest
mijzelf beschermen. Niet meer zo diep in die blauwe geweerlopen kijken.” Net
als Oscar raak je gefascineerd door Agnes. Zij trekken veel samen op. Agnes
doet telkens weer iets onverwachts. Oscar twijfelt aan haar verhalen, hij
twijfelt aan alles.
Hier krijgt
het verhaal minder vaart. De gesprekken tussen de twee duren eindeloos en zijn
vaak puberaal. Dat is logisch, het zijn pubers. Maar ‘Skydancer’ verandert hier
van een tragikomisch verhaal met magisch trekken en luchtige beschouwingen over
de mens in een Young Adult liefdesverhaal. Voor mij had dat niet gehoeven. Ik
had liever de transformatie van de dorpsbewoners (en hun terugval in algehele verveling)
nog wat uitgediept willen zien. Los van deze kritiek is ‘Skydancer’ als
debuutroman zeker geslaagd. Lotte Kok kan schrijven en beheerst verschillende
genres. Misschien dat zij teveel hiervan in één boek wilde laten zien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten