Nicolien Mizee – Toen kwam moeder met een mes

Ik ben na het lezen van Een licht bewoond eiland, het vijfde deel van de Faxen aan Ger in de fase beland dat ik alles van Nicolien Mizee wil lezen. Toen kwam moeder met een mes is uit 2003 en is haar tweede roman. Na het lezen van de Faxen herken je de autobiografische elementen in het boek, maar anders dan in haar debuut Voor God en de Sociale Dienst bevat het boek geen citaten die letterlijk uit de Faxen lijken te komen. Een verschil met de dagboeken is dat de hoofdpersoon Ida niet in de eerste persoon spreekt. 

J.D. Salinger - Franny and Zooey

'Franny' en 'Zooey' verschenen als aparte verhalen in The New Yorker in 1955 en 1957. In 1961 werden ze samen als een boek uitgegeven. Ik begon het boek te lezen in de Nederlandse vertaling van Johan Hos, een uitgave van De Bezige Bij uit 1982. Ik kwam niet echt in de tekst die naar mijn idee niet goed loopt. In kan niet helemaal beoordelen waar dit aan ligt en hoe goed of slecht de vertaling is, maar de zinnen zijn houterig en onnatuurlijk. Ik schakelde over naar het origineel in het Engels. 

Jan Grolleman – de dans de val

Vorige week presenteerde Jan Grolleman in Rotterdam zijn romandebuut en ik mocht hem bij die gelegenheid interviewen. Ik vermeed vragen over de autobiografische kanten van het boek. Die zullen er ongetwijfeld zijn - Jan kwam veel in Berlijn en het boek speelt zich grotendeels in die stad af - maar het is verder niet zo interessant voor de lezer om dat te weten, ‘de dans de val’ staat als verhaal op zichzelf. 

 

Rob van Essen – Reddend zwemmen

Reddend zwemmen is de debuutroman van Rob van Essen uit 1996. In het nawoord bij deze heruitgave uit 2021 schrijft hij dat het boek geen bestseller werd. De ontvangst was lauw en een recensie in de Leeuwarder Krant was vernietigend. Een lezer schreef hem dat hij het boek om die reden meteen gekocht had: “omdat de boeken die Gerrit Jan Zwier afkraakte meestal erg goed waren – ook deze keer was dat weer opgegaan.” Gelukkig verscheen er wat later een positieve recensie van de Bibliotheekdienst en werden er door bibliotheken meteen zeshonderd exemplaren aangeschaft. Het boek deed verder niet heel veel. 

John Cheever – A vision of the world

Ik kende John Cheever (1912-1982) natuurlijk van naam en wist dat hij gezien werd als een van de beste korte verhalenschrijvers van Amerika. Nu ik eindelijk een bundel gelezen heb kan ik dit alleen maar bevestigen. A vision of the world is een mooi uitgegeven bloemlezing uit 2021. Er staan zestien door Julian Barnes geselecteerde verhalen in. Hij schreef ook het voorwoord, waarin hij vertelt over het leven en werk van Cheever en hem kort afzet tegen John Updike en andere auteurs. Hij geeft niet aan waarom hij juist deze zestien verhalen heeft uitgekozen. Ook zegt hij te weinig over waarom hij deze verhalen zo vindt.

Nicolien Mizee – Een licht bewoond eiland

Een licht bewoond eiland is het vijfde deel van de Faxen aan Ger. Ze beslaan ongeveer een half jaar in het jaar 2000, voorafgaande aan het verschijnen van het debuut van Mizee, Voor God en de Sociale Dienst. Het faxenboek is bijna 450 pagina. Als dit representatief is voor de hoeveelheid faxen uit de jaren die gaan volgen dan kunnen we nog minstens veertig delen verwachten. Stel dat zij er twee per jaar uitbrengt dan heeft zij ten tijde van het verschijnen van deel 45 alweer stof voor nog tientallen delen.  

Claudio Morandini – Sneeuw, hond, voet

Claudio Morandini (1960) woont in de Alpen in het Italiaanse plaatsje Aosta. Hij zal er ongetwijfeld inspiratie hebben opgedaan voor zijn zesde boek Sneeuw, hond, voet. De korte roman uit 2015 is vorig jaar vertaald door Hilda Schraa en Manon Smits. In Italië was het boek een bestseller.