Maarten van Riel - Het verdriet van Tilburg

Omdat we binnenkort naar Tilburg verhuizen was ik blij verrast toen ik deze titel zag staan op de lijst van genomineerde boeken voor de Libris Geschiedenisprijs 2025 (volgende week wordt de winnaar bekend gemaakt). Ik was al van plan mij te verdiepen in de geschiedenis van Tilburg, dus het boek kwam op het juiste moment voorbij. Maarten van Riel is historicus en is een paar jaar geleden terugverhuisd naar Tilburg. Hij dacht sindsdien steeds vaker aan zijn grootvader Frans, die zijn hele leven in de textielindustrie werkte en die zelfmoord pleegde in een tijd dat dit voor de kerk een doodzonde was. Van Riel gaat op zoek naar het verhaal van zijn grootvader en van de teloorgang van de Tilburgse textielindustrie. Het verdriet van Tilburg is een breed opgezet boek geworden waarin hij de stadsgeschiedenis prachtig verbindt met zijn persoonlijke geschiedenis.

Anton de Goede – Een gat in het hoofd

Het was voor Anton de Goede geen makkelijke opgave om een biografie over Heere Heeresma (1932-2011) af te leveren. De schrijver stond erom bekend dat hij zijn privéleven zoveel mogelijk afschermde. Hij hield van het vertellen van sterke verhalen en strooide zijn lezers zand in de ogen door de achterflappen van zijn boeken op te sieren met prachtige biografische gegevens die weinig met zijn werkelijke leven te maken hadden. Er zijn maar weinig familieleden en vrienden in leven die Heeresma van dichtbij hebben meegemaakt en die hem echt kende. Met zijn dochter had hij geen contact en zijn zoon weigerde mee te werken. De Goede is ondanks dit alles wel de enige juiste persoon die deze biografie had kunnen schrijven. Hij ging goed met Heeresma om en kreeg hem zelfs aan het praten over zijn jeugd. 

Nicolien Mizee – Schrijfles

Jarenlang gaf Nicolien Mizee schrijfles aan de Volksuniversiteit en de Schrijversvakschool. Ze schreef hierover in onder meer NRC. In 2009 werden deze columns gebundeld, deze nieuwe uitgave is uit 2025. Je herkent ogenblikkelijk de stijl van Mizee: nuchter, grappig en vol zelfspot. Ze beweert dingen met absolute zekerheid. Wanneer een leerling soms doorvraagt weet ze meestal geen argumenten te geven, maar dat doet haar niet twijfelen aan haar gelijk. In het voorwoord citeert zij Karel van het Reve: ‘Voor wie meent iets te zeggen te hebben: verzaak nimmer de dure plicht om dat zo duidelijk en eenvoudig en eerlijk en naïef mogelijke te doen.’ Veel leerlingen denken hier anders over; zij houden van onbegrijpelijkheden en willen graag dingen suggereren in plaats van ze gewoon te zeggen.