Iduna Paalman - Bewijs van bewaring

 Voor het winternummer van Awater (2023) schreef ik de volgende recensie:

 

Iduna Paalman debuteerde in 2019 met De grom uit de hond halen, een alom geprezen bundel die leest als een weldoordachte eenheid. Deze eenheid ontstond tijdens het samenstellen van de bundel. Bij Bewijs van bewaring ging zij anders te werk. Paalman is naast dichter en leraar Duits ook historicus. Zij deed onderzoek in archieven op zoek naar wat zich schuilhoudt in de hoeken van de geschiedenis. Haar onderzoek leidde naar verborgen levens van vrouwen. De keuze welke verhalen op te nemen in de bundel zal ingegeven zijn door de vraag of ze er poëzie van kon maken? Daar is zij in geslaagd.

Kieran Setiya - Life is hard

 

Kieran Setiya is hoogleraar in Massachusetts. Hij houdt zich bezig met ethiek, kennisleer en The philosophy of mind. Hij maakt een podcast en zet zich in om een breder publiek kennis te laten maken met filosofie. Zijn boek Life is hard sluit hierop aan; het heeft als ondertitel How philosophy can help us find our way.

 

Tommy Wieringa – Nirwana

 

Het nieuwe boek van Tommy Wieringa is bijna 500 pagina’s dik en wordt op de achterflap een epos genoemd. Het verhaal draait om de familie Adema. Grootvader Willem Adema was grootondernemer en heeft na de Tweede Wereldoorlog een zeer succesvol offshorebedrijf opgericht. Zijn kleinzoon Hugo is kunstenaar en een totaal ander persoon dan zijn opa en dan zijn tweelingbroer die naar zijn opa is vernoemd. De twee hadden als kind al voortdurend ruzie. Dat was de reden dat Hugo als puber een paar jaar in het grote huis bij zijn opa heeft gewoond. Het verhaal van Nirwana wordt verteld vanuit Hugo en de voornaamste verhaallijn gaat over de nu honderdjarige grootvader die in de oorlog een fanatieke SS’er was. Voor de oorlog had hij al bewondering voor het nationaalsocialisme en erna bleef hij en veel familieleden met hem het extreemrechtse gedachtengoed trouw. Hugo duikt in het verleden van zijn grootvader.

 

Olga Tokarczuk – Empusion

 

Iedere roman van de Poolse Nobelprijswinnaar Olga Tokarczuk is bijzonder. Haar manier van vertellen en van een verhaal opbouwen is meestal afwijkend van wat in de Nederlandse literatuur gebruikelijk is. Daarom begrijp ik ook dat niet iedereen haar boeken waardeert. Het is anders dan wat de gemiddelde lezer gewend is te lezen. Haar nieuwste roman Empusion is vertaald door Karel Lesman. Het verhaal speelt aan de vooravond van de Eerste Wereldoorlog. In het najaar van 1913 komt Mieczysław Wojnicz aan in een sanatorium in een afgelegen bergdorp in Silezië. De jongeman is door zijn vader vanuit Lemberg hierheen gestuurd. De speciale lucht, waarvan gezegd wordt gezegd dat die de zwaarste gevallen geneest, zal hem goed doen.

 

Frans Stuger – Een lichaam in de lente

Het was lang geleden dat ik iets van Frans Stüger las. Hij debuteerde in 1975 met de korte roman De gedachte, In de jaren tachtig verschenen er nog drie romans, waarvan ik vooral Desillusies sterk vond. Daarna ben ik hem uit het oog verloren. Een lichaam in de lente is uit 1997 en is één deel van een vierluik met telkens de naam van een seizoen in de titel. Hoofdpersoon is in alle delen Hugo Zandman, een eenzame vrijgezel die hunkert naar liefde. 

Josh Ritter - Bright’s passage

Josh Ritter is naast schrijver vooral muzikant en een hele goeie songwriter. Onlangs zag ik hem in Rotterdam met zijn band optreden. Hij heeft twee romans op zijn naam staan waarvan Bright’s passage uit 2011 zijn debuut is. Het verhaal gaat over een Amerikaanse soldaat die met een shellshock terugkeert uit de Eerste Wereldoorlog en over het leven op het Amerikaanse platteland in deze periode. Daarbij zit er een spannende verhaallijn in het boek.