Albert Cossery – Het huis van de wisse dood

La Maison de la mort certaine verscheen in 1944 en was de eerste roman van De Frans-Egyptische schrijver Albert Cossery. Hiervoor had hij een gedichten- en een verhalenbundel gepubliceerd. Deze vertaling uit 2006 is van Mirjam de Veth die ook een nawoord schreef bij dit mooi uitgegeven boek bij Coppens & Frenks. Het is het eerste boek dat ik van hem lees. Het zal niet het laatste zijn.

Jakub Malecki – Roest

Jakub Małecki is een talentvolle Poolse schrijver en vertaler. In Polen is hij vrij bekend en heeft hij al meerdere literaire prijzen ontvangen. Hij werd geboren in 1982 en debuteerde in 2007 met een verhaal in het tijdschrift Science Fiction, Fantasy i Horror. Małecki schrijft veel verhalen, onder andere voor tijdschriften met namen als Magazyn Fantastyczny en Nowa Fantastyka. Daarnaast schrijft hij romans. Rdza uit 2017 is het eerste boek van hem dat is vertaald in het Nederlands. De vertaler is Karol Lesman,

Gerbrand Bakker – De omweg

De omweg is een merkwaardig boek. Ik zal proberen dit uit te leggen. Het verhaal is vrij eenvoudig. Een vrouw verdwijnt zonder iets te zeggen. Zij laat haar man achter en huurt in een afgelegen streek in Wales een huis. Zij ziet in eerste instantie bijna niemand en mijdt ook het contact met mensen. Dan duikt er een jongeman op, Bradwen. Hij wordt door de vrouw opgenomen in het huis. Haar man heeft ondertussen haar schuilplaats ontdekt. Hij komt samen met een politieagent waar hij vriendschap mee heeft gesloten naar haar toe.

Erik Nieuwenhuis – Niemand vertelt je hier ooit wat

Ik las voor het eerst over Erik Nieuwenhuis via A.L. Snijders. Hij was bij de presentatie van Niemand vertelt je hier ooit wat aanwezig in het mooiste theatertje van Nederland, het Torpedotheater. Hij prees het boek. Nieuwenhuis is een oud-leerling van hem.

Jente Posthuma – Waar ik liever niet aan denk

Waar ik liever niet aan denk is de tweede roman van Jente Posthuma. Aan de buitenkant ziet het boek er evenals de eersteling uiterst mooi en verzorgd uit. Over de binnenkant kan hetzelfde gezegd worden. Het verhaal gaat over een tweeling. De vrouw beschrijft het leven van haar tweelingbroer die zelfmoord pleegt. De twee waren een groot deel van hun leven onafscheidelijk. Zij vulden elkaar feilloos aan, maar de verschillen werden steeds duidelijker zichtbaar. Zij raakt de greep op haar broer kwijt.

Aleksandra Lun – De palimpsesten

Aleksander Lun komt uit Polen. Zij verhuisde op haar negentiende naar Spanje en publiceerde deze debuutroman in het Spaans. Zij spreek diverse talen en is vertaler naar het Pools toe. Zij woont nu (2020) in België en leert Nederlands. De palimpsesten is een korte absurde roman. De eerste pagina is geweldig. “Mijn naam is Czesław Przęśniczki, ik ben een miserabele immigrant uit Oost-Europa en een mislukt schrijver, ik heb al tijden geen seks gehad en ben opgenomen in een gesticht in België, een land dat al meer dan een jaar zonder regering zit. De redenen waarom ik me tussen de kille muren van een psychiatrisch ziekenhuis in het Noorden van Europa bevind zijn mij net zo’n onverklaarbaar mysterie als het mislukken van mijn seksleven, wat heeft geleid tot jarenlange lusteloosheid en frustratie. Niemand had kunnen voorspellen dat ik op een dag in een Belgisch gesticht zou belanden toen ik vijfendertig jaar geleden werd geboren achter het IJzeren Gordijn, in dat schimmige geopolitieke gebied dat was getekend door de hyperactiviteit van Adolf Hitler.” 

Hans Warren – Geheim dagboek 1942-1944

De geheime dagboeken van Hans Warren verschenen tussen 1981 en 2002. De drieëntwintig delen beslaan de periode 1930-2001. Het deel over de oudste periode 1939-1940 werd pas in 1992 uitgegeven. Geheim dagboek 1942-1944 is dus het eerst gepubliceerde deel in de reeks, maar gaat dus niet over de oudste periode. De dagboeken waren in de jaren tachtig bijzonder populair. De eerste delen verkochten erg goed. Het dagboek uit 1942-1944 is mijn eerste kennismaking met dit monument uit de Nederlandse literatuur.

Bart Chabot – Mijn vaders hand

Na het lezen van Confettiregen van Splinter Chabot werd ik nieuwsgierig naar het boek van zijn vader Bart over diens vader. Beide boeken zijn autobiografisch en gaan over opgroeien als een buitenbeentje. Mijn vaders hand gaat in tegenstelling tot wat de titel suggereert niet alleen over de vader van Bart. Zijn moeder speelt een even belangrijke rol. Beide ouders gaven hun kind voortdurend het gevoel: “Ik had nooit geboren moeten worden.” De vader zette dit kracht bij met fysiek geweld. De moeder wordt afgebeeld als een egoïstisch ijskonijn, zelden wist zij haar man te kalmeren wanneer hij Bart weer eens een pak slaag gaf. Vreemd genoeg had zij haar man wel onder de duim als er een klusje in huis moest gebeuren of iets dergelijks. Zij gaf haar man dan commando’s die hij zonder meer opvolgde.

Laura van der Haar – Een week of vier

Eerder las van ik van Laura van der Haar Loslopen, een hondenboek waarin zij vol enthousiasme vertelt over haar hond Takkie. Het is een bijzonder geestig boek waarin zij ook veel over de eigenaar van Takkie loslaat. Een week of vier is een geheel ander soort boek. Het verhaal speelt in Barcelona, in tijden van corona. Het verhaal is zeer spannend, de sfeer is huiveringwekkend.

Bob den Uyl – Elsie: kort verhaal

Er bestaat een kring van hardnekkige Bob den Uyl-verzamelaars. Ik behoor tot deze club. Werk van Bob den Uyl is een mooi verzamelgebied, want er bestaan vele obscure uitgaven van zijn verhalen. Elsie: kort verhaal is een uitgave van de waarschijnlijk fictieve uitgeversmaatschappij “De consternatie” N.V. te Rotterdam. Eind 2006 verscheen het boekje ter gelegenheid van de beurs van Kleine Uitgevers.

L.H. Wiener – Zeeangst

Op 16 februari 2020 werd L.H. Wiener vijfenzeventig jaar. Er hebben geen opzichtelijke feestelijkheden plaatsgevonden. Zeeangst zou eerder dat jaar verschijnen, maar kwam uiteindelijk begin juni geruisloos de boekwinkel binnen. Het boek heeft als ondertitel Een logboek. Wiener doet verslag van een zeiltocht naar Engeland en terug. Hij reist met zijn vriendin Antje Noordwest (Ant) en de poes Loes. Hun boot heet de Argos.

Esther Gerritsen – Jij hebt iets leuks over je

Esther Gerritsen schrijft al jarenlang columns voor de VPRO-gids. Maar zij schrijft natuurlijk ook voor andere bladen. In Jij hebt iets leuks over je uit 2011 zijn stukken gebundeld die zij schreef  tussen 2001 en 2011 voor onder meer de Volkskrant, Viva en Opzij, aangevuld met voordrachten uit die tijd. Gerritsen schrijft weinig over de actualiteit, dus je kunt haar stukken nu nog met plezier lezen, zonder dat je het idee hebt de context te missen. De meeste stukken zijn langer dan de ene pagina uit de VPRO-gids en de onderwerpen zijn afwisselend serieus en wat meer lichtvoetig.