Thomas Verbogt – Als je stilte ziet

Thomas Verbogt (1952) heeft inmiddels en veelzijdig en groot oeuvre geschreven. Ik lees hem graag. Als je kijkt naar de de titels van zijn boeken dan valt er iets op. Ze bevatten vaak woorden als voorbij, verdwenen, het laatste uur en in het algemeen hangt er een sfeer omheen van nostalgie, herinnering en berusting. Zijn eerste paar boeken heetten nog De Feestavond of De tucht. Maar vanaf 1989 begint het: Onvolledig landschap, De Verdwijning en Als de winter voorbij is. Verbogt lijkt in zijn titels onvolkomenheid en aarzeling te willen uitdrukken. In 2013 publiceerde hij zelfs een bundel columns met als titel Wat is precies de bedoeling?

Albert Camus – De pest

La Peste uit 1947 is het meest bekende werk van Albert Camus (1913-1960). Mede door dit boek ontving hij in 1957 de Nobelprijs voor de Literatuur. De roman wordt momenteel veel gelezen en krijgt ruim aandacht in de media. Hij staat in CPNB bestseller top 60 en de online Boekenclub van VPRO Mondo leest het boek. De overeenkomsten tussen de beschrijvingen van Camus van de pestepidemie in de Algerijnse stad Oran en de huidige Coronapandemie zijn opmerkelijk. Overigens is De Pest niet het enige boek dat nu in de belangstelling staat. Dit geldt ook voor Boccaccio’s Decamerone, De stad der blinden van José Saramago en Nemesis van Philip Roth.

Sander Kollaard – Uit het leven van een hond

Uit het leven van een hond heeft de Libris Literatuur Prijs 2020 gewonnen. Het was de enige van de zes titels op de shortlist die ik niet kende. Dat was reden genoeg om het boek te lezen, vooral omdat een hond een belangrijke rol speelt in het boek.

Philip Roth – Nemesis

Op sociale media verschenen er in tijden van Corona leestips van boeken over epidemieën. In de NRC (28-2-2020) noemt Michel Krielaars er enkele, zoals Boccaccio’s Decamerone, De Pest van Albert Camus en De stad der blinden van José Saramago, alle drie fantastische boeken. Een vierde boek kende ik niet. Nemesis van Philip Roth (2010, vertaling Babet Mossel) bestempelt Krielaars als de meest realistische quarantaine-roman. 

Marten Toonder – De Unistand

De Bezige Bij brengt geregeld Bommelverhalen opnieuw uit. De verhalen in deze serie kleine pockets sluiten aan op de actualiteit. Joris Luyendijk is gevraagd de inleiding te schrijven bij De Unistand uit 1979. In dit verhaal komt een organisatie voor die doet denken aan de Verenigde Naties. Op de eerste pagina introduceert Toonder deze organisatie.

Annejet van der Zijl – Leon & Juliette

Het Boekenweekgeschenk van dit jaar werd overschaduwd door alle ophef rond het Boekenweekessay van Özcan Akyol. Dat is jammer want Leon & Juliette is het beste Boekenweekgeschenk sinds jaren. Van der Zijl schrijft vooral non-fictie, met name levensverhalen. Haar uitgangspunt is dat een waargebeurd levensverhaal wel spannend moet zijn. Het verhaal van Leon & Juliette is zowel waargebeurd als spannend. 

Friedrich Durrenmatt – De belofte

Na De verdenkingben ik maar gelijk verder gegaan met het volgende boek van Friedrich Dürrenmatt, Das Versprechenuit 1958, alweer vertaald door Ria van Hengel. In De beloftekeren bekende elementen uit de andere twee boeken terug, zoals het toeval en de bespiegelingen over rechtvaardigheid.

Friedrich Durrenmatt – De verdenking

Na het lezen van De rechter en de beul was het tijd voor een volgend boek van de Zwitserse schrijver Friedrich Dürrenmatt (1921-1990). Hij schrijft bijzondere misdaadromans, het zijn meer romans waar weliswaar een misdaad in voorkomt maar waar het veel meer gaat om een streven naar gerechtigheid, waarbij de personages bij voorbaat al weten dat dit zinloos is. De twee tegenspelers in De verdenking (1953) houden elkaar met hun gefilosofeer hierover aardig in evenwicht.

Edouard Louis – Ze hebben mijn vader vermoord

Édouard Louis is een jonge Franse schrijver. Hij heeft drie romans geschreven, die alle drie vertaald zijn in het Nederlands. Qui a tué mon père uit 2018 is zijn meest recente boek en in hetzelfde jaar vertaald door Reintje Ghoos en Jan Pieter van der Sterre. In Frankrijk en daarbuiten wordt Édouard Louis gezien als groot talent, een literaire sensatie. Hij wordt zelfs vergeleken met Houellebecq.

Anton Slotboom – De zin van het leven ben je zelf

Anton Slotboom had zijn boek over Jules Deelder al bij de uitgever ingeleverd toen zijn held op 19 december vorig jaar overleed. Direct liet hij de drukpersen stopzetten om enkele hoofdstukken aan zijn boek toe te voegen. Begin februari lag De zin van het leven ben je zelf in de boekwinkels. De eerste druk was snel uitverkocht. De interesse in Deelder zal voorlopig aanblijven. Deze biografie komt daarom als geroepen. Slotboom weet erin heel mooi het Deelder-universum en wat hij voor de stad en voor veel inwoners heeft betekend te verwoorden.