Willem Elsschot - Het Dwaallicht

De boeken van Elsschot heb ik diverse keren gelezen. Herlezen geeft een gevoel van herkenning, het verveelt niet. De novelle Het Dwaallichtmoet ik eerder hebben gelezen, maar ik kan mij er werkelijk niets meer van herinneren. De eerste druk verscheen in 1946. Het zou het laatst gepubliceerde werk van Elsschot worden tijdens zijn leven.

Martin Michael Driessen – Rivieren

Rivieren uit 2016 bevat drie verhalen waarin een rivier de hoofdrol vervult. Het eerste verhaal luisterde ik via storytel. De auteur leest zelf voor. Hij heeft een geweldig stem. Twee nadelen van luisteren – vooral in bed – is dat het te langzaam gaat en dat je gedachten afdwalen. Bij verhaal twee raakte ik het spoor bijster en begon ik opnieuw, nu lezend.

Szczepan Twardoch – De koning

Szczepan Twardoch (1979) is in Polen een vrij bekende schrijver. Hij schreef diverse bestsellers. De koning is het eerste boek dat in het Nederlands is vertaald. De vertaalster Charlotte Pothuizen zegt in een interview over het werk van Twardoch: “Zijn romans worden gekenmerkt door ingenieuze constructies en spelen zich meestal af in het verleden, maar zetten je aan het denken over het heden.” Dit gaat  volledig op voor De koning. Het verhaal speelt eind jaren dertig van de vorige eeuw. De plek is Warschau, het milieu is crimineel.

John Fante – De geschiedenis van een hond

Ik kende van John Fante (1909-1983) Ask the dust en Wait Until Spring, Bandini, twee geweldige boeken, het tweede is ook prachtig verfilmd. De Italiaans-Amerikaanse schrijver was ik uit het oog verloren, maar onlangs zag ik dit boek in de winkel liggen en mijn nieuwsgierigheid was gewekt. My stupid dog werd samen met The Orgy postuum uitgegeven onder de titel West of Rome (1986). De hoofdpersoon in De geschiedenis van een hond is Henri Molise. Deze broodschrijver is ook de hoofdpersoon in The Brotherhood of the Grape uit 1977.

Alexander Schimmelbusch – Opperduitsland

Opperduitsland wordt tot aan de achterflap van deze Nederlandse vertaling vergeleken met het werk van Houellebecq. Die vergelijking is niet interessant en leidt af tijdens het lezen van het boek. Alexander Schimmelbusch schetst een beeld van een ver doorgeschoten kapitalistisch Duitsland, gezien door de ogen van een stinkend rijke bankier. Victor woont in Frankfurt en werkt voor de Birken Bank. Hij is een cynicus. Hij haat iedereen in zijn omgeving, met uitzondering van zijn dochtertje Victoria.

Leonid Andrejev – De zeven gehangenen

Leonid Nikolajevitsj Andrejev (1871-1919) was een tijdgenoot van Gorki en begin twintigste eeuw een zeer succesvol schrijver in Rusland. Hij werd gewaardeerd en zijn boeken verkochten goed. Andrejev schreef vooral verhalen, korte romans (novellen) en toneel. Hij was een groot liefhebber van het werk van Edgar Allan Poe. Er zijn eerder verhalen van hem vertaald in het Nederlands, maar hij is min of meer vergeten. Gelukkig hebben de mensen achter Schwob ervoor gezorgd dat hij met de uitgave van de novelle De zeven gehangenen weer in de belangstelling staat.

Marek Sindelka – Blijf bij ons

De hoofdpersoon uit dit verhaal van Marek Šindelka is een tv-presentator. Hij is een egoïst en een cynicus. Hij behandelt zijn vrouw als een stuk vuil, maar hij is een heerlijk personage. Blijf bij ons is een verhaal uit de gelijknamige bundel (Zůstaňte s námi) uit 2011. Hieruit is eerder in de Moldaviet-reeks van Voetnoot het verhaal Polaroid uitgegeven.

Philip Teir - Familie

Familie wordt op het omslag aangeprezen als het Europese antwoord op Jonathan Franzen. Ik denk dat hier de uitgever wat overdrijft. Philip Teir is een Fins-Zweedse schrijver, geboren in 1980. Hij heeft meerdere romans en poëziebundels geschreven en is in Scandinavië redelijk populair, daarbuiten is hij alleen bekend van deze roman. De oorspronkelijke titel luidt Vinterkriget, wat winteroorlog betekent; de Engelse titel is The Summer House. Familie is als titel een wat onbegrijpelijke keuze. En welke roman gaat niet over familie?

Olga Tokarczuk – De rustelozen

Dit jaar won Olga Tokarczuk de Nobelprijs voor de literatuur. Omdat er vorig jaar geen prijs was uitgereikt, waren er dit jaar twee prijzen. De tweede Nobelprijs ging naar Peter Handke. Tokarczuk is Poolse. Haar werk is veel vertaald, maar zij heeft niet een heel groot lezerspubliek. Hopelijk is dat nu aan het veranderen. Er zijn van haar zes boeken vertaald in het Nederlands. De rustelozen (Bieguni) uit 2011 is vertaald door Greet Pauwelijn.

J.M. Coetzee – The Master of Petersburg

The master of Petersburgis een bijzonder boek. Meerdere mensen hebben het mij de afgelopen jaren aangeraden te lezen. Het verhaal speelt in 1869. ‘The Master’ is Dostojewski. Hij komt vanuit zijn woonplaats Dresden aan in Petersburg. Zijn stiefzoon Pavel die hier woonde is plotseling gestorven. Dostojewski bezoekt de hospita van Pavel. Hij huurt van haar de kamer van zijn stiefzoon als onderdeel van zijn rouwproces. De roman kent vanaf het begin een mysterieuze en soms hysterisch sfeer. 

Jens Christian Grondahl – De storm

Een uitgever zorgt meestal voor een verleidelijke tekst op de achterflap van een nieuw boek. Bij De storm van de Deense schrijver Jens Christian Grøndahl ontbreekt deze. Bij nieuwe lezers van zijn werk kan dit verwarrend overkomen, trouwe lezers weten dat ieder boek van Grøndahl goed is, ongeacht het onderwerp. Adam Huus is de hoofdpersoon in De storm. Hij is een schrijver van begin zestig en om hem heen vallen mensen weg. Hij wordt vooralsnog niet geraakt. Hij zit als het ware in het oog van de storm, waar het rustig is.

Anton Valens – Chalet 152

Ik ben een liefhebber van het werk van Anton Valens. Vooral Meester in hygiëne (2004) en Het boek Ont (2012) zijn verrassend en erg grappig. Ik was dus blij met een nieuwe roman van zijn hand. De setting van Chalet 152 is goed gekozen, een vakantiepark bewoond door allerlei mensen die zich erbuiten moeilijk staande kunnen houden. Djoeke van ’t Hull komt er bij toeval terecht, wanneer een oom vraagt of hij tijdelijk op zijn chalet wil passen. Djoeke heeft verder geen plannen in zijn leven (geen werk, geen huis) en neemt de uitnodiging aan.

Asha Karami – Godface

Asha Karami’s debuut kreeg al veel aandacht. Dit zal ook te maken hebben met haar persoon. Naast dichter is zij jeugdarts, yogadocent en ringarts bij vechtsportgala’s. In haar biografie staat verder dat zij voor haar zevende jaar vier talen leerde en dat zij meerdere keren van naam veranderde. Ik hoorde een uitzending van Nooit meer slapen waar zij een uur werd geïnterviewd. Haar levensverhaal is bijzonder. Asha Karami is iemand met vele talenten. De vormgeving van Godface is buitengewoon geslaagd. Het boek voelt gewoon heel lekker aan.

Stephan Enter – Pastorale

Het werk van Stephan Enter kenmerkt zich door precisie. In zijn verhalen en romans beschrijft hij de gedachten en handelingen van zijn hoofdpersonen vaak stap voor stap. Ook de omgeving wordt door hem in detail omschreven. In Pastorale, zijn zesde boek in twintig jaar, is deze precisie het eerste wat mij weer opvalt. Na drie pagina’s werd ik al opgeslokt door het verhaal en de herkenbare stijl van Enter. 

Roland Vonk – De muzikale voddenman

Twee jaren geleden verscheen van Roland Vonk de bundel Dat moet nog blijken, met een ruime keuze uit zijn radiopraatjes. Ik heb toen erg genoten van zijn mijmeringen over verzamelen, muziek, het maken van keuzes en de vergankelijkheid van het leven zelf. Hij was in het boek openhartig over zijn eigen persoon. Ik beschouwde dit boek als een afgerond geheel, waarin Vonk een balans opmaakte van zijn leven en had niet verwacht dat hij zo snel met een tweede boek zou komen. Hij heeft waarschijnlijk de smaak te pakken gekregen. Het resultaat bezorgde mij evenveel genoegen als zijn eersteling.

Kees Koppenaal – Zonsondergang in Zaachila

Je bent nooit te oud om te debuteren. De Rotterdammer Kees Koppenaal is geboren in 1932. Zonsondergang in Zaachila is zijn debuut, een bundel met elf verhalen die hij in de loop der jaren heeft geschreven. De verhalen spelen op diverse plekken in de wereld, zoals Mexico, Polen en Oostenrijk. De hoofdpersoon is telkens een volwassen man die afzijdig staat van andere mensen in zijn omgeving. Bijna alle verhalen zijn vanuit het ik-perspectief geschreven.

Jonathan Drori – Een reis om de wereld in 80 bomen

Een reis om de wereld in 80 bomen gaat over bomen en over mensen. De mens is essentieel geweest voor de verspreiding en vooral de vernietiging van heel veel bomen. Nieuw ontdekte bomen (door de Europeanen) leverden nieuwe producten, medicijnen en voedselbronnen op. Maar hout en andere producten van bomen zijn ook nauw verbonden met Europese expansie, de uitbreiding van de wereldhandel en de afbraak van veel natuurgebieden en lokale gemeenschappen.

Wlada Kolosowa – Het Leningrad dieet

In het vooraf bij dit romandebuut van de Russisch-Duitse schrijver Wlada Kolosowa staat een waarschuwing: “De aangehaalde recepten schaden de gezondheid, smaken afschuwelijk en zijn geen garantie voor gewichtsverlies.” De mededeling lijkt mij overbodig. Het gaat om gerechten als houtlijmpudding en gekookte leren zool. Dingen die mensen tijdens het beleg van Leningrad probeerden te eten.

Armando – Toch

Op 1 juli 2018 overleed Armando. Hij had een map met gedichten en verhalen klaarliggen voor publicatie. De titel had Armando al bepaald: Toch. Het werk is niet verrassend en ligt geheel in de lijn van zijn vorige werk. De stijl is kaal, de teksten kort. De onderwerpen: schuld, de dood, het kwaad en het landschap. 

Karel Capek – Hordubal

Met de nieuwe vertaling door Irma Pieper van Horbudal is de trilogie die het boek samen met Meteor en Een doodgewoon leven vormt compleet beschikbaar in het Nederlands. Hordubal is het eerste deel van ‘Čapeks romantrilogie over de kenbaarheid van de mens’. De boeken zijn ook geheel los van elkaar te lezen. Čapek (1890-1938) schreef ze aan het eind van zijn leven. Hordubal is uit 1933.

Karel van het Reve – Geschiedenis van de Russische literatuur

Het is denk ik de derde keer dat ik deze geschiedenis van de Russische literatuur lees; het kan ook de vierde keer zijn. De eerste druk is uit 1985. In 2014 verscheen de geïllustreerde uitgave. Ondanks de twintig jaar die er liggen tussen de vorige en deze lezing wist ik mij bepaalde passages uit het eerste hoofdstuk vrij precies te herinneren. Karel van het Reve geeft hier een verantwoording waarom hij dit boek heeft geschreven. Zoals bekend moest hij niets hebben van allerlei literair-wetenschappelijke analyses. Ook zegt de Russisch literatuur niets over het Russische leven of de Russische ziel.

Sanneke van Hassel - Nederzettingen

Als een boek mij bevalt en ik heb de tijd, dan lees ik het zonder onderbreking uit. Dat is niet altijd de beste manier om een boek, met name een verhalenbundel, tot je te nemen. Korte verhalen kun je beter één voor één lezen. Na de presentatie van Nederzettingen, najaar 2019, waarschuwde Sanneke van Hassel mij dat ik haar bundel niet in één dag moest uitlezen. Ik heb naar haar raad geluisterd.

 

Jannah Loontjens – Als het over liefde gaat

Jannah Loontjens opent haar literaire pelgrimage in Umbrië met een citaat van Frida Vogels: “Waarom ik dit opschrijf? Niet om mijn hart te luchten. Nee. Om er iets van te begrijpen.” Niet toevallig begint zij met dit citaat. De aanleiding voor de wandeltocht die zij onderneemt met haar vriend Jamal is Frida Vogels. Zij woont al decennialang in Italië en staat erom bekend alle contact met pers of met lezers te mijden. Als liefhebber (fan, bewonderaar) voel je juist bij het lezen van haar werk de behoefte nog meer in haar nabijheid te komen.

 

A.L. Snijders – Doelloos kijken

Iedere twee jaar verschijnen de stukjes van A.L. Snijders in een mooi uitgegeven bundel. Het is een patroon dat voor mij nog jaren door mag gaan. Ik lees alles wat er uitkomt van de meester van het zeer korte verhaal. In Doelloos kijken staan de stukjes uit 2017 en 2018. 

Maarten ’t Hart – De nachtstemmer

Ik heb een zwak voor Maarten ’t Hart. Ieder nieuw boek van hem lees ik trouw, en met plezier. De nachtstemmer  heet zijn meest recente roman. Een amusant boek, tijdens het lezen moest ik vaak grinniken. De hoofdpersoon is een man met de wonderlijke naam Gabriel Pottjewijd. Hij is orgelstemmer en zoals hij zelf in het boek opmerkt bestaan er geen romans met in de hoofdrol een orgelstemmer, tot nu dus.

Marjolein Beumer – Zonder publiek

Marjolein Beumer is bekend als scenarioschrijver. Zij schreef de scenario’s voor de films Soof en Soof 2. Zonder publiek is haar debuutroman. Het verhaal draait om moeder-dochterrelaties. Catherina Pecheur is een vermaard toneelactrice. Alles draait in haar ogen om haar. Zij merkt dat het acteren haar de laatste tijd zwaarder valt. Haar dochter is Laura: bijna vijftig, haar man doceert op de universiteit, zelf geeft zij les op het vmbo. De dochter van Laura heet Puck. Zij is net klaar met school en verlaat van de ene op de andere dag het huis.

Rob van Essen – Visser

Naar aanleiding van het succes van De goede zoon heeft uitgeverij Atlas Contact een ouder boek van Rob van Essen in een nieuw jasje gestoken. Visser is een wat obscure roman uit 2008. Hoofdpersoon is de geschiedenisleraar Jacob Visser. Hij woont in het provinciestadje Zwoldrecht. Vanwege een in de klas uitgevoerd gedachtenexperiment over moraal komt Visser in moeilijkheden. Een van de leerlingen is de zoon van een journalist van een regionale krant. De journalist is een oude vriend van Jacob. Hij neemt de vermeende uitspraken hoog op en schrijft er een stuk over.

Oek de Jong – Zwarte schuur

Van Oek de Jong las ik ruim dertig jaar geleden Cirkel in het gras. Dit boek werd alom aangeraden. Het zou een meesterwerk betreffen. Ik heb het met moeite uitgelezen. Wat mij ervan bijstaat is dat ik het vooral hoogdravend en aanstellerig vond. Er is zoveel moois te lezen, dus nam ik mij voor het werk van Oek de Jong voortaan links te laten liggen. Ik twijfelde bij Pier en oceaan. Bevriende lezers die ik waardeer om hun mening vonden het een meesterwerk. Dezelfde geluiden hoor ik nu bij het meest recente boek van Oek de Jong, Zwarte schuur. Ik kreeg het boek bij een gelegenheid gratis in mijn handen gedrukt. Ik kwam er niet omheen het te lezen. 

Stefan Brijs - Zonder liefde

Het eerste boek dat ik van Stefan Brijs las, was De Engelenmaker, daarna volgde Post voor mevrouw Bromley. Van beide boeken, hoe verschillend ook, heb ik enorm genoten. Alles wat ik daarna van hem las viel een beetje tegen: niet slecht, maar het liet geen blijvende indruk achter. Datzelfde geldt voor zijn nieuwste roman, Zonder liefde.

Jaroslav Hasek - De mensenhandelaar van Amsterdam

Jaroslav Hašek (1883-1923) is vooral bekend om zijn boek De lotgevallen van de brave soldaat Švejk. Dit is het verhaal van een vriendelijke soldaat die alle bevelen tot in het absurde letterlijk neemt. Het is een satire op het gezag en de bureaucratie uit zijn tijd, maar het verhaal is tijdloos. Van de zes delen die Hašek van plan was te schrijven, zijn er vier verschenen. Hij overleed voortijdig aan tuberculose. De mensenhandelaar van Amsterdam is een selectie korte verhalen van Hašek. De thematiek en de toon ervan komen overeen met die uit de roman.

Lieke Kezer – De verloren berg

Lieke Kézér won in 2017 de ANV-debutantenprijs met De afwezigen, een wonderlijk en goed geschreven roman over een geniale saxofonist die je vooral leert kennen, voor zover mogelijk, door de mensen om hem heen. In De verloren berg is de hoofdpersoon ook een afwezige. Kira was de vrouw van Thomas Noorman. Zij kwam onlangs om bij een auto-ongeluk. Thomas staat er met drie kinderen alleen voor.

Max Greyson – Et alors

Max Greyson komt uit Antwerpen. Hij is dichter, theatermaker en spoken word-performer. Sinds 2011 staat hij op het podium. Met de bundel Waanzin went niet   debuteerde hij in 2016. Dit jaar verscheen zijn tweede en zeer geslaagde bundel, Et alors. De titel is niet voor niets Frans. Een onderwerp in de bundel is Vlaanderen: “Tussen vechten en vluchten ligt een kavel die Vlaanderen heet / waar men zuinig glimlacht en danst met veel serieux”

Bohumil Hrabal – Drie rabiate legendes

De reeks Moldaviet, uitgegeven door Voetnoot, bestaat uit twintig kleine boekjes met een keuze uit de Tsjechische literatuur. Ik heb er een aantal gelezen. Uiteraard mag Hrabal, een van de grootse Tsjechisch schrijvers, niet ontbreken in de reeks. Veel van zijn werk is al vertaald in het Nederlands. Vertaler Kees Mercks licht de keuze van deze drie verhalen in zijn nawoord toe. Hij beoogt “de lezer een iets andere, rauwere Hrabal voor te stellen.”

Georges Perec – De machine

Georges Perec (1936-1982) hield van taalexperimenten. Hij schrijft literatuur, maar zoekt ook als een wetenschapper de grenzen van de taal op. Opmerkelijk is dat zijn boeken meestal goed leesbaar blijven. De machine is geen boek, maar een hoorspel in het Duits. Het is nu voor het eerst vertaald en bewerkt in het Nederlands, door Jan H. Mysjkin. De uitgave is prachtig, zoals we van uitgeverij Vleugels gewend zijn.

Anton de Kom – Wij slaven van Suriname

Anton de Kom was een veelzijdig man. Hij werd in 1898 geboren in Suriname, verhuisde als jongeman naar Nederland en werd schrijver. Hij keerde later terug naar Suriname en zette zich in voor de rechten van arbeiders. Begin jaren dertig werd hij gearresteerd en wegens opruiing voor enige maanden opgesloten. Hij koos ervoor terug te verhuizen naar Nederland, waar hij als held werd binnengehaald. Het gezin De Kom leefde aan de vooravond van de Tweede Wereldoorlog in armoede. Tijdens de oorlog was Anton actief in het verzet. Dit werd hem fataal. Hij werd opgepakt en overleed op 29 april 1945 in concentratiekamp Sandbostel. 

Manon Uphoff – Vallen is als vliegen

Het onderwerp in de autobiografisch roman Vallen is als vliegen is heftig. Het boek gaat over het incestverleden van de schrijfster. Haar vader, de tweede man van haar moeder, misbruikte haar en haar (half)zussen. Manon Uphoff heeft er lang over gedaan om dit boek te schrijven. Haar vorige roman, een autobiografische, stamt uit 2009 en bracht in haar persoonlijke leven nogal wat beroering teweeg. Zij zal daarna tijd nodig hebben gehad om de juiste vorm te vinden om dit verhaal te verwoorden. De directe aanleiding om naar buiten te treden was de dood van haar oudere halfzus.

Ab Visser – Rudolf de Mepse

Ab Visser (1913-1982), geboren te Groningen, schreef enorm veel. Hij beoefende alle genres: poëzie, kinderboeken, detectives, autobiografisch werk, historische romans, totaal zo’n zeventig boeken. Daarnaast was hij zeer actief als recensent en richtte hij diverse tijdschriften op. Visser was vooral een verhalenverteller. Hij maakte geen onderscheid tussen hoge en lage literatuur, in de naoorlogse periode een ongewoon standpunt. ”Er zijn alleen maar goed geschreven en slecht geschreven boeken.”

Christian Jongeneel – Magda is overal

Christian Jongeneel is wetenschapsjournalist. Hij schreef een proefschrift over de filosofie van de informatica en publiceerde meerdere boeken over dit onderwerp. Jongeneel is Rotterdammer en in deze stad actief binnen diverse culturele organisaties. Met Magda is overal bewijst hij ook romanschrijver te zijn. Voor een debuut is het een waagstuk. Het boek is complex en dik, met meer dan 400 pagina’s het dikste boek dat ooit door Douane is uitgegeven. Door zijn toegankelijke schrijfstijl en soepele vertelkracht weet hij de lezer moeiteloos door de drie delen van Magda is overal te leiden.

Susan Orlean – The Library Book

Susan Orlean is een Amerikaanse schrijver en journalist. Zij is vooral bekend van haar boek ‘The Orchid Thief’ uit 1998. Vorig jaar verscheen ‘The Library Book’. Toen ik dit boek getipt kreeg en er kort iets over las, dacht ik dat het ging om een roman op basis van een vrijwel vergeten gebeurtenis in Los Angeles: het uitbranden van de centrale bibliotheek in die stad op 29 april 1986. ‘The Library Book’ is geen roman, maar Orlean weet uitstekend literaire spanning op te bouwen rond de onbeantwoorde vragen die de gebeurtenissen rond de brand nog steeds oproepen.

Marian Donner – Zelfverwoestingsboek

Het mooiste aan dit pamflet tegen de maakbaarheid van de mens is de titel, ‘Zelfverwoestingsboek’. Dat schept verwachtingen. Ik hoorde Marian Donner tijdens een uitzending van ‘Nooit meer slapen’ en was erg benieuwd naar haar boek. De humor, de anekdotes en haar relativisme maakten de radio-uitzending bijzonder. Het boek is een beetje een slap aftreksel hiervan.

Marijke Schermer – Liefde, als dat het is

De boeken van Marijke Schermer worden steeds beter. Na Mensen in de zon en Noodweer overtreft zij zichzelf met Liefde, als dat het is. Het thema in deze roman is de liefde in vele verschijningsvormen. Net als in haar twee eerdere romans draait het om verstoorde menselijke relaties en wederzijds onbegrip. Schermer brengt de lezer tot diep in het hoofd van haar personages.

Marek Sindelka - Polaroid

Tijdens een lezing over Tsjechische literatuur noemde ik als opvallend kenmerk de aanwezigheid van treinen. In praktisch ieder boek van Hrabal of Čapek zit wel een scene in een trein of op een treinstation. In dit verhaal van Marek Šindelka loopt Petr op de eerste pagina de stationshal in om de trein te pakken. 

Michel Houellebecq – De kaart en het gebied

Alle romans van Michel Houellebecq had ik gelezen, op eentje na: De kaart en het gebied uit 2010. Martin de Haan is de vertaler van het werk van Houellebecq. Deze roman is zijn lievelingsboek. Ik moet toegeven dat het inderdaad tot zijn beste werk behoort. Het boek bevat alle bekende Houellebecq-elementen, maar de toon is milder en de meningen erin zijn minder radicaal dan in zijn andere werk.

Bas Kwakman – In poëzie en oorlog

Bas Kwakman was zestien jaar directeur van Poetry Internationaal. Het laatste jaar in deze functie besteedde hij grotendeels aan het schrijven van dit lijvige boek over vijftig jaar Poetry International. De ruim vierhonderd pagina’s lezen als een trein. Kwakman kan schrijven. Dat bewees hij al met zijn ‘Hotelkamerverhalen’. ‘In poëzie en oorlog’ is een merkwaardig boek geworden. Zijn vorige boek bevatte prachtige persoonlijke verhalen van de reizen die hij maakte als directeur. In dit boek zet hij deze toon voort. Hij geeft vooral een persoonlijke blik op vijftig jaar Poetry International. Het is geen geschiedschrijving met objectieve pretenties.

Charles-Ferdinand Ramuz – De grote angst in de bergen

De grote angst in de bergen is een Schwob-boek. Schwob is een club die aandacht vraagt voor vergeten klassiekers. Een paar keer per jaar presenteren zij een aantal titels van (opnieuw) vertaalde boeken. Dit voorjaar waren Kes van Barry Hines en Pelgrim langs Tinker Creek van Annie Dillard twee van de zes boeken. De grote angst in de bergen was een derde boek in deze serie. Charles-Ferdinand Ramuz (1878-1947) was een beroemde Zwitserse schrijver. In het Frankrijk wordt hij nog steeds gelezen. De grote angst in de bergen uit 1926 is een van zijn bekendste romans. Het is het eerste boek van hem dat is vertaald in het Nederland. Rokus Hofstede is de vertaler. 

M.M. Schoenmakers – De vlucht van Gilles Speksneijder

Ik was onbekend met het werk van M.M. Schoenmaker. Hij is geboren in 1949 en woonde enige jaren in Suriname, waar hij werkzaam was in de ontwikkelingshulp. Begin jaren negentig schreef hij een trilogie over dit onderwerp. De vlucht van Gilles Speksneijder uit 2019 is zijn recenste roman. Het verhaal speelt zich af in het kantoormilieu. Gilles Speksneijder is de bijna anonieme kantoorklerk.

Karel Capek – Dasja

Karel Čapek (1890-1938) schreef een aantal bizarre boeken, zoals ‘Oorlog met salamanders’ en ‘Krakatiet’. Zijn meer normale, minder futuristische romans zijn even verrassend en na bijna een eeuw nog zeer de moeite waard om te lezen. Čapek was een veelzijdig schrijver. Hij schreef ook toneelstukken, reisverslagen en bijvoorbeeld een tuiniersboek. ‘Dasja’ is een kinderboek uit 1933, geïllustreerd met tekeningen en foto’s van de auteur.

Persis Bekkering – Een heldenleven

Persis Bekkering is samen met Mirthe van Doornik en Marieke Lucas RIjneveld genomineerd voor de ANV debutantenprijs 2019. De drie boeken zijn bijna onvergelijkbaar. ‘Moeders van anderen’ van Mirte van Doornik draait om twee zussen die opgroeien met alleenstaande moeder die een alcohol- en wat andere problemen heeft. De hoofdpersoon in ‘De avond is ongemak’ van Marieke Lucas Rijneveld is Jas. Haar broer is overleden. Het verhaal gaat over de mogelijkheid tot verwerking van dit verlies binnen een gesloten gezin. “Een heldenleven’ is een ander soort boek. De held is Igor Goldschmeding. Hij is een genie op velerlei gebied, met name is hij een virtuoos violist. Zijn leven wordt vanuit twee verschillende perspectieven bekeken.

Mirthe van Doornik – Moeders van anderen

Mirthe van Doornik is met Moeders van anderen genomineerd voor de ANV debutantenprijs 2019. Andere genomineerden zijn Marieke Lucas RIjneveld en Persis Bekkering. De bekendmaking is 7 juli. Moeders van anderen gaat over hoe twee zussen opgroeien en omgaan met een alcoholiste als moeder.

Emmanuel Bove – De liefde van Pierre Neuhart

Emmanuel Bove (1898-1945) was van Russisch-Joodse afkomst. Zijn vader kwam uit Kiev, zijn moeder uit Luxemburg. Zij ontmoetten elkaar in Parijs. Emmanuel heette van geboorte Bobovnikoff. Hij debuteerde in 1924 met ‘Mes Amis’ en had meteen succes. Hij schreef daarna een groot aantal, meestal korte romans. In veel van zijn boeken spelen standsverschillen en maatschappelijke mobiliteit een rol. Vertaler Mirjam de Veth verklaart dit in haar uitstekende nawoord uit Bove’s “instabiele jeugd, gekenmerkt door ontworteling en verscheurde loyaliteit”.