Ozcan Akyol - Eus

Na het lezen van Turis wilde ik meteen het debuut van Özcan Akyol lezen. ‘Eus’ is een schelmenroman. Akyol beschrijft zijn jeugd en de jaren erna, waarin hij ontspoort. Hij groeit op in de Koekstad (Deventer) tussen de Batsen, zoals de Turken in het hele boek consequent worden genoemd. Akyol vertelt zij levensverhaal strikt chronologisch. In de eerste hoofdstukken is hij kind, speelt op straat met andere Turkse kinderen. Zij halen samen kattenkwaad uit. Toch is hij anders dan andere kinderen. Zijn kwaadaardige en drankzuchtige vader Turis drukt een enorm stempel op zijn jeugd en op het hele gezin. Eus heeft twee oudere broers.

J.M. Coetzee - Elizabeth Costello

Elizabeth Costello is een gerenommeerd schrijfster uit Australië. Zij is 66 jaar en reist de wereld over om lezingen te geven. In deze bundel is een aantal lezingen van haar  opgenomen. En er wordt een verhaal omheen verteld.

Lisa Kuitert – Het boek en het badwater

‘Het boek en het badwater’ is een pleidooi voor het papieren boek. Kuitert heeft niets tegen ebooks. Wel vindt zij dat de opmars en de positieve eigenschappen van het digitale lezen nogal worden overdreven. De vanzelfsprekendheid waarmee het papieren boek wordt afgeschreven stoort haar, en terecht.

Frans Vogel - Gelukkig maar

Frans Vogel publiceerde op latere leeftijd enkele gedichtenbundels. Net als veel van zijn andere werk waren de oplagen beperkt en zijn de bundels nu nauwelijks meer te krijgen of slechts tegen sterk gestegen prijzen. ‘Gelukkig maar’ is uit 2008 en bevat 60 pagina’s poëzie.

Ken zo in Boijmans. Frans Vogel (80)

Afgelopen vrijdag, 19 februari, overleed Frans Vogel. Hij is 80 jaar oud geworden. Ter gelegenheid van zijn verjaardag verscheen vorig jaar het boek ‘Ken zó in Boijmans’. Het is samengesteld door Hansje de Reuver, Erik Brus en Pieter Kers en het staat vol bijdragen van mensen die hem persoonlijk hebben gekend (in volgorde van eerste kennismaking): Jan Oudenaarden, Anna Vingerhoets, Hans Sleutelaar, Frank van Dijl en vele anderen. En het belangrijkste, er staat veel werk van Frans Vogel zelf in.

Ozcan Akyol - Turis

Özcan Akyol is schrijver en columnist. Hij komt uit Deventer, waar hij nog steeds woont. Zijn ouders komen uit Turkije. Een combinatie die tot mooie literatuur kan leiden. Het onderwerp van zijn tweede roman is zijn autoritaire vader. Akyol schrijft over zijn jeugd, waarin Turis dronken op de bank zat, zijn moeder kleineerde en hij en zijn twee broers uitschold en angst aanjoeg. Zijn moeder trad niet op en was in feite medeschuldig aan deze jarenlange kindermishandeling.

Lodewijk van Oord – Alles van waarde

Alles van waarde’ is de tweede roman van Lodewijk van Oord. In zijn debuut ‘Albrecht en wij’ beschrijft hij de opkomst en ondergang van een dierentuin onder leiding van een opportunistische manager.  Ook in dit boek draait het om een botsing tussen een oud instituut en modern rendementsdenken.

J.M. Coetzee – Zomertijd

Zomertijd - vertaald door Peter Bergsma - is een roman, maar de vorm is afwijkend van een gewone roman. Het zijn brokstukken van een biografie over de schrijver John Coetzee, inmiddels overleden. Je kunt het ook lezen als een poging van Coetzee tot het schrijven van een autobiografie.

Jerry Hormone – Het is maar bloed

Jerry Hormone is een vriendelijke jongeman, bijna schuchter in de omgang. En dan  zulke vieze verhalen schrijven! ‘Het is maar bloed’. Zij zegt het. Zij is ongesteld en hij moet zich niet aanstellen. Als toetje likt zij hem schoon. ’Het is maar bloed’.

J.C. van Schagen – Narrenwijsheid

De dichter J.C van Schagen leefde van 1891 tot 1985. Hij werd geboren in Vlissingen en bleef heel zijn leven Zeeland trouw. Hij woonde in Den Haag en Rotterdam en de laatste jaren van zijn leven in Deventer. Hij schreef onnoemelijk veel, zowel proza als poëzie. Daarnaast was hij graficus. Veel van zijn werk gaf hij zelf uit, rijp en groen door elkaar. Niet alles wat hij uitbracht is de moeite van het lezen waard.

Peter Goedhart – En over het water het lied

Rotterdams schrijver, zanger en componist Peter Goedhart bracht vorig jaar deze roman uit bij uitgeverij Douane. Hoofdpersoon is de alcoholist Hans de Jong. Hij kijkt op zijn oude dag terug op zijn leven.

Erik Vlaminck – De zwarte brug

Erik Vlaminck is mijn favoriete Vlaamse auteur. Zijn verhalen zijn nostalgisch-tragisch, zijn personages zijn geen helden. Hij schrijft prachtig. Net als in voorgaande boeken als Suikerspin en Miranda van frituur Miranda speelt De zwarte brug zich deels af in het kermismilieu. Bekende personages, zoals Modest en zijn dochter Laura, duiken weer op. Vlaminck bouwt met elk boek een stuk op van de wereld waaruit hij is voortgekomen. Met ‘De zwarte brug’ heeft hij een meesterlijk werk aan zijn oeuvre toegevoegd.