Albert Cossery – De trotse bedelaars

Albert Cossery (1913-2008) heeft een klein oeuvre. Vijf boeken zijn er van hem vertaald in het Nederlands; drie romans volgen er hopelijke nog. De trotse bedelaars (Mendiants et orgueilleux) is uit 1955, de vertaling van Rosalie Siblesz is uit 1987. Het boek is met tweehonderd pagina’s dik voor de Frans-Egyptische schrijver. Het verhaal heeft  meer dan zijn andere werk het karakter van een roman, hoewel het boek wel bol staat van de anekdotes, sfeertekeningen en sterke verhalen. Het verhaal speelt zoals in al zijn boeken in de arme wijken van een grote Egyptisch stad. Gohar is een van de hoofdpersonen. Hij had ooit een mooie baan als hoogleraar, maar koos voor zijn gemoedsrust voor een bestaan zonder bezit.

 

Johannes van der Sluis – Ik ben de verlosser niet

De Rotterdamse dichter Johannes van der Sluis presenteerde zijn nieuwe poëziebundel Ik ben de verlosser niet onlangs in boekhandel v.h. Van Gennep. Dit gebeurde binnen de grenzen die de Corona-maatregelen, dus liefhebbers schoven een voor een aan tafel aan bij Johannes om een praatje te maken, terwijl de dichter zijn bundel signeerde. Het was een manier van presenteren die wel past bij Van der Sluis. Zijn poëzie is niet groots en meeslepend, maar juist in het kleine en alledaagse laat hij een uitgestrekte innerlijke wereld zien.

Albert Cossery – Grote dieven, kleine dieven

De Frans-Egyptische schrijver Albert Cossery (1913-2008) schreef maar een klein oeuvre: zeven romans, een verhalenbundel en een dichtbundel, waarmee hij debuteerde en die hij later verwierp. Zijn prozadebuut stamt uit 1941. Grote dieven, kleine dieven kwam uit in 1999 en is zijn laatste werk. De Nederlandse vertaling is van Mirjam de Veth, die in een prachtig nawoord vertelt over haar ontmoetingen met Cossery.

Charles Lewinsky – De stotteraar

Charles Lewinsky (1946) is een Zwitserse schrijver en theatermaker. Hij schrijft ook voor televisie en hij is in Zwitserland een bekende liedjesschrijver. Vanaf de jaren negentig legde hij zich toe op het schrijven van romans. Zijn internationale doorbraak kwam in 2006 met de dikke roman en bestseller Het lot van de familie Meijer. De Stotteraar is uit 2019 en is onlangs vertaald in het Nederlands.  

70’s. Het levensgevoel van de jaren zeventig in advertenties

“In december 1979 leek iedereen dolblij dat het decennium – eindelijk - voorbij was.” Dit schrijven J Roelof Bouwman & Minke de Vogel in dit mooi uitgegeven plaatjesboek over de jaren zeventig. Zij focussen zich op de advertenties uit dat decennium. In 1979 werd erop teruggekeken als het ik-tijdperk. Uit de advertenties komt een ander beeld naar voren: veel beelden stralen juist gezamenlijkheid, avontuur en samen plezier maken uit. Ook knusheid is, naast de felle kleuren, nooit ver weg. 

 

Marek Sindelka – Klimaatverdriet

Uitgeverij Das Mag besteedt veel aandacht aan de vormgeving van hun boeken. Klimaatverdriet is het derde boek van de bekende Tsjechische schrijver Marek Šindelka dat door Das Mag is uitgegeven. Net als de vorige twee ziet het boek er zeer fraai uit. Šindelka werkte jaren aan deze roman. Het is een herschreven versie van zijn debuutroman die onder dezelfde titel Chyba (De fout) uitkwam in 2008. Hij maakte eerder een graphic novel van het boek en het werk is eigenlijk nog niet af. In een interview voor de NRC zei hij: „Ik voel nog steeds de noodzaak om er verder aan te werken, maar ik verbied het mezelf”. 

Ali Smith – Public library and other stories

Eerder las ik twee romans van Ali Smith uit de seizoenscyclus: Autumn en Winter. Het zijn rare boeken. Zij knoopt een heleboel elementen aan elkaar, waar weinig verband tussen lijkt te bestaan en zij hanteert een verscheidenheid aan genres. Het ene moment denk je een maatschappijkritisch roman te lezen, dan krijgt je een uitgebreide kunst-kritische uiteenzetting en vervolgens speelt een verhaal weer in de nabije toekomst. Hetzelfde doet zij in de verhalenbundel Public library and other stories uit 2015

Bohumil Hrabal – Legende over de bloedmooie Julinka

 

Met het verkrijgen van Legende over de bloedmooie Julinka is voor zover ik weet mijn verzameling van Nederlandse Hrabal-vertalingen compleet. Het mooi uitgegeven boekje verscheen in 2013 in een oplage van 250 bij uitgeverij Pegasus. Het origineel komt uit een bundel die in 1968 werd uitgegeven. Het is een typisch vreemd Hrabal-verhaal, met een tamelijke serieuze toon.

 

Bohumil Hrabal – Bambini di Praga

Het oeuvre van de Tsjechische schrijver Bohumil Hrabal (1914-1997) is omvangrijk. Zijn verzameld werk bestaat uit negentien delen. Veel van zijn boeken en verhalen zijn vertaald in het Nederlands en dankzij vertaler Kees Mercks wordt hier met regelmaat iets aan toegevoegd. In de Moldaviet-reeks verscheen onlangs het negentwintigste deeltje met deze curieuze korte roman van Hrabal. Hij schreef het boek in 1947, maar het kon pas in 1964 verschijnen.

K. Michel - & rol door

 & rol door is de zevende dichtbundel van K. Michel. Ik kende zijn werk niet zo goed, maar na het lezen van deze bundel ben ik fan van K. Michel.

Marieke Lucas Rijneveld – Mijn lieve gunsteling

Het was moeilijk de juiste woorden te vinden voor de tweede roman van Marieke Lucas Rijneveld. Mijn lieve gunsteling steekt aan de ene kant zeer goed in elkaar qua taalgebruik en opbouw. Aan de andere kant draait het verhaal om de obsessie van een personage, waar je het liefst op afstand van wil blijven. Deze aantrekkingskracht gecombineerd met afstoting zorgde ervoor dat ik het boek in etappes heb gelezen. Dit zegt natuurlijk al veel over de verbeeldingskracht van de schrijver.

Ernest van der Kwast – Ilyas

Toen boekpresentaties met publiek niet mogelijk waren, moesten schrijvers iets anders verzinnen om hun nieuwe boek onder de aandacht te brengen. Ernest van der Kwast besloot om zijn roman IIyas bij de lezers thuis te bezorgen, lopend of op de fiets. Vooral in Rotterdam kostte hem dat heel wat uren. Ik ben benieuwd of hij in Kralingen-West bij veel nieuwe lezers aan de deur is geweest. Ilyas speelt zich grotendeels in deze wijk af. Een bovenmodaal gezin is komen wonen in een nieuwbouwcomplex aan het Ketelplen. Ik herkende er het Berkelplein in, een plek waar ik een jaar heb gewerkt, voordat de oude portiekwoningen tegen de grond gingen. Het doel van deze renovatie was om de wijk meer gemengd te maken.

Susan Smit – Tropenbruid

Susan Smit is een veelzijdig persoon: fotomodel geweest, ingewijd als heks en schrijver van zowel fictie als non-fictie. Tropenbruid uit 2020 is een historisch roman die speelt aan het begin van de twintigste eeuw. Hoofdpersoon is het weesmeisje Anna. Zij trouwt - op afstand, met de handschoen - met een hoge ambtenaar uit Batavia. Het huwelijk wordt niet wat zij ervan verwacht.

 

Don Vitalski – De integrale Jerry Bill

Don Vitalski, zijn echte naam is Vital Baeken, is de nachtburgemeester van Antwerpen en een duizendpoot. Hij schrijft romans, poëzie en liedteksten. Hij is regisseur, maakt muziek, is standup-comedian en is een zeer actieve blogger. In deze tijden van isolatie komt Vitalski iedere maand met een boekwerk, Coronalectuur. In september 2020 bracht hij De integrale Jerry Bill uit. 200 pagina’s aan absurde cowboyverhalen, notities over olifanten, treinen, films en freaks. 

Raoul de Jong – Jaguarman

Raoul de Jong is een meester in het mixen. In zijn boeken beoefent hij meerdere genres tegelijkertijd en door elkaar heen. In Jaguarman, zijn meest recente boek, is dit niet anders. Het boek is geschiedenis, het is autobiografie, fantasie, een reisverhaal met vele bijzondere ontmoetingen en meer. Er staan zelfgemaakte tekeningen in en hij gebruikt noten zoals in een wetenschappelijke verhandeling. Hij schrijft lichtvoetig terwijl de onderwerpen soms zwaar zijn. Het centrale thema is Suriname. Raoul de Jong groeide op bij zijn Nederlandse moeder. Toen hij op achtentwintigjarige leeftijd zijn Surinaamse vader ontmoette werd zijn interesse in zijn vaderland aangewakkerd en ging hij op onderzoek uit. Voor alles is Jaguarman een zoektocht.

 

Stefan Nieuwenhuis – Zo vergeefs is het niet

 

Stefan Nieuwenhuis schrijft in zijn dagelijkse leven over strips en graphic novels. In 2005 schreef hij een roman met de geweldige titel Ik ben omringd door debielen en ik voel me goed. Op de website Hebban, waar lezers meestal enthousiast boeken aanprijzen en veel sterren uitdelen, krijgt het boek van meer dan de helft van de lezers een twee op een schaal van vijf. Door een aantal vijven komt het gemiddelde net uit op drie. Op de website Boekwinkeltjes zag ik een paar exemplaren te koop staan voor slechts twee euro. Kortom, we hebben hier te maken met een meesterwerk dat helaas niet door iedereen wordt begrepen. Misschien ligt dit aan de walgelijke hoofdpersoon: racistisch, voortdurend fabulerend en arrogant. Niet een personage waarmee de gemiddelde lezer zich snel identificeert.

 

Christian Jongeneel – Venus in het gras

Christian Jongeneel publiceerde in 2018 zijn debuut Magda is overal. Deze dikke roman bevatte zowel een historisch verhaal, een filosofisch perspectief als een spannend plot met een onbetrouwbare verteller: een complex maar vlot lezend boek dat meer aandacht verdiende. In 2020 kwam Jongeneel met de korte roman Venus in het gras. Het boek is op het eerste gezicht een luchtige vertelling over een meisje dat wegvlucht van haar vaders boerderij. Zij wordt opgepikt door een toevallig voorbijrijdende vrouw die op weg is naar een vakantiehuisje in Frankrijk.
 

Simon Carmiggelt – Honderd dwaasheden

Honderd dwaasheden bevat het oudste werk van Simon Carmiggelt. De verhalen. die toen nog geen kronkels werden genoemd, zijn gepubliceerd in de oorlog – in de illegale pers -  en kort ervoor en erna. De stukjes zijn vaak een beetje flauw. Hij moest zijn stijl nog vinden. In een voorwoord schrijft Carmiggelt over deze bundel: “het blijft met lichtzinnigheid aan de buitenkant der dingen.”

 

Esther Gerritsen – De terugkeer

Er zijn schrijvers die in de loop van hun schrijfcarrière nooit meer hun debuut overtreffen of waarover bij ieder nieuw boek wordt gezegd dat zijn of haar eerdere werk toch eigenlijk beter was. Bij Esther Gerritsen is haast het omgekeerde het geval. Ieder nieuw boek is beter dan het voorgaande. De terugkeer is nu al een hoogtepunt uit haar oeuvre. Ik zal proberen duidelijk te maken waarom ik dat vind; maar eerst het verhaal.

Murat Isik – Mijn moeders strijd

Murat Isik had veel succes met Wees onzichtbaar uit 2017. Het boek gaat over Metin, een jongen die net als de auteur, opgroeit in de Bijlmer. Zijn tirannieke vader is de centrale figuur in het boek. Wees onzichtbaar is weliswaar een roman, maar bevat vele autobiografische gegevens. De weerbare moeder wordt in het boek wat onderbelicht. Isik was al van plan om een boek aan zijn moeder te wijden, toen hij een uitnodiging kreeg van de CPNB om het Boekenweekessay 2019 te schrijven rond het thema Moeder, de vrouw. De keuze om dit aan een man te vragen was misschien vreemd, maar ik begrijp dat Isik de uitnodiging met graagte aanvaardde. Deze editie uit 2020 is een uitgebreide versie van dat essay.

Judith Koelemeijer – Anna Boom

Met Het zwijgen van Maria Zachea schreef Koelemeijer in 2001 een bestseller. Het was haar debuut. In het boek beschrijft zij aan de hand van twaalf kinderen de geschiedenis van het gezin van haar grootmoeder. Het zwijgen van Maria Zachea is in november 2020 het geschenkboek in de campagne Nederland Leest. Anna Boom uit 2010 is ook non-fictie, hét genre van Koelemeijer. Het is het wonderlijke levensverhaal van een vrouw die vanaf haar jongste jaren op vele plaatsen in Europa en daarbuiten heeft gewoond en in zich een belangrijk deel van de twintigste-eeuwse geschiedenis herbergt. 

Naomi Rebekka Boekwijt – Bloedblaren

Bloedblaren uit 2020 is het vierde boek van Naomi Rebekka Boekwijt. Haar krachtige stijl zoals zij die hanteerde in de twee romans en de verhalenbundel die zij eerder schreef, zie je terug in deze nieuwe roman. Gitta, de hoofdpersoon uit Noordwaarts lijkt op Liv uit Bloedblaren. Verder is dit boek compleet anders. Het perspectief is teruggebracht tot één hoofdpersoon. Liv beoefent fanatiek de sport CrossFit. Het is een manier om met haar psychische problemen en haar traumatisch verleden om te gaan. Deze problemen overwinnen of haar verleden vergeten is niet aan de orde. Het verhaal is voor een groot deel autobiografisch.

Pieter Waterdrinker – De rat van Amsterdam

Ik koop niet alle boeken die ik lees. Gelukkig bestaan er bibliotheken. Soms vind ik het formaat van een boek te lomp en hoef ik het niet in mijn bezit te hebben. Ik had dat met Grand Hotel Europa van Pfeijffer, met de boeken van Peter Buwalda en ook met De rat van Amsterdam. Hebben deze drie schrijvers iets met elkaar gemeen? Het zijn een beetje macho-mannen en het zijn echte verhalenvertellers die pageturners weten te schrijven. Bij De rat van Amsterdam had ik even nodig om in het verhaal van Ruben Katz te komen, maar na vijftig pagina liet ik mij meeslepen. 

Hans-Olav Thyvold – Brave honden halen de Zuidpool niet

De Noor Hans-Olav Thyvold (1959) schreef eerder non-fictie. Brave honden halen de Zuidpool niet is zijn eerste roman. Het boek is inmiddels in diverse Europese talen vertaald. Ik werd aangetrokken door het boek vanwege het omslag. Ik las op de achterflap dat een hond de hoofdrol speelt in het verhaal. Bovendien komt ontdekkingsreiziger Roald Amundsen er in voor. Redenen genoeg om dit boek te lezen.

Merijn de Boer – De saamhorigheidsgroep

Merijn de Boer is een schrijver van constante kwaliteit. Vanaf zijn debuut in 2011, de verhalenbundel Nestvlieders, komt hij iedere twee of drie jaar met een nieuw geslaagd boek. De saamhorigheidsgroep is zijn vijfde. Het is een dikke roman over een hechte linkse vriendengroep uit de jaren tachtig. Aankomend diplomaat Bernhard is de hoofdpersoon in het verhaal. Hij kwam bij toeval in de groep terecht. De roman begint in New York in 2018. Bernhard ziet na jaren een groepslid terug.

Judith Visser – Zondagsleven

Met Zondagskind  publiceerde Judith Visser in 2018 een indringend boek over autisme bij een kind. Zij schreef hierin voor het eerst uitgebreid over dit autobiografische onderwerp. Zondagsleven is een vervolg op dit boek, maar kan ook uitstekend zelfstandig gelezen worden. Het chronologisch vertelde verhaal van Jasmijn Vink gaat verder waar het in Zondagskind ophield. Het boek draait om autisme gezien vanuit de dagelijkse wereld van een volwassene. 

Simon Carmiggelt – Kraaltjes rijgen & Een toontje lager

Mijn verzameling Simon Carmiggelt staat in een gangkast, die verder gevuld is met stripboeken en kinderboeken. Als ik geen zin heb in zware kost pak ik graag een deeltje uit het verzameld werk. Zijn verhalen blijven leuk, ondanks dat ik de meeste al eerder heb gelezen en nog goed kan herinneren. Zij vervelen dus niet. Om even de sfeer weer te geven, citeer ik Carmiggelt uitgebreid

Paul Verhaeghe – Houd afstand raak me aan

De Vlaaming Paul Verhaeghe is een bekende auteur. Hij schrijft veel over psychische problemen, die hij relateert aan maatschappelijke ontwikkelingen. Met zijn boeken, waaronder Het einde van de psychotherapie (2009) en Intimiteit (2018), bereikt hij een groot lezerspubliek. Houd afstand raak me aan is een bondig en actueel boek, waarin hij onderzoekt welke invloed de coronacrisis heeft op ons welzijn.

Sanneke van Hassel – Lessen van Vreewijk

Sanneke van Hassel is met name bekend om haar korte verhalen. Zij publiceerde zes verhalenbundels en wordt gezien als ambassadeur van het korte verhaal. Daarnaast schreef zij twee romans. Misschien minder bekend is haar non-fictie werk. Zij schreef bijvoorbeeld de verhalen bij het RET-fotoboek Check-in Check-uit. De foto’s in dit RET-boek zijn van Carel van Hees. Veel werk van Van Hassel heeft een link met Rotterdam. Niet verwonderlijk dus dat het vijfde deel in de reeks essays van Roterodamum door haar is geschreven. 

 

Judith Fanto - Viktor

  

Viktor is het succesvolle debuut van Judith Fanto. Ik las de achtste druk. De roman heeft net de Hebban Debuutprijs 2020 gewonnen. Ik verwacht dat Viktor vaker in de prijzen zal vallen. Het boek heeft alles in zich om een bestseller te worden. Viktor is een familiegeschiedenis. De hoofdpersoon Geertje van den Berg gaat op zoek naar de ware geschiedenis achter Viktor, de broer van haar grootvader. Het verhaal schakelt tussen Geertje als student in de jaren negentig en het verhaal van haar familie in Wenen aan de vooravond van de Tweede Wereldoorlog. De twee verhalenlijnen verlopen chronologisch en bewegen naar elkaar toe. Heel knap weet Fanto spanning in de ene lijn over te brengen op de andere.

 

Joseph Samuel – Call it a day

Er zijn diverse redenen te bedenken om een boek vanuit het Engels naar het Nederlands te vertalen. De uitgever kan hopen op commercieel succes of de uitgever vindt een boek inhoudelijk zo belangrijk dat de Nederlandse lezer dit niet onthouden mag worden. De achtergrond van de vertaling van Call it a day van Joseph Samuel is opmerkelijk. De roman was een van de favoriete boeken van Bob den Uyl. Hij wilde het boek zelf graag vertalen maar het is er niet van gekomen. Vertaler Mark van Leeuwen is fanatiek bewonderaar van Bob den Uyl en bovendien nauw betrokken bij Uitgeverij Vreugdenberg. De stap was daarom snel gezet, vooral omdat Call it a day gewoon een heel fijn en uiterst humoristisch boek is.

Albert Cossery – De mensen die God vergat

Na het lezen van Het huis van de wisse dood ben ik op zoek gegaan naar meer boeken van de Frans-Egyptische schrijver Albert Cossery. De verhalenbundel Les hommes oubliés de Dieu uit 1941 is zijn prozadebuut. Deze vertaling van (wederom) Mirjam de Veth is uit 2010 en ook uitgegeven bij Coppens & Frenks.

Bertram Koeleman – Het dreigbed

Het dreigbed is het vierde boek van Bertram Koeleman. Het is zijn tweede verhalenbundel. Tussen verhalen van andere schrijvers pik ik een Koeleman-verhaal er moeiteloos uit. Hij heeft een zeer eigen stijl, die je in alle zestien verhalen van deze bundel terugleest: raar, wreed, thrillerachtig, maar zonder duidelijke ontknoping. Aan het slot van een verhaal vallen niet zoals vaak bij andere schrijvers de puzzelstukjes op zijn plaats. Je blijft enigszins uit het lood geslagen achter. 

Karel Capek - De witte ziekte

Ik ben een groot liefhebber van het werk van de Tsjechische schrijver Karel Čapek (1890-1938). Bijna alles wat er van hem is vertaald in het Nederlands heb ik gelezen. Blij verrast was ik met deze recente uitgave van de Slavische Cahiers. Het toneelstuk De witte ziekte schreef Čapek in 1936, vlak voor zijn dood. Het stuk werd in 1937 opgevoerd en verfilmd. In datzelfde jaar werd het in diverse talen vertaald en opgevoerd, onder andere in Nederland op 25 april 1937. Deze nieuwe Nederlandse vertaling is van Kees Mercks.

Elli H. Radinger – De wijsheid van wolven

Sinds een paar jaar is de wolf terug in Nederland. De publieke belangstelling voor deze bijzondere diersoort is flink toegenomen. Zowel liefhebbers als critici laten zich horen. De Duitse wolvenonderzoeker Elli H. Radinger behoort duidelijk bij de liefhebbers. Zij noemt zichzelf een wolfaholic. De wijsheid van wolven kwam uit in 2017. Radinger heeft veel groepen wolven geobserveerd in met name het Yellowstone National Park in de VS. Later in haar boek bespreekt zij ook de terugkeer van de wolf in Duitsland.

Peter Pomerantsev – Dit is geen propaganda

 

De journalist Peter Pomerantsev werd in 1977 geboren in Kiev. Zijn vader Igor vluchtte met zijn gezin naar het Westen en werkte onder andere voor de BBC World Service. Zijn moeder, die geen rol speelt in dit boek, is documentairemaker. Op Internet las ik dat Peter Pomerantsev werd geboren in Rusland. Dit klopt niet, Kiev is nu de hoofdstad van Oekraïne, in 1977 was de Oekraïne één van de vijftien Sovjetrepublieken binnen de Sovjet-Unie.

Eda Kriseova – De naam

Gestaag verschijnen er nieuwe delen in de reeks Moldaviet van uitgeverij Voetnoot. Het zijn vertalingen van korte romans of verhalen van bekende en minder bekende Tsjechisch schrijvers, hedendaags of van wat langer geleden. Deel achtentwintig is de novelle De naam van Eda Kriseová (geboren 1940), de vertaling is van Hank Geerts. Het boek schreef zij in 1989. In feite legde zij op 17 november van dat jaar, de eerste dag van de Fluwelen Revolutie, de laatste hand aan het verhaal.

Simon Carmiggelt – Duiven melken & Alle orgels slapen

Nu ik vijftien delen verzamelde kronkels in huis heb en de temperatuur aardig is opgelopen grijp ik graag naar een deeltje om in alle rust de verhalen van Carmiggelt te herlezen. Veel valt er niet over te zeggen, behalve dat de wereld waarin de verhalen zich afspelen voorgoed is verdwenen. 

Jan Neruda – Praagse kleine luyden

 

Jan Néruda (1834-1891) is een van de grote Tsjechische schrijvers uit de negentiende eeuw. Hij schreef vooral korte verhalen en journalistieke stukken. Een roman heeft hij nooit geschreven. Hij was voor veel twintigste-eeuwse auteurs een inspiratiebron, in het bijzonder voor Karel Čapek. Praagse kleine luyden (Figurky) uit 1877 is een wat langer verhaal uit de bundel Povídky malostranské, verhalen uit de Malá Strana, dat is een wijk in Praag waar vooral middenstanders woonden. Deze Nederlandse uitgave is een deel uit de serie Moldaviet, uitgeverij Voetnoot. De vertaling is van Kees Mercks.

J.M.A. Paroutaud – De ongewisse stad

La Ville incertaine schreef Paroutaud in 1944. Het boek werd in 1950 uitgebracht. De Nederlandse vertaling van Mirjam de Veth is van 2016. De prachtige uitgave is van Coppens & Frenks. Eigenlijk was de uitgeverij al opgedoekt, maar voor deze laatste uitgave werd de naam aangepast: uitgeverij De Laatste Snik. De Veth noemt in het boeiende nawoord De ongewisse stad een onterecht vergeten meesterwerk. Het is bovendien een uiterst bizar boek.

Ann Petry - De straat

Ann Petry (1908-1997) debuteerde in 1946 met The Street. De roman werd onmiddellijk een succes. Petry was de eerste Afro-Amerikaanse vrouw die erin slaagde meer dan 1 miljoen exemplaren van een roman te verkopen. Dit is een van de redenen dat Tayari Jones in de inleiding bij deze recente vertaling van Lisette Graswinckel schrijft dat het boek een revolutionaire roman is die vandaag nog even relevant is als in 1946. Petry schreef daarbij een ander soort boek dan van haar verwacht werd. De thema’s in De Straat zijn racisme, seksisme, onderdrukking en armoede.

Simon Carmiggelt – Kroeglopen & Gewoon maar doorgaan

Ik lees graag Kronkels. De meeste bundels van Simon Carmiggelt heb ik een of meerdere malen gelezen. De aanschaf van vijftien delen verzamelde Kronkels is een mooie aanleiding om weer eens wat van hem te lezen. In dit deel zijn de bundels Kroeglopen en Gewoon maar doorgaan opgenomen. Oorspronkelijk zijn er twee delen Kroeglopen uitgekomen, maar het eerste deel bevatte voornamelijk verhalen die al elders waren opgenomen. In deze uitgave is terecht gekozen om hier niet exact de boektitels te volgen. 

Albert Cossery – Het huis van de wisse dood

La Maison de la mort certaine verscheen in 1944 en was de eerste roman van De Frans-Egyptische schrijver Albert Cossery. Hiervoor had hij een gedichten- en een verhalenbundel gepubliceerd. Deze vertaling uit 2006 is van Mirjam de Veth die ook een nawoord schreef bij dit mooi uitgegeven boek bij Coppens & Frenks. Het is het eerste boek dat ik van hem lees. Het zal niet het laatste zijn.

Jakub Malecki – Roest

Jakub Małecki is een talentvolle Poolse schrijver en vertaler. In Polen is hij vrij bekend en heeft hij al meerdere literaire prijzen ontvangen. Hij werd geboren in 1982 en debuteerde in 2007 met een verhaal in het tijdschrift Science Fiction, Fantasy i Horror. Małecki schrijft veel verhalen, onder andere voor tijdschriften met namen als Magazyn Fantastyczny en Nowa Fantastyka. Daarnaast schrijft hij romans. Rdza uit 2017 is het eerste boek van hem dat is vertaald in het Nederlands. De vertaler is Karol Lesman,

Gerbrand Bakker – De omweg

De omweg is een merkwaardig boek. Ik zal proberen dit uit te leggen. Het verhaal is vrij eenvoudig. Een vrouw verdwijnt zonder iets te zeggen. Zij laat haar man achter en huurt in een afgelegen streek in Wales een huis. Zij ziet in eerste instantie bijna niemand en mijdt ook het contact met mensen. Dan duikt er een jongeman op, Bradwen. Hij wordt door de vrouw opgenomen in het huis. Haar man heeft ondertussen haar schuilplaats ontdekt. Hij komt samen met een politieagent waar hij vriendschap mee heeft gesloten naar haar toe.

Erik Nieuwenhuis – Niemand vertelt je hier ooit wat

Ik las voor het eerst over Erik Nieuwenhuis via A.L. Snijders. Hij was bij de presentatie van Niemand vertelt je hier ooit wat aanwezig in het mooiste theatertje van Nederland, het Torpedotheater. Hij prees het boek. Nieuwenhuis is een oud-leerling van hem.

Jente Posthuma – Waar ik liever niet aan denk

Waar ik liever niet aan denk is de tweede roman van Jente Posthuma. Aan de buitenkant ziet het boek er evenals de eersteling uiterst mooi en verzorgd uit. Over de binnenkant kan hetzelfde gezegd worden. Het verhaal gaat over een tweeling. De vrouw beschrijft het leven van haar tweelingbroer die zelfmoord pleegt. De twee waren een groot deel van hun leven onafscheidelijk. Zij vulden elkaar feilloos aan, maar de verschillen werden steeds duidelijker zichtbaar. Zij raakt de greep op haar broer kwijt.

Aleksandra Lun – De palimpsesten

Aleksander Lun komt uit Polen. Zij verhuisde op haar negentiende naar Spanje en publiceerde deze debuutroman in het Spaans. Zij spreek diverse talen en is vertaler naar het Pools toe. Zij woont nu (2020) in België en leert Nederlands. De palimpsesten is een korte absurde roman. De eerste pagina is geweldig. “Mijn naam is Czesław Przęśniczki, ik ben een miserabele immigrant uit Oost-Europa en een mislukt schrijver, ik heb al tijden geen seks gehad en ben opgenomen in een gesticht in België, een land dat al meer dan een jaar zonder regering zit. De redenen waarom ik me tussen de kille muren van een psychiatrisch ziekenhuis in het Noorden van Europa bevind zijn mij net zo’n onverklaarbaar mysterie als het mislukken van mijn seksleven, wat heeft geleid tot jarenlange lusteloosheid en frustratie. Niemand had kunnen voorspellen dat ik op een dag in een Belgisch gesticht zou belanden toen ik vijfendertig jaar geleden werd geboren achter het IJzeren Gordijn, in dat schimmige geopolitieke gebied dat was getekend door de hyperactiviteit van Adolf Hitler.” 

Hans Warren – Geheim dagboek 1942-1944

De geheime dagboeken van Hans Warren verschenen tussen 1981 en 2002. De drieëntwintig delen beslaan de periode 1930-2001. Het deel over de oudste periode 1939-1940 werd pas in 1992 uitgegeven. Geheim dagboek 1942-1944 is dus het eerst gepubliceerde deel in de reeks, maar gaat dus niet over de oudste periode. De dagboeken waren in de jaren tachtig bijzonder populair. De eerste delen verkochten erg goed. Het dagboek uit 1942-1944 is mijn eerste kennismaking met dit monument uit de Nederlandse literatuur.

Bart Chabot – Mijn vaders hand

Na het lezen van Confettiregen van Splinter Chabot werd ik nieuwsgierig naar het boek van zijn vader Bart over diens vader. Beide boeken zijn autobiografisch en gaan over opgroeien als een buitenbeentje. Mijn vaders hand gaat in tegenstelling tot wat de titel suggereert niet alleen over de vader van Bart. Zijn moeder speelt een even belangrijke rol. Beide ouders gaven hun kind voortdurend het gevoel: “Ik had nooit geboren moeten worden.” De vader zette dit kracht bij met fysiek geweld. De moeder wordt afgebeeld als een egoïstisch ijskonijn, zelden wist zij haar man te kalmeren wanneer hij Bart weer eens een pak slaag gaf. Vreemd genoeg had zij haar man wel onder de duim als er een klusje in huis moest gebeuren of iets dergelijks. Zij gaf haar man dan commando’s die hij zonder meer opvolgde.