Per Olov Enquist – De vijfde winter van de magnetiseur

De Zweedse schrijver Per Olov Enquist is vooral bekend om zijn historische romans. De vijfde winter van de magnetiseur uit 1964 gaat over de wonderdokter Friedrich Meisner, die eind achttiende eeuw een Duits dorp in de ban hield. De figuur Friedrich Meisner heeft echt bestaan, onder de naam Friedrich Mesmer.

J.M. Coetzee – Jongensjaren

Bijna elk boek van Coetzee is goed. Hij begint met vertellen en na één pagina ben je het verhaal ingezogen. In Jongensjaren schrijft hij over een jongen die opgroeit in Zuid-Afrika. Hoewel hij in de derde persoon schrijft is het verhaal (zijn verhaal) heel persoonlijk.

Karel ten Haaf – Hemel en afscheid

‘Hemel en afscheid’ is een merkwaardig boek. Het is prachtig vormgegeven en het omslag is geniaal. De roman bevat gedichten onder de noemer ‘Handboek ouderenseks’ en het gedicht P.S. op de eerste pagina is erg goed. Ik had een verwachting van deze liefdesroman tussen een ouwe punker en een op seks beluste jonge dichteres: cynisme, veel viezigheid en schokkende humor. Het pakte anders uit.

Alex van der Hulst – Draag nooit een gele trui

‘Draag nooit een gele trui’ is een uiterst amusant boek over wielrennen. Ik las het in één ruk uit. Alex van der Hulst schrijft over de bloedfanatieke wielertoerist. Hij onderscheidt vele variëteiten, zoals de Materiaalfreak, de IJdeltuit, de Terrastijger en de Retrorijder. De meeste typen hechten nogal aan de mores binnen een groep: benen scheren, witte sokken en geen bel of zadeltasje. De profs trekken zich hier weinig van aan. Zij fietsen gewoon harder, met of zonder zadeltasje, desnoods met zwarte sokken.

Erik Valeur – Het zevende kind

Het zevende kind werd in 2013 na het uitkomen van de vertaling al gauw een bestseller in Nederland. In Denemarken was het boek van Erik Valeur, zijn debuutroman, met prijzen overladen. Het boek is een literaire thriller, maar veel beter dan wat er in Nederland onder deze noemer wordt geproduceerd. Het zevende kind is een ideaal vakantieboek: spannend, goed geschreven, een tikje diepzinnig en dik. Net als in veel Deense politieseries lijkt de misdaad verweven met het politieke establishment.

Gordon J. Horwitz – Ghettostadt. Lodz and the making of a nazi city

Op vakantie naar Polen neem ik altijd een boek mee dat te maken heeft met de stad waar we heen gaan. Dit jaar was dat Łódź. Deze stad – qua inwoneraantal de derde stad van Polen – ligt ruim 100 kilometer westelijk van Warschau. Het bevatte in de oorlog het op een na grootste getto van Polen. In het getto van Warschau woonden ongeveer een half miljoen mensen, in dat van Łódź hebben meer 200.000 mensen geleefd. De auteur Gordon J. Horwitz is professor Europese geschiedenis aan een universiteit in Illinois. In ‘Ghettostadt. Łódź and the making of a nazi city’ beschrijft hij chronologisch hoe in de jaren 1939-1944 de joden in het getto van Łódź eerst geïsoleerd en vernederd, later gedeporteerd en vermoord werden. Daardoorheen behandelt hij het streven van de nazi’s om de ideale stad te bouwen. Łódź werd omgedoopt tot Litzmannstadt en moest een modern geordende Duitse stad worden. Een toonbeeld voor het nazirijk, geheel vrij van Joden.

Marijn Sikken – Probeer om te keren

‘Probeer om te keren’ is het romandebuut van Marijn Sikken. Het boek is prachtig uitgegeven door uitgeverij Cossee. Het verhaal speelt zich af in het dorpje Leem. Er wonen vijfduizend mensen. Wie weg kan gaat weg. Als je als achttienjarige niet weg gaat omdat je sowieso niet weet wat je met je leven aan moet dan blijf je.

Peter Brusse – Onder de mensen

De ondertitel van deze biografie van de vader van Peter Brusse is: ‘M.J. Brusse (1873-1941) journalist’. Als iets duidelijk wordt uit het boek is dat Rie - zoals zijn voornaam luidde - een journalist was, en een vernieuwend journalist. Hij schreef sociale reportages over mensen waar voorheen niet over werd geschreven: arme kinderen, misdadigers, havenarbeiders. En hij schreef op een literaire manier, beeldend en inlevend.