Frank Dikotter – De culturele revolutie

De culturele revolutie is het derde deel in deze trilogie over de Volksrepubliek China onder het bewind van Mao. In het eerste deel over de jaren 1945-1957 behandelt Dikötter de Chinese revolutie en de vestiging van het regime van Mao. Deel twee gaat over de ‘De grote sprong voorwaarts’: de van bovenaf opgelegde snelle groei van industrie en landbouw die eindigde in een grote mislukking. In dit derde deel rond Dikötter zijn volksgeschiedenis af met de culturele revolutie en de nasleep ervan. De periode die hij behandelt loopt van 1962 tot aan de dood van Mao in 1976.

Philip Huff – Dagen van gras

‘Dagen van gras’, werd mij minstens een jaar geleden al aangeraden om te lezen. Dit schoot mij te binnen toen ik Phliip Huff onlangs op televisie zag bij ‘De slimste mens’. Het boek is zijn romandebuut uit 2009. Hij vertelt erin het verhaal van een jongen die in een psychose raakt.

Joubert Pignon – Mooie lieve schat

Laat ik ervan uitgaan dat de schrijver Joubert Pignon echt bestaat. In dat geval heeft zijn stijl zich vanaf het onheilsjaar 2012, waarin zijn debuut ‘Er gebeurde o.a. niets’ verscheen, positief ontwikkeld. ‘Mooie lieve schat’ is uit 2017 en kent dezelfde thematiek rond een drankzuchtige hoofdpersoon met een gammele relatie en oog voor vunzigheden, maar Pignon gooit er nu een schep bovenop: meer drank, meer relatieproblemen en meer vunzigheden.

Joubert Pignon – Er gebeurde o.a. niets

In de laatste bundel van A.L. Snijders las ik een verhaal van Joubert Pignon. Deze schrijver werkt (of werkte) in een dierenwinkel. Dat moet een bron van inspiratie zijn. Het verhaal ging over een goudvis. Net als A.L. Snijders schrijft Pignon zeer korte verhalen. ‘Er gebeurde o.a. niets’ is zijn debuutbundel uit 2012.

Willem Elsschot - Tsjip. De Leeuwentemmer

Willem Elsschot heeft meerdere malen verklaard dat hij te weinig fantasie had om een verhaal te verzinnen. Alles wat hij schreef vond zijn oorsprong is zijn leven. Wat hij meemaakte kon hij omzetten in een verhaal. Iets verzinnen uit het niets, kon hij niet. Tsjip is het verhaal van zijn dochter Adele. Zij krijgt een relatie met de Pool Bennek, trouwt met hem en krijgt een kind. De verteller heet Laarmans, het alter ego van Elsschot.

Sadegh Hedayat – De blinde uil

In Iran mag het werk van Sadegh Hedayat (1903-1951) niet meer herdrukt worden. ‘De Blinde uil’ werd tijdens een internationale boekenbeurs in 2005 te Teheran in de ban gedaan. In het Interbellum, tijdens het bewind van Sjah Reza Pahlavi, was Hedayat een gerespecteerd schrijver. Zijn afkeer van godsdienst en zijn liefde voor zijn vaderland sloten aan bij de heersende ideeën van het regime van de sjah. Tot 1979 werd hij alom geprezen. Officieus werd Hedayat benoemd tot ‘Auteur van het Keizerlijke Hof’.

Armando – De Boksers

Als verzamelaar van het werk van Armando had ik de herdruk van ‘De Boksers’ uit 1994 al in mijn bezit: een kleine pocket, uitgegeven in de zgn. Sportbibliotheek. Het origineel is van een jaar ervoor. Het is een prachtig uitgegeven boek op ongeveer A-4 formaat. Deze bibliofiele uitgave heeft een oplage van 200. 178 exemplaren zijn genummerd en gesigneerd. 22 exemplaren - niet bestemd voor de handel – zijn ongenummerd en ongesigneerd. Zo’n exemplaar is dit.

Merijn de Boer - De geur van miljoenen

De geur van miljoenen is het vierde boek van Merijn de Boer. Eerder publiceerde hij twee romans en een verhalenbundel. Dit nieuwe werk is een bundel met twaalf verhalen. Ik ben een liefhebber van zijn werk. In een vloeiende stijl laat hij de menselijke ranzigheid van alle kanten zien. Hij weet zijn personages in schaamtevolle posities te manoeuvreren en hij zet de lezer regelmatig op het verkeerde been.

Lidewijde Paris – Hoe lees ik korte verhalen?

Na het lezen van Hoe lees ik? heb ik meteen het dit jaar verschenen Hoe lees ik korte verhalen? gelezen. Om een misverstand uit de wereld te helpen. De ‘ik’ in de titel verwijst naar Lidewijde Paris. Zij schrijft dus niet voor hoe ik moet lezen. Snapt u het nog? Aan de hand van veertien korte verhalen laat zij zien hoe zij deze verhalen interpreteert. Hiervoor gebruikt zij begrippen/gereedschappen als perspectief, focalisatie, beeldspraak, metafoor en dergelijke.

Lidewijde Paris – Hoe lees ik?

Ooit leerde ik op school wat literatuur was. Voor mijn middelbare schooltijd las ik veel, na die ellendige jaren pakte ik het lezen voorzichtig weer op. Tijdens de schooltijd werd mij het lezen grondig afgeleerd, mede door de literatuurlessen. Een boek moesten wij leerlingen volgens strakke richtlijnen analyseren. En wat een schrijver bedoelde was van het grootste belang. Gewoon een boek lezen voelde als een verbod. Deze lessen gingen gelijk op met het bestuderen van het meesterwerk Karel ende Elegast. Na drie maanden waren we toe aan een volgend boek, iets in hetzelfde genre, zeker geen Jan Wolkers.