Peter Swanborn is door en door een dichter. Hij heeft een reeks bundels op zijn naam staan, publiceert in tal van literaire tijdschriften en is een ervaren poëziedocent. Het was voor mij een verrassing dat hij nu de stap naar proza heeft gezet. Zijn romandebuut Onder het luchtspoor speelt in het Rotterdam van de jaren tachtig. Swanborn geeft een boeiend beeld van de alternatieve scene in die tijd.
David Vann vind ik een van meest interessante hedendaagse Amerikaanse schrijvers. Hij heeft een overzichtelijk oeuvre. Het vreemde is dat ik na eerste kennismaking niet meteen alles van hem ben gaan lezen, zelfs niet in huis heb gehaald. Dirt is uit 2012 en werd in hetzelfde jaar vertaald in het Nederlands door Arjaan van Nimwegen.
Bij de Boekenweek hoort het Boekenweekgeschenk, dit jaar geschreven door Ilja Leonard Pfeijffer. Sinds 1987 bestaat er het Boekenweekessay. De laatste jaren weet dit in toenemende mate belangstelling op te wekken. De twee geschenkauteurs trekken in deze Boekenweek gezamenlijk op. Marieke Lucas Rijneveld schreef dit jaar het essay. Het warmtefort is een wonderlijk boek. Voor wie het nog niet wist, laat dit essay goed zien dat de auteur verschillende stijlen beheerst. Het essay is minder bloemrijk dan eerder werk, de zinnen zijn korter en de beeldspraak is meer bescheiden. In deze andere stijl weet hij evengoed een verhaal over te brengen.
Vorige week was de Franse successchrijver Édouard Louis in Rotterdam. Honderden mensen waren afgekomen op zijn optreden. Ik heb het helaas gemist. Edouard Louis is geboren in 1992 en heeft vijf, sterk autobiografische, romans / novelles geschreven, die alle vijf in het Nederlands zijn vertaald. Veranderen: methode is zijn meeste recente werk. Het boek is vertaald door Reintje Ghoos en Jan Pieter van der Sterre. Veranderen: methode is met 300 pagina’s zijn dikste boek. De thematiek is eender als in zijn andere werk: ontsnappen aan een (kans)arm milieu.
Perenbomen bloeien wit verscheen eerst als jeugdboek. Na het succes van Boven is het stil herschreef Bakker het verhaal en bracht het in 2007 uit als roman. Ik las deze versie en luisterde gedeeltelijk de versie die door Bakker zelf is ingesproken en die ook afwijkt van de geschreven versie. De setting is vergelijkbaar als in zijn succesroman: platteland, een gezin met jongens en een noodlottig ongeval.
Ilja Leonard Pfeijffer mocht dit jaar het Boekenweekgeschenk schrijven, een logische keuze. Hij heeft inmiddels een aardig oeuvre opgebouwd en is min of meer bekend van de televisie. Hij is een prima ambassadeur voor de promotie van het boek, want dat is het doel van de Boekenweek. Bovendien is hij een auteur waarvan je verwacht dat hij raad weet met het thema ‘Eerste liefde’.
Een veel voorkomende mening is dat je geen spijt moet hebben van je daden, ‘no regrets’. Er zijn nogal wat mensen die deze woorden op hun lichaam hebben laten tatoeëren. Edith Piaf zong er een liedje over alsof zij het meende. Het nummer werd in ieder geval een groot succes. Over haar leven kun je dat niet direct zeggen. Daniel Pink is er duidelijk over aan het begin van zijn boek. De meeste mensen die de spreuk op hun lijf hebben laten zetten zouden wel degelijk in hun leven andere keuzes hebben willen maken. En het is nauwelijks voorstelbaar dat Piaf geen spijt heeft gehad over de verzorging van haar kind, over haar mislukte huwelijk, over de schulden die zij een ex naliet of over de verslavingen die haar lichaam hebben verwoest. Kortom, de auteur vindt het gedweep van mensen die zeggen nergens spijt van te hebben onzin.
Gerbrand Bakker brak in 2006 met Boven is het stil door in de Nederlandse literatuur. Het boek werd alom geprezen en in vele talen vertaald. Het verhaal speelt op het Noord-Hollandse platteland. Een langdurig gevoel van verlies na een dodelijk ongeval is een thema in dit boek. Dezelfde locatie en hetzelfde thema keren terug in de roman Juni uit 2009. Het boek kreeg bij uitkomen veel minder waardering dan zijn debuut.
