Grijze Zielen is terecht een wereldwijde bestseller. Het
boek is spannend, mooi geschreven, er komen schitterende types in voor en het
is afwisselend. Je leest het in één ruk uit. Het verhaal speelt zich af tijdens
de Eerste Wereldoorlog in een dorp nabij het front. Het draait o.a. om de moord
op een kind van tien jaar.
De verteller gaat in op de psychologie van de verschillende betrokkenen, beschrijft hen en probeert hun beweegredenen te achterhalen. De types zijn soms wat clichématig, maar wel prachtig beschreven: de vette rechter, de kluizenaar die zijn vrouw jong verloor en de parmantige burgemeester.
Interessant is dat je in het begin van het boek niet zo in de
gaten hebt dat de verteller onderdeel is van het verhaal. De verteller lijkt
samen te vallen met de schrijver. Pas later wordt hij een figuur in het
verhaal. Hij vertelt sprongsgewijs, blikt vaak vooruit en achteruit in de tijd.
Dit is nergens storend, maar het zorgt juist voor spanning.
Er staan hier en daar wrede beschrijvingen in dit boek:
zelfmoorden, verminkingen, vervuilde types, alcoholisme, alles komt voorbij. En
ik trof een nogal botte omschrijving van een kind aan als ‘deze instandhouding
van de soort’. Het woord assegaai kende ik niet = is een houten werpspies.
Een aanrader, maar gezien de verkoopcijfers behoorde ik bij
de minderheid die dit boek nog niet had gelezen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten