De Nieuwe IJstijd is vermusicald (is dat een woord?).
Natuurlijk heb ik de voorstelling niet gezien. Wel zag ik deze uitgave op de
toonbank bij boekhandel Snoek liggen. Het is een wat ouder Bommelverhaal uit
1947, dus wat kinderlijker dan het latere werk.
De krankzinnige professor Sickbock heeft een instrument ontwikkeld om de aarde te kantelen, waardoor de polen ijsvrij worden en Rommeldam ingesneeuwd raakt en in de pool zone komt te liggen. Bommel en Tom Poes lossen samen met Wal Rus deze zaak op. Zij komen in een buis terecht die Sickbock heeft geslagen tussen de Noord- en Zuidpool. Dit was ook voor mij een kinderfantasie.
De krankzinnige professor Sickbock heeft een instrument ontwikkeld om de aarde te kantelen, waardoor de polen ijsvrij worden en Rommeldam ingesneeuwd raakt en in de pool zone komt te liggen. Bommel en Tom Poes lossen samen met Wal Rus deze zaak op. Zij komen in een buis terecht die Sickbock heeft geslagen tussen de Noord- en Zuidpool. Dit was ook voor mij een kinderfantasie.
Bommel blijkt onverstoorbaar. Na een sneeuwstorm en een
zwemtocht door de ijszee te hebben overleefd worden de twee helden gevangen
genomen en in de lift gegooid die hen naar de tegenovergelegen pool brengt.
Heer Bommel vindt het dan tijd worden eens een pijpje op te steken. Dat die
tabak droog is gebleven? Maar niet alles in dit boek is werkelijk gebeurd. Al
geeft Karel Knip in een prachtig voorwoord aan dat er in de jaren 40 van de
twintigste eeuw een obsessie met het veranderen van het weer bestond. Na een
paar koude winters werd serieus gespeculeerd over een nieuwe ijstijd. Julian
Huxley stelde voor om de hele noordelijke ijskap weg te blazen met atoombommen.
Een Noordpool bestrooien met zwart poeder zou eveneens helpen. Ook buiten de
Bommelverhalen lopen er Sickbocks rond.
Het taalgebruik is nog niet zo goed als in Toonders latere
verhalen, maar er staan toch wat leuke uitdrukkingen in dit verhaal, zoals een
herfststorm ‘mooi bol weer’ noemen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten