Dit jaar werd de Boekenweekgeschenkauteur niet aangewezen door een of andere commissie, maar kon iedere Nederlandse schrijver een novelle indienen waaruit een jury een keuze kon maken, uiteraard anoniem. 149 schrijvers stuurden een verhaal in. Ik vroeg mij meteen af wat er met al de niet gekozen verhalen gaat gebeuren; waarschijnlijk worden er dit najaar opmerkelijk veel novellen uitgebracht van rond de negentig pagina’s. Ik kende het werk van Gerwin van der Werf nog niet. Dat is alvast een voordeel van het op deze manier kiezen van een auteur. We hebben de laatste jaren heel wat geschenken gezien van grote namen; werk dat je al kent en dat dan toch nog weet tegen te vallen, zoals van Pfeijffer, Op de Beeck, Wieringa en Verhulst. Daartussendoor zaten mooie novellen van Spit, Bervoets en Van der Zijl.
De krater heeft zoals in een goeie novelle, die geschreven is voor een breed publiek, een overzichtelijke setting: drie jongeren die per auto naar het Duitse Steinheim reizen om een meteorietkrater te bekijken. Dat is althans de verrassing die Eden haar jongere broer wil bezorgen. Deze Benjamin zit al enige tijd thuis, ligt hele dagen depressief op bed en heeft slechts interesse in astronomie. Eden moet hiervoor haar oudste broer Johnny zien te overtuigen hen ernaar toe te brengen in zijn oude Golf. Johnny is gekapt met school, werkt als automonteur en gedraagt zich meestal stoer. Hij is ook nogal opvliegend, dus Eden moet zich in allerlei bochten wringen om hem te pleasen. Hij gaat akkoord en ’s morgens vroeg sluipen de drie het huis uit. Eden heeft driehonderd euro gepind met haar moeders bankpas, net genoeg, denkt zij.
Van der Werf vertelt het verhaal losjes, maar het zit heel goed in elkaar. Hij geeft steeds net genoeg informatie, maar weidt niet te veel uit over de achtergronden van de drie. De moeder komt slechts in beeld als diegene die Eden bestookt met berichtjes. Wat je wel weet is dat de vader zelfmoord heeft gepleegd en dat dat uiteraard van invloed is op het leven van de drie. Ondanks deze dramatische achtergrond is het verhaal geestig en is zijn manier van vertellen luchtig. Hij bouwt allerlei zaken in die de tocht moeilijk maakt: een broer die snel in woede ontsteekt, een gammele auto, weinig geld en telefoons die leeglopen. Het voornaamste is echter de vraag hoe Benjamin de verrassing die eigenlijk geen verrassing meer is, want hij weet waar ze heen gaan, zal ervaren. Hij weet alles van de krater af en is voor het eerst in tijden buiten de deur. Zal deze reis hem goed doen, komt hij erdoor uit zijn depressie? Ik las De krater in één ruk uit. Het verhaal verveelde nergens, het heeft spanning en wordt heel gedoseerd verteld; een aanrader en een stimulans om meer van Gerwin van der Werf te gaan lezen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten