Stephan Enter staat op het punt om van een beginnend
schrijver een prijswinnend schrijver te worden met zijn boek Grip. Wie weet
staat hij dit jaar op het Lezersfeest… Winterhanden was zijn debuut uit 1999,
een verhalenbundel. In de zes lange verhalen speelt een jongetje of jongeman de
hoofdrol. Deze hoofdpersonen gedragen zich allen afwijkend van mensen in hun
omgeving. Ze zijn intelligent en worden door hun omgeving niet begrepen.
In het eerste verhaal presenteert Marcel zijn postzegelverzameling
aan de klas. Hij heeft zich grondig voorbereid, maar de dingen gaan anders dan
hij verwacht. Niemand heeft enige interesse in zijn verzameling totdat hij
vertelt wat de verschillende zegels waard zijn. Daarmee komt er een dreiging in
het verhaal en verwacht je dat hij als reactie op de een of ander manier vernederd
zal worden: pesterij, diefstal of erger. Deze reactie blijft grotendeels uit
binnen het verhaal, maar de lezer kan het vervolg zelf invullen.
Hetzelfde gebeurt in het verhaal waarin de student het
uitmaakt met zijn vriendin. De hoofdpersoon komt maar langzaam tot daden. Maar
als hij uiteindelijk breekt met haar blijft een felle reactie zoals (zelf)moord
of doodslag uit. Sowieso is passiviteit een rode draad in de verhalen. Een
jongeman krijgt het bericht dat zijn vader die hij 20 jaar niet gezien heeft is
gestorven. Hij is met zijn nieuwe vriendin al onderweg naar hun
vakantiebestemming: zal hij het haar vertellen? Wat dan: terugkeren?
Enzovoorts. Uiteindelijk wordt er geen actie ondernomen.
Grappig is het verhaal ‘Macho’ dat draait om de jonge
schaker Midas. Op school haalt hij de hoogste cijfers. Hij wordt natuurlijk
gepest door zijn klasgenoten. Hij walgt van hen. Hun scheten, boeren en platte
praatjes kan hij niet verdragen. Iemand verft het woord Macho op zijn leren
jas. Op de schaakclub voelt hij zich meer thuis. Deze wordt wel erg clichématig
beschreven: stinkende, rokende, oude mannen. Hij vlucht weg als hij zijn
tegenstander betrapt op onaneren tijdens de partij. Je verwacht dat Midas wraak
zal nemen op de klasgenoten die zijn jas verpest hebben of op zijn tegenstander.
Dit gebeurt niet, althans niet binnen het verhaal. Je kunt je wel voorstellen
hoe het verder zal gaan met Midas en met die andere jongens en jongemannen uit
de verhalen van Stephan Enter: niet best!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten