‘Ik ben de zoon van John Lennon’ is een idioot boek. De
40-jarige Chris de Soete hoort van zijn stervende moeder dat hij de zoon van
John Lennon is. Daarmee begint een speurtocht in Londen en New York om bewijzen
hiervoor te verzamelen. Chris ontmoet mensen die Lennon hebben gekend en hij
gaat zich steeds vreemder gedragen. Terwijl zijn vrouw en twee kinderen
hopeloos achterblijven in Eindhoven gaat Chris zich te buiten aan seks en
drugs.
In New York ontmoet hij Katherine die een langdurige relatie
met Lennon heeft gehad. Zij helpt hem zoeken naar de dagboeken van Lennon, legt
contact met Yoko Ono, maar suggereert ook dat hij misschien niet de zoon van
is. Deze Katherine vertelt uitgebreid (meer dan 50 pagina’s) over haar relatie
met John Lennon. Komen deze verhalen met het werkelijke leven van Lennon
overeen? Beatles- kenners als Edwin Wendt moeten zich hier maar over buigen.
Het is een wat lang intermezzo tussen de andere vele kortere hoofdstukken.
Roel
Smits schrijf vlot. Een boek als dit lees je in één ruk uit. Toch vind ik zijn
twee eerdere boeken beter. De spanning uit ‘De tovenaar van Petersburg’ zit ook
in deze roman, maar veel minder dwingend. Je weet niet precies welke kant het
verhaal op gaat, maar de grote lijn is wel duidelijk. In ‘De tovenaar van
Petersburg’ werd ik bij iedere wending meer verrast. Chris’ gedrag kon ik niet altijd volgen – wat
doet die gek nu weer! - wat het boek wel weer goed maakt. De vorige roman ging
overigens ook over een vader-zoon relatie. Dat zal dan wel hét thema van Roel
Smits zijn. De seks-scenes in de zoon van zijn soms erg onsmakelijk.
De belangrijkste vraag tenslotte: is Chris werkelijk de zoon
van… Ik verklap het niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten