dinsdag 24 september 2013

Bernlef – De rode droom


Ik lees nooit een recensie nadat ik een boek zelf heb gelezen en voordat ik er wat over schrijf. Bij ‘De rode droom’ heb ik dit wel gedaan. Wat ik had verwacht klopt: niemand is lovend. De meningen lopen van ‘niet zijn beste boek’ tot aan ‘een futloze roman’. Ik zit hier tussenin. De stijl van Bernlef is niet bijzonder, maar bijna nooit storend. Het boek leest makkelijk weg, maar tijdens het lezen heb ik geen enkele aantekening gemaakt. Is dat een goed of juist een slecht teken?

Het thema heeft Bernlef vaker gebruikt. De persoonlijke geschiedenis van iemand in een fictief Oost-Europees land. In dit geval de geschiedenis van twee oudere mannen in een voormalig communistisch land. Krap is voormalig liftinspecteur en beheert nu het liftenmuseum, waar nooit een bezoeker komt. Kowalski was distributeur van wc-papier. Krap heeft een theorie over het mensdom en de huidige maatschappij. Kowalski volgt hem als zijn secretaris. Genoeg aanknopingspunten voor absurditeiten. Helaas werkt Bernlef dit te weinig uit, een gemiste kans. Heeft een liftenmuseum ooit een rol gespeeld in een roman? Bestaat er ergens ter wereld een liftenmuseum? Alleen wanneer het duo terecht komt in een vakantie-ressort in Tunesië, krijgt het verhaal een mooie bizarre wending. Te weinig om er een grote roman van te maken.

Verder vind ik het wat flauw om, als de werkelijke situatie zo herkenbaar is, dan niet het verhaal te situeren in een bestaand land. Andere landen zoals Nederland en China worden wel met name genoemd. De hoofdstad van het fictieve land Thuisland heet K. en het buurland heet Buurland; ook de firma Grijphand vind ik niet om te brullen.

Toch heb ik het boek met plezier gelezen. Het deed mij merkwaardig genoeg denken aan verhalen van Remco Campert uit de jaren 80: ‘Wie doet de koningin’ en ‘Sombermans actie’. Misschien komt dit door de alternatieve sien waar Krap en Kowalski in terecht komen of door de discussies over het socialisme of de lichte toon gecombineerd met een doemdenksfeer. In ieder geval ben ik deze associatie in geen enkele recensie tegengekomen. De meeste recensenten lijken de achterflap en elkaar over te schrijven.

Geen opmerkingen: