Flaubert heeft meer geschreven dan het geniale Madam Bovery.
Met deze bundel maakte hij in 1877 zijn comeback. Dit leek het ideale
treinleesboek: dun, licht en een ideale treinleesletter. En de inhoud dan? Het
eerste verhaal, een eenvoudig hart,
is schitterend; het is het verhaal van het eenvoudige leven van dienstbode
Felicité. Verhaal 2 is totaal anders, een sprookje met veel dierlijke
wreedheid. En bij het derde verhaal begreep ik beter waarom hij er jaren over
gedaan had deze kleine bundel te schrijven. De geschiedenis van de onthoofding
van Johannes de Doper is verre van luchtig, vooral met de talloze namen en
uitvoerige details, geen treinleesboek dus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten