Dit boek uit 1976 mocht niet ontbreken in mijn verzameling met boeken over freaks. Er komen vele soorten freaks aan bod: dwergen, reuzen, pinheads, wild people,
hermaphrodites, alligator skinned men, enzovoorts. De foto’s (waaronder vele
bekende) zijn soms schokkend. Het interessante van dit boek is dat de auteur
zelf heeft opgetreden in Side Shows. Hij kent veel bekende freaks persoonlijk
en geeft een wat ander dan gangbaar beeld.
Tentoonstellen van freaks vindt hij bijvoorbeeld verre van verwerpelijk. Velen verdienden er flink aan en deden bovendien de nodige sociale contacten op. Regelmatig mondde dit uit in een huwelijk, waarmee wederom een “ world’s strangest married couple” geboren was.
Mannix heeft oog voor het bizarre: de slavenmarkt voor dwergen in de Romeinse tijd, het gegeven dat Siamese tweelingen vaak ruzie hebben en de kunstjes waar mensen zonder armen toe in staat zijn (bijvoorbeeld Prince Randian, the human torso, die met zijn mond een sigaret kan draaien en aansteken). Details over het seksuele leven van hermafrodieten laat ik hier even voor wat het is.
Een terugkerend thema is dat er vaak een tekort aan freaks was, waardoor ouders hun misvormde kinderen gewoon verkochten aan een circusbaas. Maar zoals hij zegt: meestal waren zij dan beter af dan levenslang opgesloten zitten in een inrichting. Dit tekort komt ook ter sprake in zijn laatste, meeste bizarre hoofdstuk: “How to be a freak”. De oude Romeinen beheersten deze ‘ art of freak making’, evenals de Chinezen. En tegenwoordig zijn er nog steeds kansen, zoals Koo-Koo the Bird girl, Mortado the human fountain (gaten in handen en voeten) en The Great Omi (geheel zebra-gestreept getatoeëerd) bewijzen.
Tot slot, dat freaks ooit erg gewild waren aan vorstenhuizen bewijst de 18de eeuwse Zweedse koning Adolphus Frederick: hij had 7 geliefden: 2 met één oog, 2 met één been, 2 met één arm en 1 zonder armen.
Tentoonstellen van freaks vindt hij bijvoorbeeld verre van verwerpelijk. Velen verdienden er flink aan en deden bovendien de nodige sociale contacten op. Regelmatig mondde dit uit in een huwelijk, waarmee wederom een “ world’s strangest married couple” geboren was.
Mannix heeft oog voor het bizarre: de slavenmarkt voor dwergen in de Romeinse tijd, het gegeven dat Siamese tweelingen vaak ruzie hebben en de kunstjes waar mensen zonder armen toe in staat zijn (bijvoorbeeld Prince Randian, the human torso, die met zijn mond een sigaret kan draaien en aansteken). Details over het seksuele leven van hermafrodieten laat ik hier even voor wat het is.
Een terugkerend thema is dat er vaak een tekort aan freaks was, waardoor ouders hun misvormde kinderen gewoon verkochten aan een circusbaas. Maar zoals hij zegt: meestal waren zij dan beter af dan levenslang opgesloten zitten in een inrichting. Dit tekort komt ook ter sprake in zijn laatste, meeste bizarre hoofdstuk: “How to be a freak”. De oude Romeinen beheersten deze ‘ art of freak making’, evenals de Chinezen. En tegenwoordig zijn er nog steeds kansen, zoals Koo-Koo the Bird girl, Mortado the human fountain (gaten in handen en voeten) en The Great Omi (geheel zebra-gestreept getatoeëerd) bewijzen.
Tot slot, dat freaks ooit erg gewild waren aan vorstenhuizen bewijst de 18de eeuwse Zweedse koning Adolphus Frederick: hij had 7 geliefden: 2 met één oog, 2 met één been, 2 met één arm en 1 zonder armen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten