zondag 31 oktober 2021

Nicolien Mizee – Hoog en laag springen


Hoog en laag springen is het vierde deel in de reeks Faxen aan Ger. Het verscheen dit jaar en het bestrijkt de periode 1 juni 1999 t/m 22 februari 2000, dus ruim vierhonderd pagina’s voor nog geen jaar. Zouden we nu nog twintig delen Faxen aan Ger kunnen verwachten? Ik denk het niet. In een interview met Gijs Groenteman liet Nicolien Mizee weten dat zij nog steeds faxt aan Ger, maar dat de hoeveelheid tekst minder is geworden.

Babs Gons - Doe het toch maar


Voor het zomernummer van Awater (2021) schreef ik de volgende recensie:

Babs Gons, vooraanstaand performer van spoken word en een veelgevraagd dichter, schrijft al decennialang, maar haar poëzie was tot voor kort vooral te horen. In haar gedichten weet ze te vatten wat er zoal leeft in de maatschappij. Zowel op voordrachtavonden als in talkshows bracht zij haar gedichten op het podium. Daarbij schuwt ze pijnlijke onderwerpen, zoals ons slavernijverleden, niet. Als organisator en pleit bezorger is zij een voorbeeld voor de jonge spoken word generatie. In 2019 stelde ze de bundel Hardop samen, waarin achttien spoken word dichters in gedrukte vorm aan het woord kwamen, onder wie Dean Bowen, Neusa Gomes en Siham Amghar. 

zaterdag 30 oktober 2021

Antonio Damasio – De vergissing van Descartes


Descartes’ Error kwam uit in 1994 en werd snel een bestseller. Het populairwetenschappelijke boek werd een jaar later vertaald in het Nederlands en ook in ons land werd het een succes. Deze negende druk is uit 2019. Het boek heeft dus nog steeds een lezerspubliek. Toen het uitgebracht werd had ik er wel over gehoord maar het kwam er niet van het te lezen. Neurowetenschap, het menselijk brein en rare neurologische afwijkingen interesseerden mij toen ook al. Ik las gretig de boeken van Oliver Sacks. Maar iets weerhield mij ervan het boek van Damasio te lezen.

woensdag 20 oktober 2021

Ramsey Nasr – De fundamenten


In de begintijden van Corona werd er veel gesproken over de toestand in de wereld en over onze samenleving in het bijzonder. Algemeen werd deze benoemd in termen van crisis. Veel mensen voelden de behoefte om duiding te geven en vaak werd de pandemie in verband gebracht met hoe wij als mensen omgaan met onze planeet. Ramsey Nasr is een van hen. Hij schreef voor NRC Handelsblad een paar stukken die hij bundelde en aanvulde. Het resultaat is De fundamenten. Het is een boekje geworden vol grote woorden. Ik ben het vrijwel altijd met hem eens, maar wie niet? Het essay bevat vooral veel open deuren. Misschien ligt dat aan de actualiteit van het onderwerp. Wat een jaar geleden een verrassend inzicht was, is nu een afgekloven cliché geworden.

zondag 17 oktober 2021

Nicolien Mizee - Allesverpletterende


Inmiddels ben ik geheel verslingerd geraakt aan de Faxen van Ger. In dit derde deel (uitgebracht in 2019) schrijft Nicolien Mizee wederom over haar dagelijkse leven, haar jeugd en familie, haar bewondering voor Ger en over haar soms moeizame verhouding met Louise. Niks nieuws dus, maar wel aangenaam om te lezen. Zij geeft haar kijk op het leven aan de hand van kleine gebeurtenissen, maar deze verraden veel over haar opmerkelijke innerlijke leven, dat vol tegenstrijdigheden lijkt te zitten. 

woensdag 13 oktober 2021

Joost Oomen – De zon als hij valt


Het Perenlied uit 2020 was het romandebuut van Joost Oomen, maar niet het eerste proza dat hij publiceerde, dat was De zon als hij valt. Dit boekje verscheen in 2016 als chapbook bij literair productiehuis Wintertuin. Voor liefhebbers van Het Perenlied is dit een aanrader, evenzo voor mensen die met plezier Oomen hebben zien deelnemen aan De slimste mens.

donderdag 7 oktober 2021

Elfie Tromp - Pietà

 


Elfie Tromp acteert, presenteert, danst, dicht en zingt. En zij schrijft romans. Pietà is haar derde. Het boek werd vorige week gepresenteerd in Annabel. Het kon weer. In Pietà brengt Tromp actuele maatschappelijke onderwerpen samen in een veelstemmig verhaal dat elementen heeft van een thriller en bij vlagen grappig is. De hoofdpersoon, diegene die de anderen in beweging brengt, doet zelf heel weinig. Het enige wat Joshua doet, een jongen van 21 die bij zijn moeder woont, is in een standbeeld klimmen en er niet meer uit komen.