zaterdag 28 september 2013

Erlend Loe – Tang


Na Muleum gelezen te hebben kocht ik maar meteen het volgende boek van Erlend Loe. Helaas, Tang is minder geestig. Het verhaal gaat over een relatie. De hoofdpersoon is een sullige jongen. Marianne komt plotseling zijn leven binnen en voordat hij het weet wonen ze samen. Hij vraagt zich nog wel af of hij nu verliefd is. Veel tijd om dit te overdenken krijgt hij niet van haar. Zij bepaalt zijn leven en zij weet dat dit goed voelt.
De jongen heeft geen vrienden, over het werk dat hij doet blijft hij vaag en als bezigheid gaat hij regelmatig naar het zwembad. Daar ontmoet hij de zestiger Glenn, ook al zo’n stuntelaar, waar hij een vaag soort vriendschap mee onderhoudt.

De stijl van Erlend Loe is ook in dit boek kaal. Tang is opgebouwd uit 300 genummerde stukjes. Het lijkt op een dagboek van de jongeman die wat naïef de wereld inkijkt. Leuk is dat er qua kalme toon weinig onderscheid wordt gemaakt tussen dagelijkse dingen als een baantje trekken in het zwembad, dronkenmanpraktijken als iemand in een vloerkleed rollen en op een kruispunt leggen of een ruzie met Marianne.

Natuurlijk gaat het fout met Marianne. Zij wordt verliefd op een baardige bioloog en even snel als ze gekomen is, gaat ze weg. Hij is verdrietig, zijn leven heeft geen zin meer. Later keert Marianne terug en na enige tijd vraagt zij hem of  ze weer een stelletje zijn.  Het boek eindigt ermee dat hij ’s nacht wakker wordt: ”verlamd door de gedachte dat de enige ter wereld die mijn leven moet leiden, ikzelf ben.”

Geen opmerkingen: