Emmanuel Bove – Het voorgevoel

Emmanuel Bove (1898-1945) schreef een stuk of dertig literaire romans en verhalenbundels, naast zijn journalistieke werk. Hij moest wel want hij had drie gezinnen te onderhouden: zijn eigen gezin, dat van zijn ex-vrouw en dat van zijn moeder. Zijn nogal luie broer woonde nog thuis en deed voortdurend een beroep op Emmanuel. De schrijver had een goedaardig karakter en voldeed aan alle vragen om financiële ondersteuning. Hij was daarom ook broodschrijver. In het nawoord bij deze uitgave van Le Pressentiment (1935) citeert vertaler Mirjam de Veth uit een interview met de schrijver. Hij zegt daarin in tien of twaalf dagen een goedkoop romannetje te schrijven.

Frida Vogels – De vader van Artenio

  

Frida Vogels is een van de grootste Nederlandse schrijvers. Ze leeft teruggetrokken in het Italiaanse Bologna en treedt nooit in de openbaarheid. Afbeeldingen van haar bestaan er nauwelijks. Interviews doet zij niet en op televisie zul je haar vanzelfsprekend niet zien. Zij heeft een grondige afkeer van oppervlakkige flauwekul en wil zich alleen op haar werk concentreren. Het is niet dat zij iets verborgen wil houden. Er zijn juist weinig schrijvers die zo persoonlijk en eerlijk zijn als Vogels. Zowel in haar driedelige werk De harde kern als in haar dagboeken heb je het gevoel in haar hoofd mee te kijken. In 2014 verscheen het elfde deel van de reeks dagboeken (1977-1978). Na haar dood zullen de overige delen (vijf of zes?) verschijnen.

 

Marguerite Yourcenar – Fantasie in blauw

Een eeuwigheid geleden las ik van Marguerite Yourcenar (1903-1987) Hadrianus’ geschriften en was diep onder de indruk. Waarom ik daarna nooit meer iets van haar heb gelezen weet ik niet. Het hermetisch zwart kocht ik een paar jaar geleden en staat nog altijd ongelezen in de kast. Fantasie in blauw schafte ik onlangs aan op de boekenmarkt in Zutphen. Het is een mooi uitgegeven bundel met drie korte verhalen. Het zijn verhalen uit de beginperiode van haar schrijverschap, zo rond 1930. Ze werden pas na haar dood in 1993 gebundeld en uitgegeven. Deze vertaling van Jenny Tuin is van een jaar later.

Ida Simons – Als water in de woestijn

Ida Simons (1911-1960) oogstte vlak voor haar dood veel succes met de roman Een dwaze maagd. Het boek - haar enige roman – raakte in de decennia erna in vergetelheid, totdat uitgeverij Cossee het in 2014 opnieuw uitgaf. Wederom werd het een bestseller, volkomen terecht want het is een schitterende roman. Een jaar na haar dood verscheen Als water in de woestijn. Het werk is fragmentarisch. Het zijn verhalen die een roman hadden moeten vormen, aangevuld met andere verhalen uit haar nalatenschap. In 2015 bracht Cossee dit werk opnieuw uit, inclusief het voorwoord van Pierre H. Dubois en een nieuw nawoord van Annelies Verbeke.

David Edmonds – Would you kill the fat man?

 

Stel, je staat langs een trambaan en je ziet vijf mensen vastgebonden op de rails liggen. Er komt een op hol geslagen tram (trolley) aan. Er is een zijspoor en een hendel waarmee je de tram van baan kan laten veranderen. Echter, op dit spoor ligt één persoon vastgebonden. Wat doe je? Haal je de hendel over waardoor er maar één persoon om het leven komt in plaats van vijf? Veel mensen zeggen dit te zullen doen. Het is een rationele overweging. Een tweede scenario is dat de ene man niet op het spoor ligt vastgebonden, maar dat hij op een brug boven het spoor staat. Het is een dikke man. Wanneer hij op het spoor terecht zou komen stopt hij de tram en zouden de vijf het overleven. De vraag is of jij de dikke man van de brug zou duwen en hem hiermee doden. Would you kill the fat man?

 

Simon Vestdijk – De held van Temesa

 

Ongeveer de helft van de 52 romans van Vestdijk heb ik gelezen. Al langer had ik mij voorgenomen de andere helft ook te lezen, maar zoals zovele voornemens schoof ik het voor mij uit. Bijna al de romans die ik gelezen heb vond ik zeer de moeite waard. De kwaliteit ging bij hem niet ten koste van de kwantiteit. Het is ongelooflijk dat hij, naast zijn andere schrijfwerk, soms meerdere romans per jaar schreef. Daarbij komt dat zijn historisch romans, zoals De held van Temesa (1962), hem veel lees- en studietijd moeten hebben gekost. Vestdijk was een schrijfmaniak.

 

Pieter Waterdrinker – Duitse bruiloft

Pieter Waterdrinker is een groot verhalenverteller. Duitse bruiloft (uit 2005 en in 2015 volledig herzien) speelt in de jaren vijftig in een anonieme badplaats in Nederland. Het is een pijnlijke familiegeschiedenis met talrijke personages. Hoofdpersoon is Ludo Bagman, een jongeman en flierefluiter. Hij is de zoon van een hoteleigenaar en hij gaat trouwen met Liza Bender, een Duitse schone. Haar stiefvader is de eigenaar van een worstenfabriek. Haar moeder, de worstmakersvrouw, is een drankzuchtige slons. Het Duitse gezinnetje komt voor de bruiloft een paar dagen naar de badplaats. Deze bezoekers en de inwoners van het plaatsje worden door Waterdrinker met groot plezier in al hun burgerlijkheid neergezet. Bijna alle personages zijn oneerlijk, kleinzielig en roddelzuchtig. Bijna iedereen gaat vreemd of is op seks belust. De twee huwelijkskandidaten houden elkaar voor de gek en liegen erop los. Hij heeft net syfilis opgelopen, wat hij natuurlijk verzwijgt voor haar; zij beweert zwanger van hem te zijn en moet haar ongesteldheid zien te verhullen. De badplaats staat voor de Nederlandse samenleving als geheel.