Het is lang geleden dat ik iets las van de grootste schrijver van Nederland. Arnon Grunberg beheerst alle literaire genres. De vluchteling, de grenswacht en de rijke jood uit 2023 is een geslaagd boek over een actueel onderwerp, waarbij je op iedere pagina de stijl van Grunberg herkent. Hij schreef eerder reportages en ging hiervoor veelvuldig onder de mensen, maar in dit boek heeft hij verschillende reportages tot een eenheid gemaakt, die meer is dan goede journalistiek.
Onlangs las ik de geweldige tweede roman van Sacha Bronwasser Luister. Het maakte mij nieuwsgierig haar romandebuut uit 2019. Bronwasser is naast schrijver kunsthistoricus en curator. Kunst speelt een belangrijke rol in haar prozawerk. In Niets is gelogen bezoekt kunstjournaliste Gala Versluis een opening van een tentoonstelling in het Belgische Kortrijk. De kunstenaar vroeg haar een openingspraatje te houden. Daar ontmoet zij de arts en kunstliefhebber Pè Derkinderen.
Minke Douwesz is psychiater en schrijver van drie romans. Onlangs las ik Het laatste voorjaar uit 2023. Zij debuteerde in 2003 met Strikt. Op Wikipedia staat dat haar boeken bekend staan als lesbische boeken, weliswaar met een vraagteken bij de bronvermelding. Deze kwalificatie is wat bekrompen. Van de boeken van Ilja Pfeijffer zeg je bijvoorbeeld ook niet dat zij bekend staan als heteroseksuele boeken. Bovendien doet deze omschrijving geen recht aan de breedte van de onderwerpen in de roman. Het is een verhaal over liefde, seksualiteit, familieverhoudingen, vriendschap en psychiatrie.
Amerika is een van de rijkste landen ter wereld. Toch leeft, in vergelijking met andere Westerse landen zoals Nederland, een veel groter deel van de bevolking in armoede. De Amerikaanse socioloog Matthew Desmond vraagt zich in dit boek af hoe dit komt. Hij onderzoekt al langer het armoedevraagstuk. Met eerdere boeken won hij onder meer de Pulitzer Prize. Zelf groeide Desmond op in relevatie armoede.
David Vann (1966) is een van mijn favoriete hedendaagse Amerikaanse schrijvers. Hij brak pas laat door omdat hij jarenlang geen uitgever kon vinden voor Legend of a suicide. Dit prozadebuut kwam uiteindelijk in 2008 uit en werd een goot succes. Hierna volgde in 2011 Caribou Island, dat in hetzelfde jaar uitkwam in de Nederlandse vertaling van Arjaan van Nimwegen. Al het prozawerk van David Vann is beschikbaar in het Nederlands. Zijn twee non-fictie boeken, die ik beide nog niet heb gelezen, zijn niet vertaald.
Harpie is een jonge vrouw die op een kamer in Amsterdam woont. Haar studie geschiedenis heeft ze verwaarloosd. Tegenover haar ouders, die zelden langskomen, doet zij alsof alles goed gaat. Harpie is alleen, haar vriend heeft het uitgemaakt en met studiogenoten heeft zij nauwelijks contact. Ze zit voornamelijk op haar kamer. Schulden stapelen zich op en de deurwaarde kan ieder moment op de deur bonzen. Dan verschijnt de duivel aan haar. Ze gaat in gesprek met hem en neemt zich voor te proberen nog iets van haar leven te maken. Levert dat na een jaar niks op, dan kan zij er altijd nog een einde aan maken.
De Oostenrijkse Thomas Bernhard (1931-1989) heeft een groot oeuvre, waarvan een flink deel is vertaald in het Nederlands. Ik heb hier een deel van gelezen, ongeveer tien boeken, voornamelijk romans, verhalen en autobiografisch werk. Zijn toneelwerk heb ik niet gelezen, terwijl dit een belangrijk deel van zijn werk uitmaakt. Zijn pessimistische kijk op mensen, zijn humor en zijn obsessieve personages maken zijn werk uniek. Holzfällen. Eine Erregung is een roman uit 1984. De Nederlandse vertaling is van Chris Bakker en Pauline de Bok.
Hoe lang blijft het leuk om een verhaal te lezen vanuit het perspectief van een arrogante, egoïstische, gewelddadige alcoholist? De man is kunstschilder en vindt zichzelf geweldig. Hij heeft ook de liefste vrouw van de wereld, Zigi. Maar zij denkt volgens hem alleen aan zichzelf en moet altijd het laatste woord hebben. Verder heeft hij geen vrienden of familie die hij ziet. De enige aan wie hij vaak denkt is zijn dochtertje uit een eerder huwelijk. De kaarten die hij haar stuurt, naar een dorp in Oostenrijk, blijven onbeantwoord. Waarschijnlijk is zij met haar moeder en de niet-vader verhuisd zonder te zeggen waarheen.
Na het winnen van de Libris Literatuur Prijs in 2021 met Uit het leven van een hond nam de bekendheid van Sander Kollaard toe. Vandaar dat in datzelfde jaar deze bundeling van zijn verhalen en essays werd uitgebracht. De laatste dag van de koning bevat Onmiddellijke terugkeer van uw geliefde uit 2012, Levensberichten uit 2018 en verspreide verhalen, essays en ander werk. De tweede bundel had ik al eens gelezen.
Nicolien Mizee heeft ook een deeltje geschreven voor de reeks Terloops van Van Oorschot. Ik luisterde het en haar stemgeluid maakte het verhaal nog mooier dan als ik het gelezen zou hebben. De titel Dwaalgast is goed gekozen. Mizee heeft namelijk een afwijking, zij heeft geen enkel richtinggevoel. Wanneer zij dit vertelt aan anderen dan krijgt zij gegarandeerd te horen dat zij ook wel eens de weg kwijt zijn. Het maakt haar moedeloos, want wat zij heeft is anders.
Ik begin een fan te worden van de serie Terloops van Van Oorschot. Het zijn kleine boekjes en gezien de omvang vrij prijzig. Gelukkig is er een aantal als luisterboek te beluisteren, bijvoorbeeld via de luisterboekenapp van de bibliotheek. Zo ook, Omwegen dat door de auteur zelf wordt voorgelezen.
Het vorige faxenboek van Nicolien Mizee dateert al van ruim een jaar geleden. Het geduld van liefhebbers zoals ik wordt op de proef gesteld. Gelukkig brengt zij tussendoor ander werk uit, zoals dit boekje met zeven tuinverhalen. Toen zij ging samenwonen met haar vriend wilde zij de tuin verfraaien met twee blauwebessenstruiken, maar de vriend gaf aan dat de tuin af was. Daarop besloot zij een volkstuin te huren.
