Naomi Rebekka Boekwijt – Bloedblaren

Bloedblaren is het vierde boek van Naomi Rebekka Boekwijt. Haar krachtige stijl zoals zij die hanteerde in de twee romans en de verhalenbundel die zij eerder schreef, zie je terug in deze nieuwe roman. Gitta, de hoofdpersoon uit Noordwaarts lijkt op Liv uit Bloedblaren. Verder is dit boek compleet anders. Het perspectief is teruggebracht tot één hoofdpersoon. Liv beoefent fanatiek de sport CrossFit. Het is een manier om met haar psychische problemen en haar traumatisch verleden om te gaan. Deze problemen overwinnen of haar verleden vergeten is niet aan de orde. Het verhaal is voor een groot deel autobiografisch.

Pieter Waterdrinker – De rat van Amsterdam

Ik koop niet alle boeken die ik lees. Gelukkig bestaan er bibliotheken. Soms vind ik het formaat van een boek te lomp en hoef ik het niet in mijn bezit te hebben. Ik had dat met Grand Hotel Europa van Pfeijffer, met de boeken van Peter Buwalda en ook met De rat van Amsterdam. Hebben deze drie schrijvers iets met elkaar gemeen? Het zijn een beetje macho-mannen en het zijn echte verhalenvertellers die pageturners weten te schrijven. Bij De rat van Amsterdam had ik even nodig om in het verhaal van Ruben Katz te komen, maar na vijftig pagina liet ik mij meeslepen. 

Hans-Olav Thyvold – Brave honden halen de Zuidpool niet

De Noor Hans-Olav Thyvold (1959) schreef eerder non-fictie. Brave honden halen de Zuidpool niet is zijn eerste roman. Het boek is inmiddels in diverse Europese talen vertaald. Ik werd aangetrokken door het boek vanwege het omslag. Ik las op de achterflap dat een hond de hoofdrol speelt in het verhaal. Bovendien komt ontdekkingsreiziger Roald Amudsen er in voor. Redenen genoeg op het boek meteen te kopen en te lezen.

Merijn de Boer – De saamhorigheidsgroep

 Merijn de Boer is een schrijver van constante kwaliteit. Vanaf zijn debuut in 2011, de verhalenbundel Nestvlieders, komt hij iedere twee of drie jaar met een nieuw geslaagd boek. De saamhorigheidsgroep is zijn vijfde. Het is een dikke roman over een hechte linkse vriendengroep uit de jaren tachtig. Aankomend diplomaat Bernhard is de hoofdpersoon in het verhaal. Hij kwam bij toeval in de groep terecht. De roman begint in New York in 2018. Bernhard ziet na jaren een groepslid terug.

Judith Visser – Zondagsleven

Met Zondagskind  publiceerde Judith Visser in 2018 een indringend boek over autisme bij een kind. Zij schreef hierin voor het eerst uitgebreid over dit autobiografische onderwerp. Zondagsleven is een vervolg op dit boek, maar kan ook uitstekend zelfstandig gelezen worden. Het chronologisch vertelde verhaal van Jasmijn Vink gaat verder waar het in Zondagskind ophield. Het boek draait om autisme gezien vanuit de dagelijkse wereld van een volwassene. 

Simon Carmiggelt – Kraaltjes rijgen & Een toontje lager

Mijn verzameling Simon Carmiggelt staat in een gangkast, die verder gevuld is met stripboeken en kinderboeken. Als ik geen zin heb in zware kost pak ik graag een deeltje uit het verzameld werk. Zijn verhalen blijven leuk, ondanks dat ik de meeste al eerder heb gelezen en nog goed kan herinneren. Zij vervelen dus niet. Om even de sfeer weer te geven, citeer ik Carmiggelt uitgebreid

Paul Verhaeghe – Houd afstand raak me aan

De Vlaamse Paul Verhaeghe is een bekende auteur. Hij schrijft veel over psychische problemen, die hij relateert aan maatschappelijke ontwikkelingen. Met zijn boeken, waaronder Het einde van de psychotherapie (2009) en Intimiteit (2018), bereikt hij een groot lezerspubliek. Houd afstand raak me aan is een bondig en actueel boek, waarin hij onderzoekt welke invloed de coronacrisis heeft op ons welzijn.

Sanneke van Hassel – Lessen van Vreewijk

Sanneke van Hassel is met name bekend om haar korte verhalen. Zij publiceerde zes verhalenbundels en wordt gezien als ambassadeur van het korte verhaal. Daarnaast schreef zij twee romans. Misschien minder bekend is haar non-fictie werk. Zij schreef bijvoorbeeld de verhalen bij het RET-fotoboek Check-in Check-uit. De foto’s in dit RET-boek zijn van Carel van Hees. Veel werk van Van Hassel heeft een link met Rotterdam. Niet verwonderlijk dus dat het vijfde deel in de reeks essays van Roterodamum door haar is geschreven. 

 

Judith Fanto - Viktor

  

Viktor is het succesvolle debuut van Judith Fanto. Ik las de achtste druk. De roman heeft net de Hebban Debuutprijs 2020 gewonnen. Ik verwacht dat Viktor vaker in de prijzen zal vallen. Het boek heeft alles in zich om een bestseller te worden. Viktor is een familiegeschiedenis. De hoofdpersoon Geertje van den Berg gaat op zoek naar de ware geschiedenis achter Viktor, de broer van haar grootvader. Het verhaal schakelt tussen Geertje als student in de jaren negentig en het verhaal van haar familie in Wenen aan de vooravond van de Tweede Wereldoorlog. De twee verhalenlijnen verlopen chronologisch en bewegen naar elkaar toe. Heel knap weet Fanto spanning in de ene lijn over te brengen op de andere.

 

Joseph Samuel – Call it a day

Er zijn diverse redenen te bedenken om een boek vanuit het Engels naar het Nederlands te vertalen. De uitgever kan hopen op commercieel succes of de uitgever vindt een boek inhoudelijk zo belangrijk dat de Nederlands lezer dit niet onthouden mag worden. De achtergrond van de vertaling van Call it a day van Joseph Samuel is opmerkelijk. De roman was een van de favoriete boeken van Bob den Uyl. Hij wilde het boek zelf graag vertalen maar het is er niet van gekomen. Vertaler Mark van Leeuwen is fanatiek bewonderaar van Bob den Uyl en bovendien nauw betrokken bij Uitgeverij Vreugdenberg. De stap was daarom snel gezet, vooral omdat Call it a day gewoon een heel fijn en uiterst humoristisch boek is.

Albert Cossery – De mensen die God vergat

Na het lezen van Het huis van de wisse dood ben ik op zoek gegaan naar meer boeken van de Frans-Egyptische schrijver Albert Cossery. De verhalenbundel Les hommes oubliés de Dieu uit 1941 is zijn prozadebuut. Deze vertaling van (wederom) Mirjam de Veth is uit 2010 en ook uitgegeven bij Coppens & Frenks.

Bertram Koeleman – Het dreigbed

Het dreigbed is het vierde boek van Bertram Koeleman. Het is zijn tweede verhalenbundel. Tussen verhalen van andere schrijvers pik ik een Koeleman-verhaal er moeiteloos uit. Hij heeft een zeer eigen stijl, die je in alle zestien verhalen van deze bundel terugleest: raar, wreed, thrillerachtig, maar zonder duidelijke ontknoping. Aan het slot van een verhaal vallen niet zoals vaak bij andere schrijvers de puzzelstukjes op zijn plaats. Je blijft enigszins uit het lood geslagen achter.