zondag 17 maart 2024

De Chabotten – Gezinsverpakking


 

Meestal lees ik geen recensies voordat ik iets schrijf over een boek dat ik gelezen heb. Bij Gezinsverpakking viel er niet aan te ontkomen iets mee te krijgen van wat anderen van dit Boekenweekgeschenk vonden. Vooraf was er al kritiek op het feit dat het geschenk is geschreven door zes mensen, waarvan er een aantal nooit iets heeft gepubliceerd. De teneur bij de recensenten was dat het een aardig boekje is, vooral omdat de auteurs met elkaar zo’n gezellige familie vormen, maar dat de verhalen, anekdotes en jeugdherinneringen nogal wisselend van kwaliteit zijn.

 

vrijdag 15 maart 2024

Marten Toonder - Het Bommel-verschiet


 

Geregeld wordt de Bommel-liefhebber getrakteerd op een heruitgave uit de Bommelsaga met een voorwoord waarin de actualiteit van een verhaal wordt belicht. Voor deze recente versie van Het Bommel-verschietschreef Ronald Giphart met behulp van ChatGPT een voorwoord. Het is zonde van het gebruikte papier dat dit interview met AI hierin is afgedrukt. Giphart heeft zelf ook in de gaten dat wat ChatGPT aan gortdroge beleidstaal uitkraamt heel ver afstaat van het taalgebruik van Marten Toonder. Alleen met zeer veel moeite lukte het mij het zeven pagina’s tellende, betekenisloze voorwoord uit te lezen. Als dit de toekomst van AI is dan heeft de literatuur niets te vrezen. Dan rest de vraag waarom Giphart dit als voorwoord wilde en de uitgever ermee instemde.

 

Ota Pavel – Hoe ik de vissen ontmoette


 

De Praagse schrijver Ota Pavel (1930-1972) was vooral bekend als sportjournalist. Hij had een levenslange passie voor vissen waar hij in Hoe ik de vissen ontmoette verslag van doet. Dit is bij mijn weten het enige boek van hem dat in het Nederlands is vertaald. Pavel stierf jong en de laatste jaren van zijn leven bracht hij door in inrichtingen vanwege een bipolaire stoornis.

 

zaterdag 9 maart 2024

Detlev van Heest – Parkeren in Hilversum


 

Detlev van Heest is een schrijver die ik om de verkeerde redenen links heb laten liggen. In de jaren 2010-2011 verschenen er drie dikke romans van hem, die in mijn herinnering goed besproken werden, maar waarin de schrijver steevast met Voskuil werd vergeleken. De vergelijking viel niet uit in het voordeel van Van Heest. Je kunt beter het origineel lezen dan een mindere imitatie, en daarom las ik hem niet. Toen ik zijn nieuwe roman zag liggen werd ik toch nieuwsgierig. De uitgave van Van Oorschot ziet er, zoals bijna alles van deze uitgeverij, zeer aantrekkelijk uit. En het onderwerp, het leven van een parkeercontroleur in Hilversum, sprak mij onmiddellijk aan. Je kunt over alles een goeie roman schrijven, maar als ik vandaag moet kiezen lees ik liever over een vijftiger die bonnen uitdeelt in Het Gooi, dan bijvoorbeeld over een Amsterdamse adolescent in identiteitscrisis.

 

donderdag 29 februari 2024

Teun van de Keuken – Goed volk


 

Teun van de Keuken ken ik een beetje van televisie maar vooral van zijn podcasts met Gijs Groenteman en met Yvette van Boven. Hij is een man die makkelijk vertelt over zijn persoonlijke eigenaardigheden, die denk ik binnen het autistische spectrum vallen. Een voorbeeld hiervan is zijn extreme behoefte aan structuur en zijn reactie die grens aan een paniekaanval als hij ergens te laat dreigt te komen. Zo had hij zich laatst vergist in het aanvangstijdstip voor het opnemen van een podcast met Gijs. Hij was een kwartier te laat en de hele uitzending bleef hij van slag. In Goed volk schrijft hij over zijn jeugd in Amsterdam in de jaren zeventig. 

 

woensdag 28 februari 2024

Koos van Zomeren – Wat wil de koe


 

In de jaren negentig van de vorige eeuw was ik een gretiger lezer van het NRC Handelsblad. Naast het wereldnieuws sloeg ik de schaakrubriek, de Bommelstrip, het Scryptogram en diverse columnisten nooit over. Een van de leukste columnisten was Koos van Zomeren. Vanaf maart 1992 tot aan juni 1995 schreef hij iedere dag een stukje op de voorpagina, totaal 1001 stukjes. In het jaar 2000 zijn ze allemaal gebundeld onder de titel Ruim duizend dagen werk, maar ook eerder bracht hij selecties uit. In 1995 verscheen Wat wil de koe. Ik kende alle stukje al, maar Koos van Zomeren herlezen is beslist geen straf.

 

maandag 26 februari 2024

Bertram Koeleman – Dit is jouw tijd


 

Al enige tijd keek ik uit naar de nieuwe roman van Bertram Koeleman. Dit is jouw tijd is zijn vijfde boek en derde roman, naast twee verhalenbundels. Wat Koeleman schrijft verrast altijd. Zijn werk is niet autobiografische en kun je ook niet actueel noemen. Hij creëert een uniek universum, dat voor het Nederlandse taalgebied misschien alleen vergelijkbaar is met dat van Rob van Essen. In Dit is jouw tijd is de hoofdpersoon Mart Rebius begin veertig wanneer zijn vader overlijdt. Tijdens de begrafenis heeft hij een sterk gevoel, bijna een visioen, dat in zijn jeugd hem iets dramatisch is overkomen. Hij weet zelfs aan te duiden dat dit tijdens zijn zesde verjaardag moet zijn gebeurd.

 

woensdag 21 februari 2024

H.M. van den Brink – Over het water


 

Deze korte roman (of novelle) uit 1998 heb ik helemaal gemist. De uitgave die ik las is uit 2010, een dertiende druk. Dat zegt al iets over het succes. Over het water heeft diverse prijzen gewonnen en is inmiddels in veertien talen vertaald. Het lijkt mij ook een boek dat veel door leerlingen wordt gelezen: niet al te dik en een begrijpelijk, goed geschreven verhaal waar elementen inzitten die het voldoende diepgang geven. Het verhaal speelt eind jaren dertig in Amsterdam en de hoofdpersoon is een jongen die een groot talent voor roeien heeft.

 

zaterdag 17 februari 2024

Kees ’t Hart – De ziekte van de bewondering


 

Niet alleen ben ik een liefhebber van de romans, verhalen en poëzie van Kees ’t Hart, ook zijn non-fictie werk bevalt mij erg goed. Eerder las ik zijn briefwisseling met Maarten ’t Hart over Vestdijk. Vooral zijn fanatisme spreekt mij erg aan. Je kunt wel spreken van een leesobsessie. Ook zijn dwang om echt alles over een onderwerp te willen weten werkt bij mij aanstekelijk. In deze bundel uit 2002 onderzoekt hij deze ziekte, de ziekte van de bewondering.

 

zondag 11 februari 2024

Bregje Hofstede – Oersoep


 

Bij Drift, de vorige roman van Bregje Hofstede, had ik al het gevoel een pijnlijk persoonlijk verhaal te lezen, bij haar nieuwste boek is dit gevoel nog sterker. Oersoep is een roman en gaat over een jonge vrouw en de verhouding die zij heeft tot haar lichaam en haar directe omgeving. Hofstede beschrijft onder meer zeer plastisch een bevalling, een psychedelische trip en de seksuele symbiotische relatie met haar vriend. Deze verhalen voelen heel persoonlijk aan. De schrijfster zegt hier zelf over: “Ik merk gewoon in interviews dat het heel moeilijk is om over het boek te praten. De focus verschuift snel naar mijn persoonlijk leven. Ik neem me steeds voor zo veel mogelijk bij de roman te blijven. Maar het is een interessante tweespalt.” 

vrijdag 9 februari 2024

Hein de Haas – Hoe migratie echt werkt


 

Migratie is een onderwerp dat constant in de politieke belangstelling staat en voor veel verdeeldheid zorgt. Opmerkelijk is dat er in het maatschappelijk debat zo weinig met kennis van zaken over gesproken wordt. Feiten en cijfers spelen nauwelijks een rol, emotie des te meer. Hein de Haas doet al dertig jaar onderzoek naar migratie en schreef dit kloeke boek erover om politici en geïnteresseerden een beter beeld te geven van wat er werkelijk aan de hand is. Ik hoop dat politici er hun voordeel mee doen. De Haas probeert afstand te houden van politieke stellingnames, wat soms lastig is. 

 

dinsdag 6 februari 2024

Annie Ernaux – De jaren


 

De Franse schrijfster Annie Ernaux ontving in 2022 de Nobelprijs voor de literatuur. Zij debuteerde half jaren zeventig en schreef novellen en romans die grotendeels autobiografisch zijn. Ernaux groeide op in Normandië in een milieu van arbeiders en kleine middenstanders. Haar werk bevat maatschappelijke thema’s als armoede, maatschappelijk stijging en vrouwenrechten. Les Années uit 2008 wordt als haar hoofdwerk beschouwd. In 2020 verscheen de Nederlandse vertaling van Rokus Hofstede en kreeg zij ook in Nederland bredere bekendheid. De jaren is tegelijkertijd een persoonlijk verhaal en een geschiedenis van Frankrijk vanaf het einde van de Tweede Wereldoorlog tot aan de eenentwintigste eeuw.