Jamal Ouariachi - Een honger

Een honger uit 2015 is Ouariachi’s bekendste boek, een moderne klassieker die al heel lang op mijn leeslijst stond. In bijna 600 pagina’s vertelt hij het verhaal van de opkomst en ondergang van de beroemde ontwikkelingswerker Alexander Laszlo. Het is ook een liefdesverhaal. Hij beschrijft intens de liefde tussen Alexander en de veel jongere psychologiestudente Aurélie Lindeboom. Daarnaast geeft het boek een inkijk in de journalistieke wereld en beschrijft het de onmogelijke taak waar het ontwikkelingswerk voor staat. Het verhaal speelt deels in Ethiopië, ten tijde van de hongersnood in 1984 en later. Het boek bevat essayachtige stukken over ontwikkelingswerk, maar ook over pedofilie, een ander hoofdthema in het boek. Kortom, Een honger is een rijk boek. 

Patrik Ourednik – Het geschikte moment 1855

Dit is het derde boek dat ik lees van de Tsjechische schrijver Patrik Ouředník. Alle drie de boeken zijn totaal verschillend. Europeana is een korte geschiedenis van twintigste-eeuwse ideologieën, Een afgedane zaak is een absurde thrillerpastiche en Het geschikte moment 1855 is schijnbaar een historisch dagboek met als thema vrijheid. Příhodná chvíle, 1855 is uit 2006; deze vertaling van Edgar de Bruin is van 2013. 

Chretien Breukers – Een zoon van Limburg

Chrétien Breukers is dichter, schrijver, podcastmaker en Limburger. Hij groeide op in het gehucht Leveroy, Midden-Limburg. In Een zoon van Limburg vertelt hij hoe dit gegeven van invloed is op zijn leven. Hij keerde zich ooit af van zijn geboortegrond, maar hoe langer hij buiten de provincie woont, hoe meer zijn liefde voor Limburg groeit. Breukers beweert dat voor Hollanders Limburg vooral vreemd is; Limburg valt buiten Nederland. Zijn boek is uit 2014. Ik weet niet of er veel veranderd is de afgelopen jaren, maar ik heb het gevoel dat Rotterdammers helemaal niet zo naar Limburg en andere streken buiten de Randstad kijken. Dergelijke fobische reacties over de provincie worden misschien vooral gehoord in onze hoofdstad.

 

W.F. Hermans – Ongebundeld werk 1988-1995

De Volledige Werken van Willem Frederik Hermans had ik de afgelopen jaren genegeerd. Los van de flinke prijs die je per deel moet neertellen heb ik bijna alles al in één of meerdere versies. Pas onlangs kwam ik erachter dat er enkele delen met ongebundeld werk zijn verschenen. Dit drieëntwintigste deel in de Volledige Werken is het vierde en laatste deel ongebundeld werk, uit de periode 1988-1995. 

Ludvik Vaculik – Is het lente?

Ludvík Vaculík (1926-2015) was een Tsjechische schrijver en journalist. Twee bekende romans van hem zijn in het Nederlands vertaald: De bijl en Guinese biggetjes. De laatste titel werd in 2015 opnieuw uitgegeven onder de titel Cavia’s op proef. Vaculík is een van die Oost-Europese schrijvers die zowel de Nazi-bezetting als de communistische dictatuur aan den lijve hebben meegemaakt. Het maakte hem sceptisch tegenover ieder vorm van macht en politiek. 

 

R.C. Sherriff – Twee weken weg

 

R.C. Sherriff (1896-1975) was een Engelse toneelschrijver. Zijn meest succesvolle stuk was Journey's End uit 1928. Het verhaal speelt in de Eerste Wereldoorlog en hij putte hiervoor uit eigen ervaring. Twee jaar later bracht hij het stuk uit als roman. The Fortnight in September is uit 1931 en is in feite zijn eerste oorspronkelijke roman. Het is een totaal ander boek dan het voorgaande en het werd een bestseller. Een paar jaar geleden werd het herontdekt. De Japans-Amerikaans schrijver Kazuo Ishiguro schreef: “Een opbeurender roman dan deze kan ik op dit moment niet bedenken.” Bij de Nederlandse vertaling - van Inge Kok - prijkt deze aanbeveling op het omslag.

 

Petr Placak – Het schip der doden

Uitgeverij Voetnoot begon als ik het goed heb in 2007 De Moldaviet-serie. Zeker tweemaal per jaar verschijnt er een verhaal of novelle van een Tsjechische schrijver in deze serie. Het zijn teksten die voor het eerst in Nederlandse vertaling verschijnen. De uitgever neemt hedendaagse auteurs, zoals Marek Šindelka en Bianca Bellová op in de serie, maar ook grote namen als Karel Čapek en Bohumil Hrabal, De nadruk lijkt te liggen bij auteurs die publiceerden - of trachten te publiceren - onder het communistische regime. 

 

Donald Ray Pollock – De hemelse tafel

Ik kende Donald Ray Pollock slechts van naam. Na het lezen van De hemelse tafel ben ik fan. De auteur groeide op in het dorp Knockemstiff, Ohio. Hij werkte dertig jaar in een papierfabriek voordat hij een cursus creatief schrijven volgde. In 2008 kwam hij met een bundel verhalen die spelen in zijn geboortedorp, de titel is Knockemstiff. Het boek was een doorslaand succes en Pollock ontving diverse prijzen. In 2011 volgde de roman The devil all the time. Het boek deed het ook goed en werd in 2020 verfilmd. The Heavenly Table uit 2016 is zijn derde en meest recente boek. Ik las de 450 pagina’s achter elkaar uit.

 

Moya De Feyter – Een heel dun laagje

Moya De Feyter is schrijver van theaterteksten, proza en poëzie, maar ik heb het idee dat zij met plezier de grenzen tussen genres overschrijdt. Zij is een van de klimaatdichters. In 2019 kwam Massastrandingen uit, een prozagedicht met een thematiek die aansluit op haar werk als klimaatdichter. Het boek is opgebouwd uit fragmenten die gaan over de toekomst van onze planeet. Een heel dun laagje is haar nieuwste bundel (uit 2022). Het is proza, maar in de korte teksten vertelt zij een poëtisch verhaal, vol filosofische bespiegelingen.

 

Edmund de Waal – Brieven aan Camondo

Edmund de Waal is een Engelse kunstenaar. Hij werkt voornamelijk met porselein. Hij stamt af van een aristocratische familie en zijn grootvader was een Nederlandse zakenman. Als schrijver had hij veel succes met The Hare with Amber Eyes uit 2010. In dit boek beschrijft hij de geschiedenis van zijn joodse familie aan de hand van een verzameling netsukes, kunstig gemaakte Japanse kimonoknopen. Opmerkelijk is dat het boek onder drie titels in het Nederlands in verschenen. 

 

Jan Brokken – De kozakkentuin

Jan Brokken behoort tot de grote Nederlandse schrijvers, maar krijgt misschien te weinig erkenning voor zijn werk. Hij won diverse prijzen, zoals in 1988 de Lucy B. en C.W. van der Hoogtprijs voor De zee van vroeger, maar vaker werd hij genomineerd voor een prijs om vervolgens mis te grijpen. Zijn boeken worden steevast goed besproken en ik heb het idee dat zij ook redelijk goed worden verkocht. Toch heb ik het gevoel dat hij meer waardering verdient. Deze onderwaardering kan te maken hebben met het genre dat hij vooral beoefent: literaire non-fictie, met name journalistiek werk, geschiedenis en reisverhalen. Wat ook meespeelt is dat hij lange tijd niet in Nederland woonde. Dat maakte boekpromotie soms lastig. Ik heb Jan Brokken bijvoorbeeld zelden op televisie gezien.

 

Hansje de Reuver – Rotterdam jaren 80/90

Na het belijken van het fotoboek Rotterdam jaren 80/90 kun je Hansje de Reuver kwalificeren als de hoffotograaf van de Rotterdamse Sien. De grote hoeveelheid foto’s in dit mooi uitgegeven, compacte fotoboek benoemt zij als een poëtisch fotoverslag. Jan Oudenaarden schreef er een voorwoord voor en noemt het een verslag van een tijdperk. “Ondanks de vele portretten is het boek toch geen portretgalerij, maar eerder een reportage van een tijdreis.”