Kees Koppenaal – Zonsondergang in Zaachila

Je bent nooit te oud om te debuteren. De Rotterdammer Kees Koppenaal is geboren in 1932. Zonsondergang in Zaachila is zijn debuut, een bundel met elf verhalen die hij in de loop der jaren heeft geschreven. De verhalen spelen op diverse plekken in de wereld, zoals Mexico, Polen en Oostenrijk. De hoofdpersoon is telkens een volwassen man die afzijdig staat van andere mensen in zijn omgeving. Bijna alle verhalen zijn vanuit het ik-perspectief geschreven.

Jonathan Drori – Een reis om de wereld in 80 bomen

Een reis om de wereld in 80 bomen gaat over bomen en over mensen. De mens is essentieel geweest voor de verspreiding en vooral de vernietiging van heel veel bomen. Nieuw ontdekte bomen (door de Europeanen) leverden nieuwe producten, medicijnen en voedselbronnen op. Maar hout en andere producten van bomen zijn ook nauw verbonden met Europese expansie, de uitbreiding van de wereldhandel en de afbraak van veel natuurgebieden en lokale gemeenschappen.

Wlada Kolosowa – Het Leningrad dieet

In het vooraf bij dit romandebuut van de Russisch-Duitse schrijver Wlada Kolosowa staat een waarschuwing: “De aangehaalde recepten schaden de gezondheid, smaken afschuwelijk en zijn geen garantie voor gewichtsverlies.” De mededeling lijkt mij overbodig. Het gaat om gerechten als houtlijmpudding en gekookte leren zool. Dingen die mensen tijdens het beleg van Leningrad probeerden te eten.

Armando – Toch

Op 1 juli 2018 overleed Armando. Hij had een map met gedichten en verhalen klaarliggen voor publicatie. De titel had Armando al bepaald: Toch. Het werk is niet verrassend en ligt geheel in de lijn van zijn vorige werk. De stijl is kaal, de teksten kort. De onderwerpen: schuld, de dood, het kwaad en het landschap. 

Karel Capek – Hordubal

Met de nieuwe vertaling door Irma Pieper van Horbudal is de trilogie die het boek samen met Meteor en Een doodgewoon leven vormt compleet beschikbaar in het Nederlands. Hordubal is het eerste deel van ‘Čapeks romantrilogie over de kenbaarheid van de mens’. De boeken zijn ook geheel los van elkaar te lezen. Čapek (1890-1938) schreef ze aan het eind van zijn leven. Hordubal is uit 1933.

Karel van het Reve – Geschiedenis van de Russische literatuur

Het is denk ik de derde keer dat ik deze geschiedenis van de Russische literatuur lees; het kan ook de vierde keer zijn. De eerste druk is uit 1985. In 2014 verscheen de geïllustreerde uitgave. Ondanks de twintig jaar die er liggen tussen de vorige en deze lezing wist ik mij bepaalde passages uit het eerste hoofdstuk vrij precies te herinneren. Karel van het Reve geeft hier een verantwoording waarom hij dit boek heeft geschreven. Zoals bekend moest hij niets hebben van allerlei literair-wetenschappelijke analyses. Ook zegt de Russisch literatuur niets over het Russische leven of de Russische ziel.

Sanneke van Hassel - Nederzettingen

Als een boek mij bevalt en ik heb de tijd, dan lees ik het zonder onderbreking uit. Dat is niet altijd de beste manier om een boek, met name een verhalenbundel, tot je te nemen. Korte verhalen kun je beter één voor één lezen. Na de presentatie van Nederzettingen, twee weken geleden, waarschuwde Sanneke van Hassel mij dat ik haar bundel niet in één dag moet uitlezen. Ik heb naar haar raad geluisterd.

Jannah Loontjens – Als het over liefde gaat

Jannah Loontjens opent haar literaire pelgrimage in Umbrië met een citaat van Frida Vogels: “Waarom ik dit opschrijf? Niet om mijn hart te luchten. Nee. Om er iets van te begrijpen.” Niet toevallig begint zij met dit citaat. De aanleiding voor de wandeltocht die zij onderneemt met haar vriend Jamal is Frida Vogels. Zij woont al decennialang in Italië en staat erom bekend alle contact met pers of met lezers te mijden. Als liefhebber (fan, bewonderaar) voel je juist bij het lezen van haar werk de behoefte nog meer in haar nabijheid te komen.

A.L. Snijders – Doelloos kijken

Iedere twee jaar verschijnen de stukjes van A.L. Snijders in een mooi uitgegeven bundel. Het is een patroon dat voor mij nog jaren door mag gaan. Ik lees alles wat er uitkomt van de meester van het zeer korte verhaal. In Doelloos kijken staan de stukjes uit 2017 en 2018. 

Maarten ’t Hart – De nachtstemmer

Ik heb een zwak voor Maarten ’t Hart. Ieder nieuw boek van hem lees ik trouw, en met plezier. De nachtstemmer  heet zijn meest recente roman. Een amusant boek, tijdens het lezen moest ik vaak grinniken. De hoofdpersoon is een man met de wonderlijke naam Gabriel Pottjewijd. Hij is orgelstemmer en zoals hij zelf in het boek opmerkt bestaan er geen romans met in de hoofdrol een orgelstemmer, tot nu dus.