Tania Heimans - Hemelsleutels

In 2015 schreef Tania Heimans met ‘Het huis met de leeuwen’ een prachtige roman. Het boek speelt in de oude diergaarde in Rotterdam en valt eerder onder literaire non-fictie. Zij debuteerde in 2008 met een geheel ander boek. In ‘Hemelsleutels’ is de hoofdpersoon een jong meisje, waarvan de moeder zelfmoord pleegt. Zij woont met haar vader in een huis in Rotterdam West. Linde voedt noodgedwongen zichzelf op. Vader ligt doorgaans in bed met een of meerdere vrouwen, hangt de kunstenaar uit of drinkt bier. Het boek speelt in de jaren zeventig.

Esther Gerritsen – De trooster

In deze roman uit 2018 slaagt Esther Gerritsen er wederom in je helemaal in de gedachtewereld van de hoofdpersoon te trekken. Jacob is conciërge in een klooster. Hij twijfelt niet aan God. Jacob is geboren met een dubbel gezicht. De ene helft staat recht, de andere helft staat scheef. Ooit woonde hij enige tijd met een vrouw samen. Zij verliet hem. De familie maakte zich zorgen om Jacob, maar hem deed de scheiding niet veel.

Esther Gerritsen - Superduif

‘Superduif’ is een claustrofobisch boek. Het verhaal wordt volledig verteld vanuit de elfjarige Bonnie. Haar dag begint met geschreeuw. Haar moeder wil haar wekken. Zij is al wakker en begint te gillen. Ze slaat met haar vuisten op het matras. Opstaan, Bonnie kan het niet en dat zegt zij ook tegen haar moeder. “Want als je moeder ’s ochtends voorzichtig je slaapkamerdeur opent en goedemorgen zegt, dan zeg je niet: Mama, ik wil liever dood dan opstaan.”

Ali Smith - Winter

Eerder las ik van Ali Smith ‘Authumn’. Winter uit 2017 is de daarop volgende roman in de vierdelige cyclus. Ik las het boek in vertaling. Het verhaal speelt evenals ‘Herfst’ in de nabije toekomst en is caleidoscopisch te noemen. Er zijn vier hoofdpersonages: de twee zussen Iris en Sofia, Art de zoon van Sophia en ‘zijn vriendin’ Lux, die hij inhuurt om bij zijn moeder Kerst te vieren.

Esther Gerritsen - Dorst

De eerste zin van de roman ‘Dorst’ is opmerkelijk: “Het is de eerste keer dat Elisabeth haar dochter onverwachts treft.” Sowieso is dit iets raars, maar de zin is veelzeggend omdat Elisabeth teruggetrokken leeft. Zij houdt van zekerheden en regelmaat. Onverwachtse zaken verstoren haar leven.

F. Bordewijk – Verbrande erven

De novelle ‘Verbrande Erven’ verscheen clandestien in 1944. De oplage was beperkt tot 525 exemplaren en het boekje verscheen met de fictieve auteursnaam Emile Mandeau op het omslag. Na de oorlog is het verhaal uitgebracht in de verhalenbundel ‘Bij gaslicht’. Later verscheen het in het verzameld werk van Bordewijk.

Esther Gerritsen – Ik ben vaak heel kort dom

Esther Gerritsen is vooral bekend om haar romans, maar zij schrijft ook al jaren columns. In ‘Ik ben vaak heel kort dom’ zijn haar gebundelde columns die tussen 2010 en 2012 werden gepubliceerd in de VPRO Gids.

Rob van Essen – De goede zoon

‘De goede zoon’ kreeg vele lovende recensies. Ik las er een paar en werd nieuwsgierig naar het boek. Uit de stukken werd ik niet goed wijs waar het verhaal over ging. Na lezing vind ik het nog steeds lastig een samenvatting te geven.

David Garnett – Vrouw of vos

Vorig jaar verscheen de herdruk van deze prachtige novelle uit 1922. De schrijver was verbonden met de Bloomsburygroep. Zijn bijnaam was Bunny. In het nawoord zet vertaler Irwan Droog het ingewikkelde liefdesleven van hem uiteen. David (Bunny) Garnett (1892-1981) kreeg een verhouding met schilder Duncan Grant, die relaties onderhield met andere mannen en met één vrouw: Vanessa Bell, de zus van Virginia Woolf. Vanessa was getrouwd met  Clive Bell. Zij raakte zwanger van Duncan en kreeg een dochter Angelica Bell. Bunny verklaarde dat het meisje zo mooi was en dat hij later met haar zou trouwen; aldus geschiedde.

Marieke Lucas Rijneveld – Fantoommerrie

De gedichten van Marieke Lucas Rijneveld lees je bij voorkeur tweemaal achtereen: de eerste maal om de woorden tot je door te laten dringen, de tweede maal om het ritme van haar zinnen te volgen. En dan heb ik het nog niet over de beelden die de woorden en zinnen oproepen. Een derde maal lezen is aan te raden. Daarmee zijn de gedichten in ‘Fantoommerrie’ niet moeilijk. Ze zijn gevuld.