Kira Wuck - Knikkerkoning

Kira Wuck schreef eerder twee poëziebundels en een verhalenbundel. Knikkerkoning is haar eerste roman, en meteen een hele goeie. Wuck heeft een Indonesische vader en een Finse moeder. In Knikkerkoning vertelt zij het verhaal van haar ouders. Het boek is opgedeeld in drie delen. Zij beschrijft in het eerste deel de jeugd van haar ouders. Daarna volgt het deel dat in Amsterdam speelt en waarin zij elkaar in de jaren zeventig ontmoeten. Het laatste deel is geschreven vanuit de kleine Jane, die opgroeit in deze merkwaardige omgeving. Het verhaal is autobiografisch, met hier en daar natuurlijk wat literaire aanpassingen. Achterin zijn twee foto’s opgenomen: een van de bruiloft in 1977 en een met Jane (Kira) in 1984. Niet lang daarna stierf haar moeder.

Simon Carmiggelt – Ik mag niet mopperen & Elke ochtend opstaan

Het blijft fijn om de kronkels van Simon Carmiggelt te lezen. Met wat nieuwe delen van het verzameld werk in huis grijp ik weer snel naar een deeltje. De twee bundels Ik mag niet mopperen & Elke ochtend opstaan zijn uit de jaren 1972 en 1973. Het nadeel van deze periode – Carmiggelt is dan zestig – zijn de anekdotes over zijn kleinkinderen die steeds vaker opduiken. Ook is hij meer dan voorheen met zijn vrouw in het buitenland. Niet alles wat hij noteert op deze vakanties is de moeite waard. Daarentegen staan er voldoende legendarische kroegverhalen in deze bundels. In dat genre is hij de meester.

 

Elsbeth Etty – Minnebrieven aan Maarten

Ik ben een groot liefhebber van het werk van Maarten ’t Hart. Ieder nieuw boek schaf ik meteen aan. Er is ook veel over hem geschreven. Dat probeer ik te lezen, maar zelden kom ik dan iets nieuws tegen. Grofweg kun je schrijven over iemands leven of over iemands werk. In een goeie schrijversbiografie zijn deze twee met elkaar verbonden. Graag zou ik een dikke biografie (waarom zijn biografieën altijd zulke onhandelbare dikke boeken? Een dundruk paperback leest toch veel fijner?) over Maarten ’t Hart willen lezen, maar daarvoor moet de schrijver eerst overlijden. Gezien zijn goede gezondheid zal dat gelukkig nog even op zich laten wachten.

 

Anton Slotboom – Beter opbranden dan uitdoven

Begin vorig jaar verscheen De zin van het leven ben je zelf, het boek dat Anton Slotboom al bijna af had toen Jules Deelder op 19 december 2019 overleed. Hij moest het herschrijven. Het boek is een mooi eerbetoon geworden aan een van de meest eigenzinnige en markante inwoners die de stad Rotterdam heeft gekend. 

 

Albert Cossery – De luiaards in de vruchtbare vallei

De luiaards in de vruchtbare vallei uit 1964 is een van de vijf in het Nederlands vertaalde boeken van de Frans-Egyptisch schrijver Albert Cossery. De rest van zijn kleine oeuvre - nog drie romans - is niet beschikbaar in het Nederlands. De vertaling van De luiaards is van Mirjam de Veth. De eerste editie is uit 1997 en verscheen bij de kleine uitgeverij Coppens & Frenks. In 2020 publiceerde uitgeverij Jurgen Maas een nieuwe editie.

Simon Carmiggelt – Spijbelen & Haasje over

De Kronkels van Simon Carmiggelt vormen uitstekend leesvoer om het jaar mee te beginnen. Je weet wat je kunt verwachten wanneer je een van de twintig delen van het verzameld werk uit de kast trekt: verhalen over alledaagse dingen, klein leed, leuke observaties en zinloze mijmeringen. Deze twee bundelingen - Spijbelen & Haasje over -  zijn uit de jaren 1956-1957.

Jules Deelder – Swingkoning

Deze dikke verzameling jazzverhalen en - gedichten met de titel Swingkoning werd uitgebracht ter gelegenheid van de Boekenweek 2006. Het thema was muziek. Bijna alles heb ik eerder gelezen, vaak meerdere keren. Het is opmerkelijk hoeveel je bij sommige verhalen bijna letterlijk weet te herinneren. Het lezen ervan stamt kennelijk uit een tijd dat mijn geheugen nog optimaal werkte. Of de verhalen hebben gewoon een onuitwisbare indruk gemaakt.