Brendan Behan – Bekentenissen van een Ierse rebel

Tot voor kort had ik slechts vaag weleens iets over Brendan Behan gehoord. Hij was een Ierse schrijver van vooral toneelstukken. Na dit boek weet ik veel meer van hem. Hij schreef o.a. columns voor diverse kranten en tijdschriften en liet twee autobiografische boeken na, waarvan deze bekentenissen er één is. Leuk om te weten is dat Gerard Reve een toneelstuk van hem heeft vertaald. Dit boek is de weerslag van opnamen van gesprekken met de schrijver kort voor zijn dood in 1964.

Naast schrijver was Behan huisschilder, gevangenisboef, zanger van Ierse volksliederen en bovenal losbol en dronkenlap. Op elke pagina in dit verslag speelt drank de hoofdrol en Ierland een flinke bijrol. Behan vertelt zijn talloze avonturen met veel smaak en hij lijkt nergens spijt van te hebben. Het leest als het bekende jongensboek, maar halverwege weet je het wel. Altijd is er wel een kroeg in de buurt waar hij een stel vreemde snuiters ontmoet en moet er weer ergens geld vandaan komen, wat hem wonderwel altijd lukt. 

Het taalgebruik is nogal jongensachtig; er worden bijvoorbeeld ‘snode plannen’ gesmeed. Dit kan natuurlijk ook aan de vertaling liggen. Ik heb het origineel er niet bij gepakt (helaas niet in de bibliotheek voorhanden), maar ben wel benieuwd wat er op sommige plekken echt heeft gestaan.  Eén voorbeeld; op pagina 224 wordt hij door iemand uitgemaakt voor de “voorman in de puzzeltjesfabriek”. Ik vermoed dat het een uitdrukking is waar iets als puzzle-headed in voorkomt. Het boek staat vol met dit soort woorden en uitdrukkingen die ik nog niet eerder ben tegengekomen in de Nederlandse taal. Vreemd is tot slot dat de vertaler ervoor heeft gekozen om Iers-Keltische zinnen in de originele taal te laten staan, met een vertaling als voetnoot, maar Ierse volksliedjes heeft vertaald; dat is jammer. Maar het origineel koop ik toch maar niet. Ik denk dat ik met dit deel privé-domein voldoende Behan in huis heb.