Alweer een privé-domein gelezen. Het moet geen gewoonte
worden. Dit dagboek is wel bijzonder. Barbellion was een aankomend
natuuronderzoeker, die al jong kampte met diverse lichamelijke kwalen. Op 28
leeftijd stierf hij aan MS, onbekend, maar wel bemind door zijn jonge
echtgenote. Volgens eigen zeggen mislukt
als schrijver en als bioloog. Het eerste deel beslaat zijn jeugd: de
enthousiaste onderzoeker die zich superieur waant boven andere (oudere)
natuurvorsers. Aan het begin van deel twee, hij woont in Londen en is net
begonnen als jonge onderzoeker in het natuurhistorisch museum, sterven zijn
ouders. Dan blijkt ook meer en meer hoe ziekelijk hij is. Langzaamaan krijgt
hij steeds meer afkeer van zijn werk; hij worstelt met zijn ambities en
verlangt naar een vrouw. Dit laatste wordt bewaarheid in deel drie dat daarom
‘Huwelijk’ heet. Het best is Barbellion
in zijn kleine observaties van tijdgenoten. Verder speelt de eerste
wereldoorlog op de achtergrond constant een rol in zijn leven. Wanneer de
ziekte zich ontwikkeld wordt hij steeds hulpelozer. Zijn vrouw is een kleine
troost. De aankomende dood beheerst zijn leven; er is geen ontkomen aan.
Waarom is dit een goed boek; dat is een lastige vraag. Het
lag al een paar dagen uitgelezen op mijn bureau en het kostte mij sowieso
moeite er iets over te schrijven. Het zijn kleine opmerkingen, dialogen,
waarnemingen e.d. die het een goed boek maken. Het beste had ik tijdens het
lezen passages moeten aanstrepen en deze achter elkaar moeten plakken zonder
commentaar. Maar strepen doe ik niet in boeken en mijn opschrijfboekje was
steeds net niet binnen handbereik.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten