Geïnspireerd door de Waiting tot the Barbarians heb ik dit dunne boekje
meteen ter hand genomen, ook vanwege de inleiding van Rascha Peper. Helaas viel het wat tegen. Dierenleven is geen echt verhaal, maar ook geen essay. Het zit
ertussenin: de schrijfster Elizabeth Costello houdt een lezing op een universiteit
en spreekt over dierenleed.
Een groot deel van de tekst beslaat deze lezing. De reacties van de gasten, de houding van de zoon en vooral de schoondochter zouden het boek enige diepgang kunnen geven, maar het is allemaal te kort, te vlak en wat nietszeggend uitgevallen. Leuk is alleen dat de hoofdpersoon een terugkerend personage is in de boeken van Coetzee. Dat zet mij dan weer wel aan tot lezen een volgend boek van hem. De vormgeving is erg mooi. Het staat goed in de boekenkast.
Een groot deel van de tekst beslaat deze lezing. De reacties van de gasten, de houding van de zoon en vooral de schoondochter zouden het boek enige diepgang kunnen geven, maar het is allemaal te kort, te vlak en wat nietszeggend uitgevallen. Leuk is alleen dat de hoofdpersoon een terugkerend personage is in de boeken van Coetzee. Dat zet mij dan weer wel aan tot lezen een volgend boek van hem. De vormgeving is erg mooi. Het staat goed in de boekenkast.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten