Rascha Peper – Vossenblond

De hoofdpersonen in de boeken van Rascha Peper zijn meestal wat zonderlinge types met afwijkende hobby’s: schelpen verzamelen, bad eendjes, anatomie. In Vossenblond houdt de mannelijke hoofdfiguur zich bezig met het schoonmaken en opzetten van skeletten: voor zijn werk oude menselijke botten (archeozoölogie), als hobby kleine zoogdieren.

Rascha Peper schrijft goed. Je wordt al snel het verhaal ingetrokken. Een recensent uit de NRC had commentaar op het ouderwetse taalgebruik, bijvoorbeeld met een woord als wuft. Haar uitgever had hier ook over gezeurd. Maar de 58-jarige Walter is een beetje ouderwets, dus dat past goed bij hem. Mij stoort het niet. Het verhaal draait om zijn ontmoeting met een 20 jaar jonger hoertje, waar Walter al snel tedere gevoelens voor ontwikkelt. Zij blijkt verbonden met het leven van zijn ex. Ik vertel niet hoe of wat, want stel dat iemand dit boek nog wil lezen.

Daarnaast lopen er wat zijlijnen; collega Bart met een schoonvader die is gevallen voor een jonge knul, een hond die kan denken en op afstand commentaar levert vanuit een honds gezichtspunt en een mysterieuze foto in de etalage van een reisbureau. Het klinkt als een thriller, maar dat is het niet. Aan het eind van het boek komt het gelukkig niet allemaal samen. Er blijft wat te gissen over. Wat mij betreft had zij er ook een paar hoofdstukken aan vast mogen plakken. Vossenblond is een aanrader: het hele boek bleef ik geboeid.

Het wachten is nu op haar volgende boek. Zij is een jaar aan het werk, ik lees het vervolgens in één dag uit. Misschien moet ik het eerste boek dat ik van haar las (en een van haar beste boeken) Russisch blauw, eens herlezen.