dinsdag 24 september 2013

Erik Vlaminck – Brandlucht


Suikerspin, het vorige werk van Erik Vlaminck, vond ik het mooiste Vlaamse boek sinds jaren. De verwachtingen voor Brandlucht waren dus hoog gespannen.  Het viel niet tegen.
Het boek draait om de relaties tussen drie vrouwen: centraal staat Elly, geboren in de jaren 50 in Canada, dochter van een Nederlandse moeder en Vlaamse vader. De worsteling met Elly’s moeder duurt haar hele leven lang. Zij krijgt een kind (Linda) waarmee zij eenzelfde moeizame relatie heeft. Het verhaal wordt vanuit wisselend perspectief verteld zodat de lezer steeds iets meer van de geheimen, de irritaties en verzwegen frustraties begrijpt. Alle spelers reageren vanuit hun eigen wereld waarbuiten zij niet willen of kunnen kijken. Als lezer overzie je het geheel. Ik schreef ongemerkt spelers; het verhaal leent zich bij uitstek voor een toneelbewerking. Maar eerst moet het nog een bestseller worden: nu al de vierde druk binnen één maand. 

Het klinkt wat zwaar zoals ik het thema hierboven beschreef, maar het verhaal loopt als een trein. Wanneer je begint te lezen word je vanzelf deze droeve wereld ingetrokken en wil je weten waar het eindigt. En je voelt je wat machteloos: je staat erbij en kijkt ernaar. Toch is het geen tranentrekker. Je zult je niet bescheuren zoals met Suikerspin, maar naast het leed zit er humor, zowel in beschreven situaties verhaal als in de manier van vertellen. En het taalgebruik is prachtig: mooie zinnen, goeie timing, juiste spanning, etc. Kortom, een aanrader dit boek, waarin Jumbo het olifantje een bijrol vervult.

Geen opmerkingen: