zondag 15 september 2013

Tom Lanoye - Sprakeloos


Tijdens het Lezersfeest hoorde ik Tom Lanoye voorlezen uit zijn laatste boek. De toehoorders moesten wel hun uiterste best doen om boven het geroezemoes de teksten die Tom Lanoye voorlas goed te kunnen verstaan.  Maar wat ik hoorde klonk goed.

Hij heeft een uitstekend voorleesstem. Misschien waren daarom de verwachtingen te hoog gespannen. Niet dat Sprakeloos geen goed boek is, maar er staat teveel overbodigs in. Lanoye wilde een boek schrijven over zijn moeder. Of men het vervolgens een roman wil noemen, het als fictie of non-fictie wil bestempelen, etc. dat maakt hem niet uit. Alleen spijtig dat hij af en toe uit het verhaal (zo noem ik het toch) stapt om de lezer de les hierover te lezen.

De jeugdherinneringen worden afgewisseld met stukken over de aftakeling van zijn moeder en sluiten goed op elkaar aan. De herinneringen hebben mijn voorkeur, maar het geheel ontroert nergens echt en is niet puntig genoeg, wat dat ook mag betekenen.  Het onmiskenbare Vlaamse in zijn boeken waardeer ik wel, maar bij bijvoorbeeld Erik Vlaminck, ook aanwezig op het Lezersfeest, is dit vele malen geestiger en ontroerender. Jammer, maar tijdens het lezen besefte ik deze leeservaring eerder te hebben gehad met boeken van Lanoye. Het is goed geschreven, maar nergens fantastisch. Het volgende boek van hem sla ik over.

Geen opmerkingen: