Soms loop je onverwacht tegen een prachtig boek aan. In dit
geval de roman van Roel Smits, die ik kocht voor € 2,50 op de Rotterdamse
boekenmarkt. Het is zijn enige roman; Roel Smits heeft hiernaast slechts één
verhalenbundel gepubliceerd. De tovenaar van Petersburg speelt zich af in
1904/1905 in Rusland. De hoofdpersoon professor en bioloog Otto Herz onderneemt
een bijna onmogelijke expeditie om een ingevroren Mammoet diep in Siberië naar
Petersburg te vervoeren.
Na terugkomst blijkt hij een vreemde ziekte opgelopen te hebben. Hij ruikt voortdurend een penetrante ontbindingslucht waardoor hij niet kan slapen en eten. In het boek wordt d.m.v. een reisverslag teruggeblikt op de expeditie afgewisseld met de gebeurtenissen voorafgaand aan het tentoonstellen van de mammoet: na bloedige zondag is de Russische samenleving erg in beroering. Daarnaast kijkt professor Herz terug op zijn nogal bizarre jeugd.
Deze verschillende tijdsniveau ’s sluiten naadloos op elkaar aan. Centraal in het boek staat de relatie tussen de professor en zijn zoon Willi. Een vader-zoon conflict is zacht uitgedrukt voor wat er tussen hen gebeurt. De vader kun je niet beter omschrijven als een hork; maar ik wist niet dat zulk een horkerigheid kon bestaan.
Ik vergeet nog verschillende elementen uit het boek: het hondje van de professor, zijn overleden vrouw, zijn vrouw/huishoudster Gertrude, zijn Pruisische achtergrond, maar ik moet ophouden. Dit lijkt wel een recensie. Ik wil slechts kort mijn mening over het boek geven. De spanning blijft het hele boek aanwezig, goed geschreven en afspelend in winterse sferen, dus uitstekend leesvoer voor de tijd van het jaar.
Na terugkomst blijkt hij een vreemde ziekte opgelopen te hebben. Hij ruikt voortdurend een penetrante ontbindingslucht waardoor hij niet kan slapen en eten. In het boek wordt d.m.v. een reisverslag teruggeblikt op de expeditie afgewisseld met de gebeurtenissen voorafgaand aan het tentoonstellen van de mammoet: na bloedige zondag is de Russische samenleving erg in beroering. Daarnaast kijkt professor Herz terug op zijn nogal bizarre jeugd.
Deze verschillende tijdsniveau ’s sluiten naadloos op elkaar aan. Centraal in het boek staat de relatie tussen de professor en zijn zoon Willi. Een vader-zoon conflict is zacht uitgedrukt voor wat er tussen hen gebeurt. De vader kun je niet beter omschrijven als een hork; maar ik wist niet dat zulk een horkerigheid kon bestaan.
Ik vergeet nog verschillende elementen uit het boek: het hondje van de professor, zijn overleden vrouw, zijn vrouw/huishoudster Gertrude, zijn Pruisische achtergrond, maar ik moet ophouden. Dit lijkt wel een recensie. Ik wil slechts kort mijn mening over het boek geven. De spanning blijft het hele boek aanwezig, goed geschreven en afspelend in winterse sferen, dus uitstekend leesvoer voor de tijd van het jaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten