Thomas Verbogt – Schrijven is ritme

 

Ik ben altijd nieuwsgierig naar schrijvers die workshops geven om anderen het vak van schrijven te leren. Is schrijven wel te leren of moet je al een hoeveelheid talent hebben? En wat vertel je iemand zonder talent? Welke regels moet zo iemand volgen? De weerslag van dit lesgeven is door een aantal schrijfdocenten verwerkt tot een boek, hoe kan het ook anders. Het beste boek dat ik ken in dit genre is Onder de motorkap van het schrijverschap van Renate Dorrestein, wat eigenlijk veel meer is dan een boek over (leren) schrijven. Een belangrijk punt dat Dorrestein maakt na het behandelen van technieken en regels is dat er uiteindelijk geen regels blijken te bestaan.

 

Thomas Verbogt – Als je stilte ziet

Thomas Verbogt (1952) heeft inmiddels en veelzijdig en groot oeuvre geschreven. Ik lees hem graag. Als je kijkt naar de de titels van zijn boeken dan valt er iets op. Ze bevatten vaak woorden als voorbij, verdwenen, het laatste uur en in het algemeen hangt er een sfeer omheen van nostalgie, herinnering en berusting. Zijn eerste paar boeken heetten nog De Feestavond of De tucht. Maar vanaf 1989 begint het: Onvolledig landschap, De Verdwijning en Als de winter voorbij is. Verbogt lijkt in zijn titels onvolkomenheid en aarzeling te willen uitdrukken. In 2013 publiceerde hij zelfs een bundel columns met als titel Wat is precies de bedoeling?

Thomas Verbogt - Hoe alles moest beginnen

‘Hoe alles moest beginnen’ is een liefdesgeschiedenis tussen Thomas en Licia. Op zesjarige leeftijd leren zij elkaar kennen. Zij zijn tot hun twaalfde jaar onafscheidelijk. In hun latere leven zien zij elkaar enkele keren terug: als twintigers, veertigers en zestigers. Naast een liefdesverhaal is het boek een ontdekkingstocht.

Thomas Verbogt – Waaitaal

Afgelopen zondag was Thomas Verbogt te zien en te horen bij Frontaal, de literaire show in Worm. Ik was vergeten hoe goed hij kan vertellen en voorlezen. Maak er een avondvullend programma van en ik ben erbij. Hij las zondag onder andere voor uit het dit jaar verschenen ‘Waaitaal’. 

Thomas Verbogt – Als de winter voorbij is

De nieuwste roman van Thomas Verbogt gaat denk ik heel erg over hemzelf. Het is een melancholisch boek, waarin de verteller terugkijkt op zijn leven en de kleine gebeurtenissen en ontmoetingen die een blijvende invloed op hem hebben gehad. Het is niet humoristisch zoals andere boeken van Verbogt. En het is minder vrijblijvend.

Thomas Verbogt – Herfst in het Oosten

Thomas Verbogt is geboren in Nijmegen. Later woonde hij in Arnhem. In dit boek vertelt hij over deze twee steden: het zijn herinneringen, bespiegelingen en sterke verhalen. Verbogt was in 2010 Artist in Residence en heeft hiervoor een tijdje gebivakkeerd in het Nijmeegse Besiendershuis.

Thomas Verbogt – Perfecte stilte

Ik ben een liefhebber van het werk van Thomas Verbogt. Maar deze korte roman (alle romans van Verbogt zijn kort) valt enigszins tegen. Het kern van het verhaal is mooi: een dramatische gebeurtenis in de jeugd van hoofdpersoon David krijgt in zijn latere leven een vervolg.

Thomas Verbogt – Verkeerde sneeuw

De derde Thomas Verbogt die ik in korte tijd lees is deze korte roman. Het is wederom een spannend verhaal. De achterflap gebruikt het cliché beklemmend. Ik las het boekje gisteren in één keer uit, dus het boeide mij. Verbogt schrijft gewoon goed. Alleen de ontknoping zag ik al vrij snel aankomen.

Thomas Verbogt – De Zomerval

Bij het lezen van 'De zomerval' waande ik mij de eerste honderd pagina’s in een goedbedoelde roman van Herman Koch. Ik gun Verbogt meer de inkomsten uit een bestseller dan Koch  Maar goed, de tweede helft van Zomerval is veel beter, thrillerachtiger. Ik wilde gewoon weten hoe het zou aflopen.

Volgens mij wordt dit een wat onbegrijpelijk stukje, bovendien veel te kort voor dit mooie boek. Maar ik heb vandaag ook veel te veel uren buiten in de zon gefietst. Wat moet ik over de inhoud zeggen: een BN’er die doordraait, beseft dat alles nep is en lullig aan zijn einde komt. En alles knap verwoordt.

Thomas Verbogt – Geen danstype

Afgelopen woensdag was een uitstekende dag om de tweedehands boekwinkel Delfshaven te bezoeken. De zaak was vernieuwd. Er was een nieuwe ingang, veel ouwe meuk was de deur uit en er stroomde zowaar licht naar binnen. Voor slechts 25 euro stapte ik met een fikse tas boeken de deur uit. In die stapel bevonden zich drie boeken van Thomas Verbogt: bijna nieuw tezamen nog geen vier euro. Leesplezier voor weinig geld.

Geen danstype is een verhalenbundel: 2-3 pagina’s per verhaal, uit het dagelijkse leven, mijmeringen,  lekker zeurderig en om te lachen. Zij lenen zich uitstekend om voorgelezen te worden. Eigenlijk moet je zo’n boek niet in één ruk uit lezen. Ik deed dat wel en heb er nu ook weer niet zoveel spijt van. Verbogt is goed in het verzinnen van pakkende titels: 'Slagersham', 'Bijtend schoonmaakmiddel,' 'De gehaktmolen' en natuurlijk de titel van de bundel, 'Geen danstype', zijn erg goed gekozen.