John Cheever – Verscheurde stilte

Ik hou erg van schrijversdagboeken, maar er zijn er weinig die van begin tot eind blijven boeien. Bij mij werkt het meestal zo dat ik een fascinatie heb voor een schrijver en het werk en daarom alles van die persoon wil weten. Voskuil, Mizee en Van Heest zijn daar voorbeelden van. Als zo’n dagboekschrijver in herhaling valt, zeurt en nauwelijks iets meemaakt wat het onthouden waard is, lees ik stug en met interesse door. Bij Verscheurde stilte, de meer dan vijfhonderd pagina’s dagboekaantekeningen van John Cheever (1912- 1982), is er wat anders aan de hand. De tekst zelf is zo fantastisch goed dat, wanneer er niets over hem bekend zou zijn en hij helemaal geen romans en verhalen had geschreven, ik zijn dagboek nog graag zou hebben willen lezen. Het maakt niet uit waar je deze dikke privé-domein openslaat, ieder pagina is goed. De uitstekende vertaling is van Frank van Dixhoorn. Het merkwaardige is dat ik er meer dan een maand over heb gedaan het boek uit te lezen, terwijl ik in twee dagen door een faxenboek van Mizee heen ben.

Anatoli Mariengof – Mijn eeuw, mijn vrienden en vriendinnen

Anatoli Mariëngof (1897-1962) is een niet zo bekende Russische schrijver en dichter. Vlak na de Russische revolutie behoorde hij met zijn vriend Jesenin tot de literaire vernieuwers in de literatuur. Zij noemden zich de Imaginisten. Tot aan de dood van Lenin in 1924 was er ruimte voor vernieuwing en heerste er relatieve vrijheid in de kringen waarin Mariëngof zich bewoog, met name de Moskouse theaterwereld. In de jaren twintig schreef hij enkele romans, die veel later ook in het Nederlands zijn vertaald. Al snel mocht zijn werk niet meer in de Sovjet-Unie verschijnen. Het is een waar mirakel dat Mariëngof onder Stalin niet vermoord is en zelfs nooit verbanning is geweest.

 

Louis Sebastien Mercier – Niemand ontbijt meer met een glas wijn

Alleen de titel overtuigde mij al om dit boek aan te schaffen. Louis Sébastien Mercier (1740-1814) was in zijn tijd een van de grootste en zeker de meest productieve Franse schrijver. Hij schreef veel toneelstukken en verwierf zijn roem door de sciencefictionroman L'An 2440. Een van de eerste romans in dit genre. Daarnaast was hij bekend als de schrijver van dit Tableau de Paris. De eerste twee delen werden anoniem uitgegeven in 1781. Totaal schreef hij twaalf delen. De oplagen waren enorm. Hij verdiende er goed aan, ondanks de vele roofdrukken. In deze privé-domein is een bescheiden selectie opgenomen uit de ruim duizend pagina’s. Het boek werd in eerste instantie verboden door de censuur, maar iedere Parijzenaar kende Mercier. De censor zelf had de boeken met veel plezier gelezen en raadde de schrijver aan voor zijn veiligheid even op vakantie te gaan naar Zwitserland.

Georges Perec – De duistere winkel

Elk nieuw boek van de Franse schrijver Georges Perec is een verrassing. ‘De duistere winkel’ is het derde boek van hem dat is vertaald en uitgebracht in de reeks privé-domein. Eerder verschenen ‘W of de jeugdherinnering’ en het boek met de mooiste titel voor een autobiografie ‘Ik ben geboren’. ‘De duistere winkel’ bevat de weergave van 124 dromen die Perec noteerde in de periode 1968-1972.

Anna Enquist – Een tuin in de winter

De ondertitel van dit recente deel uit de prachtige reeks privé-domein luidt: ‘herinneringen aan Gerrit Kouwenaar’. Anna Enquist was goed bevriend met Kouwenaar. Zij ontmoetten elkaar in 1992 tijdens Poetry International in Rotterdam. Anna Enquist was gedebuteerd met ‘Soldatenliederen’ en won tijdens het festival de C. Buddingh’ prijs.

Gerbrand Bakker – Jasper en zijn knecht

Ik lees graag schrijvers die een overzichtelijke wereld beschrijven, zoals Maarten ’t Hart, Koos van Zomeren, A.L. Snijders en J.J. Voskuil. Zij trekken niet de wereld over, storten zich niet in allerlei avonturen en houden afstand tot het literaire milieu. Ik kan niet zeggen waarom, maar hun levens blijven mij boeien. Ik wil alles van hen lezen. Herhaling is geen enkel bezwaar. Na het lezen van ‘Jasper en zijn knecht’ voeg ik Gerbrand Bakker toe aan dit mooie genre.

Heere Heeresma – Bleib gesund!

Heere Heeresma hield rekening met mensen die ooit interesse zouden tonen in zijn nalatenschap. Dozen vol brieven en andere persoonlijke zaken droeg hij over aan het Letterkundig Museum. Daaruit is deze dikke brievenbundel voortgekomen.

Paul Leautaud - Particulier dagboek 1917-1924

Paul Léautaud schreef twee soorten dagboeken, literaire en particuliere. In de laatste beschrijft hij de omgang met zijn minnaressen. In dit deel draait het om de getrouwde madame Cayssac. De vrouw waar hij 20 jaar lang een relatie mee had. Hij duidde haar aan met de Panter, de Gesel of gewoon met madame…

Louis Paul Boon – Memoires van Boontje

Deze memoires van Boontje verschenen van 1975 tot 1977 wekelijks in het Vlaams Weekblad. Het is goed dat ze van noten zijn voorzien. Louis Paul Boon kan prachtig schrijven, maar zijn geheugen laat hem nogal eens in de steek.

Paul Leautaud - Onvoltooid verleden tijd

Paul Léautaud is een geweldige schrijver. Hij is een misantroop met humor en  schrijft uitsluitend over zichzelf en zijn naaste omgeving. Geen wonder dat veel werk van hem in het Nederlands is verschenen in de reeks Privé-domein. Onvoltooid verleden tijd is de vertaling van twee boeken. In memoriam gaat over zijn vader, in Jeugdliefde beschrijft hij zijn eerste liefde: Jeanne.

Walter Benjamin - Berlijnse jeugd

Walter Benjamin is een veelzijdig filosoof. Hij werd geboren in Berlijn in 1892. Na zijn dood in 1940 werd hij snel vergeten, maar vanaf de jaren 60 werden zijn cultuurfilosofische ideeën herontdekt. Benjamin schreef bijvoorbeeld over massacultuur en de verhouding tussen sociale structuren en culturele en kunstzinnige uitingen.

Louis Paul Boon – Brieven aan literaire vrienden

Louis Paul Boon is een groot schrijver. Zijn brieven – althans deze bundeling ‘Brieven aan literaire vrienden’ – zijn niet heel bijzonder.

Claire Goll – Alles is ijdelheid

Claire Goll (1890-1977) heeft zich haar hele leven lang omringd met kunstenaars en schrijvers als Freud, Rilke, Mondriaan, Dali en Joyce. Als 85-jarige kijkt zij in dit boek terug op haar bewogen leven en vertelt smakelijk over de beroemdheden. Het is antropologie, kunstgeschiedenis en vette roddel ineen.

Knut Hamsun - Langs overwoekerde paden

Knut Hamsun is een van de grootste Noorse schrijvers. In 1920 ontving hij de Nobelprijs voor de literatuur. Zijn beste boek is volgens mij Honger. Een paar andere boeken die ik van hem heb gelezen vond ik wat ik wat streekromanachtig.

Paul Leautaud – Literair dagboek 1893-1921

Na mijn recente eerste kennismaking met het werk van Léautaud, heb ik meer boeken van hem verzameld. Dit dagboek is een selectie van het duizenden pagina’s tellende literaire dagboek. Daarnaast bestaat er een zgn. particulier dagboek, waarin het waarschijnlijk wat schunniger aan toegaat.

Zuivere kleuren, brieven van Nabokov

De afgelopen week ben ik erin geslaagd de dikste privé-domein ooit verschenen uit te lezen: 666 pagina’s met brieven van Nabokov. De brieven beslaan de periode vanaf 1940 tot aan zijn dood in 1977. De bundel is samengesteld en geannoteerd door zijn zoon Dimitri. Dit is de vertaling van deze selectie.

Paul Leautaud, een portret in foto’s en teksten

Op de Dordtse boekenmarkt afgelopen zondag heb ik mijn beginnende verzameling Léautaud kunnen uitbreiden met o.a. deze verzamelbundel.  Martin Ros geeft een kleurrijke inleiding op zijn werk. Hij vertelt ook hoe hij zelf Léautaud heeft ontdekt en hoe hij later, werkzaam bij de Arbeiderspers, meegewerkt heeft aan de uitgave van zijn vertalingen.

Paul Leautaud – Lichtzinnige herinneringen

Vaak las ik over Léautaud maar nog nooit had ik een letter van hem gelezen. Vooral schrijvers waarderen hem erg. Lichtzinnige herinneringen bestaat uit twee boekjes. Het eerste is een jeugdwerk Le petit Ami uit 1903, het tweede is het onvoltooide Le petit Ouvrage uit 1937. Ondanks de tijd die er tussen ligt, is de stijl en thematiek hetzelfde. Beide boeken gaan over vrouwen.

Bergman – De tijd te lijf

Ik las over Bergman in de literair-historische wandeling van Jan Oudenaarden en Rien Vroegindeweij die door Kralingen voert. Niet lang daarna zag ik deze privé-domein bij Atlas in de Zaagmolenstraat liggen. Elsje heeft niet veel verstand van prijzen: sommige boeken biedt zij veel te duur aan. ‘De tijd te lijf’ was echter een koopje.

Isaac Bashevis Singer – Het hof van mijn vader

Het vervolg op dit boek - Meer verhalen van het hof van mijn vader - heb ik vorig jaar gelezen. Deze eerste bundel is beter. Nobelprijswinnaar Singer  groeide op in Polen. De verhalen spelen zich af aan het begin van de twintigste eeuw in het Joodse milieu van Warschau. De vader van Singer is een rabbi. Mensen kloppen bij hem aan voor raad, maar hij is weinig werelds. De oplossing voor alle vragen zoekt hij in de Thora.