John Cheever – Verscheurde stilte

Ik hou erg van schrijversdagboeken, maar er zijn er weinig die van begin tot eind blijven boeien. Bij mij werkt het meestal zo dat ik een fascinatie heb voor een schrijver en het werk en daarom alles van die persoon wil weten. Voskuil, Mizee en Van Heest zijn daar voorbeelden van. Als zo’n dagboekschrijver in herhaling valt, zeurt en nauwelijks iets meemaakt wat het onthouden waard is, lees ik stug en met interesse door. Bij Verscheurde stilte, de meer dan vijfhonderd pagina’s dagboekaantekeningen van John Cheever (1912- 1982), is er wat anders aan de hand. De tekst zelf is zo fantastisch goed dat, wanneer er niets over hem bekend zou zijn en hij helemaal geen romans en verhalen had geschreven, ik zijn dagboek nog graag zou hebben willen lezen. Het maakt niet uit waar je deze dikke privé-domein openslaat, ieder pagina is goed. De uitstekende vertaling is van Frank van Dixhoorn. Het merkwaardige is dat ik er meer dan een maand over heb gedaan het boek uit te lezen, terwijl ik in twee dagen door een faxenboek van Mizee heen ben.

Graham Greene – Het eind van de relatie

 

The end of the affair uit 1951 is een absolute klassieker, geen wonder dat het boek in 2021 in de prachtige Perpetua-reeks is verschenen, in de vertaling van Peter Verstegen. Tijdens het lezen zag ik heel duidelijk de personages voor mij, alsof ik het allemaal al eerder gezien had. Misschien heb ik de roman op de middelbare school gelezen, al denk ik dat de verfilming uit 1999 meer indruk heeft achtergelaten. Maar het is niet zo moeilijk om herkenbare scénes voor je te zien, zoals een man met achterovergekamd haar, gehuld in een lange jas, die haastig door een regenachtig Londen loopt.

 

Lydia Millet – De laatste zomer

 

Lydia Millet is een Amerikaanse schrijfster, geboren 1968, alom gewaardeerd en met een overzichtelijk oeuvre van zo’n vijftien romans. A Children’s Bible uit 2020 stond op de shortlist van de National Book Award for Fiction. De uitgever koos er terecht voor om de titel niet letterlijk te vertalen. De Laatste Zomer is een goed alternatief. Het verhaal draait om een groep kinderen die tijdens een lange zomervakantie in een groot buitenhuis afstand neemt van de wereld van hun ouders. Door een reeks dramatische gebeurtenissen en natuurrampen zijn zij steeds meer op zichzelf aangewezen. Het is een dystopische roman met verrassende ontwikkelingen.

 

Josh Ritter - Bright’s passage

Josh Ritter is naast schrijver vooral muzikant en een hele goeie songwriter. Onlangs zag ik hem in Rotterdam met zijn band optreden. Hij heeft twee romans op zijn naam staan waarvan Bright’s passage uit 2011 zijn debuut is. Het verhaal gaat over een Amerikaanse soldaat die met een shellshock terugkeert uit de Eerste Wereldoorlog en over het leven op het Amerikaanse platteland in deze periode. Daarbij zit er een spannende verhaallijn in het boek. 

David Vann – Caribou Island

 

David Vann (1966) is een van mijn favoriete hedendaagse Amerikaanse schrijvers. Hij brak pas laat door omdat hij jarenlang geen uitgever kon vinden voor Legend of a suicide. Dit prozadebuut kwam uiteindelijk in 2008 uit en werd een goot succes. Hierna volgde in 2011 Caribou Island, dat in hetzelfde jaar uitkwam in de Nederlandse vertaling van Arjaan van Nimwegen. Al het prozawerk van David Vann is beschikbaar in het Nederlands. Zijn twee non-fictie boeken, die ik beide nog niet heb gelezen, zijn niet vertaald.

 

Josh Ritter – De grootste godvergeten glorie van alles

 

Josh Ritter ken ik al jaren als muzikant. Ik wist dat hij ook schreef en een komend bezoek aan Rotterdam met zijn band leek mij een goeie gelegenheid een boek van hem te lezen. The Great Glorious Goddamn of It All uit 2021 is zijn tweede roman en verscheen vorig jaar in vertaling. Ritter vertelt hierin het verhaal van een houthakker in het Noordwesten van Amerika.

 

Claude McKay – Romance in Marseille

 

Wanneer ik naar een buitenlandse stad ga zoek ik altijd een boek van een schrijver die er vandaan komt of een boek dat in die stad speelt. Onlangs was ik in Marseille, de tweede stad in Frankrijk, die helaas geen grote schrijvers heeft voortgebracht. Ik vond een paar detectiveschrijvers, waarvan de bekendste Jean-Claude Izzo is. Hij schreef onder andere een roman die in het Nederlands is vertaald als Teringzooi. En Emile Zola schreef het boek Het geheim van Marseille. Gelukkig kreeg ik de tip om Claude McKay te lezen.

 

Donald Ray Pollock - Al die tijd de duivel

 

Donald Ray Pollock, geboren in 1954 in Knockemstiff Ohio, schreef tot nu toe slechts drie boeken. Knockemstiff (2008) en The Heavenly Table (2016) las ik met heel veel plezier. The devil all the time uit 2011 is meer van hetzelfde, dus ook erg goed. De roman speelt op het platteland van Ohio en West Virginia. Er komt een hoop geweld, alcoholisme en godsdienstwaanzin in voor. Het is ook een goed geschreven spannend verhaal, met een koppel dat zinloze moorden pleegt en een corrupte politieagent. En niet te vergeten bevat het boek de nodige bizarre humor.

 

Donald Ray Pollock - Knockemstiff

Donald Ray Pollock komt uit het troosteloze plaatsje Knockemstiff, in het zuidelijke deel van Ohio. Hij debuteerde in 2008 met het gelijknamige boek. Hij was toen al over de vijftig en had tientallen jaren in de lokale papierfabriek gewerkt. Als maar een kwart van wat hij beschrijft in de verhalenbundel realiteit is dan is Knockemstiff nog steeds een plek waar je niet wil zijn. Kindermishandeling, verkrachting, inventief drugsgebruik en mateloze alcoholconsumptie zijn voor de personages dagelijkse bezigheden. Veel bewoners leven in caravans, hebben geen werk of proberen met inbraak en drugshandel de touwtjes aan elkaar te knopen. Alles is er vies. Pollock weet het leven in Knockemstiff met humor en zelfs mededogen op te schrijven.

 

R.C. Sherriff – Twee weken weg

 

R.C. Sherriff (1896-1975) was een Engelse toneelschrijver. Zijn meest succesvolle stuk was Journey's End uit 1928. Het verhaal speelt in de Eerste Wereldoorlog en hij putte hiervoor uit eigen ervaring. Twee jaar later bracht hij het stuk uit als roman. The Fortnight in September is uit 1931 en is in feite zijn eerste oorspronkelijke roman. Het is een totaal ander boek dan het voorgaande en het werd een bestseller. Een paar jaar geleden werd het herontdekt. De Japans-Amerikaans schrijver Kazuo Ishiguro schreef: “Een opbeurender roman dan deze kan ik op dit moment niet bedenken.” Bij de Nederlandse vertaling - van Inge Kok - prijkt deze aanbeveling op het omslag.

 

Donald Ray Pollock – De hemelse tafel

Ik kende Donald Ray Pollock slechts van naam. Na het lezen van De hemelse tafel ben ik fan. De auteur groeide op in het dorp Knockemstiff, Ohio. Hij werkte dertig jaar in een papierfabriek voordat hij een cursus creatief schrijven volgde. In 2008 kwam hij met een bundel verhalen die spelen in zijn geboortedorp, de titel is Knockemstiff. Het boek was een doorslaand succes en Pollock ontving diverse prijzen. In 2011 volgde de roman The devil all the time. Het boek deed het ook goed en werd in 2020 verfilmd. The Heavenly Table uit 2016 is zijn derde en laatst uitgegeven boek. Ik las de 450 pagina’s achter elkaar uit.

 

Edmund de Waal – Brieven aan Camondo

Edmund de Waal is een Engelse kunstenaar. Hij werkt voornamelijk met porselein. Hij stamt af van een aristocratische familie en zijn grootvader was een Nederlandse zakenman. Als schrijver had hij veel succes met The Hare with Amber Eyes uit 2010. In dit boek beschrijft hij de geschiedenis van zijn joodse familie aan de hand van een verzameling netsukes, kunstig gemaakte Japanse kimonoknopen. Opmerkelijk is dat het boek onder drie titels in het Nederlands in verschenen. 

 

J.D. Salinger - Franny and Zooey

'Franny' en 'Zooey' verschenen als aparte verhalen in The New Yorker in 1955 en 1957. In 1961 werden ze samen als een boek uitgegeven. Ik begon het boek te lezen in de Nederlandse vertaling van Johan Hos, een uitgave van De Bezige Bij uit 1982. Ik kwam niet echt in de tekst die naar mijn idee niet goed loopt. In kan niet helemaal beoordelen waar dit aan ligt en hoe goed of slecht de vertaling is, maar de zinnen zijn houterig en onnatuurlijk. Ik schakelde over naar het origineel in het Engels. 

John Cheever – A vision of the world

Ik kende John Cheever (1912-1982) natuurlijk van naam en wist dat hij gezien werd als een van de beste korte verhalenschrijvers van Amerika. Nu ik eindelijk een bundel gelezen heb kan ik dit alleen maar bevestigen. A vision of the world is een mooi uitgegeven bloemlezing uit 2021. Er staan zestien door Julian Barnes geselecteerde verhalen in. Hij schreef ook het voorwoord, waarin hij vertelt over het leven en werk van Cheever en hem kort afzet tegen John Updike en andere auteurs. Hij geeft niet aan waarom hij juist deze zestien verhalen heeft uitgekozen. Ook zegt hij te weinig over waarom hij deze verhalen zo vindt.

David Vann - Aarde

David Vann vind ik een van meest interessante hedendaagse Amerikaanse schrijvers. Hij heeft een overzichtelijk oeuvre. Het vreemde is dat ik na eerste kennismaking niet meteen alles van hem ben gaan lezen, zelfs niet in huis heb gehaald. Dirt is uit 2012 en werd in hetzelfde jaar vertaald in het Nederlands door Arjaan van Nimwegen. 

J.D. Salinger – Negen verhalen

 

Sommige boeken kunnen bij herlezing flink tegenvallen. Ik vond Bezorgde ouders van Gerard Reve bij tweede lezing nog steeds erg grappig. Misschien is het vloeken in de kerk, maar bij De avonden had ik dat in het geheel niet: melig en langdradig. De luisterboekversie voldeed wel weer prima om bij in slaap te vallen. Ooit wierp ik als volwassenen een blik in een boek van Pinkeltje. Als kind had ik dus niet in de gaten gehad wat een ontzettend slecht geschreven moralistisch werk dit was. Ik las en herlas de afgelopen weken werk van A.L. Snijders. Zijn korte stukken blijven overeind. Leuk van hem is dat hij zo enthousiast over dichters en schrijvers vertelt dat je geneigd meteen naar de boekwinkel te rennen om hun boeken aan te schaffen; of, zoals in het geval van J.D. Salinger, naar de boekenkast. Het verhaal ‘Oom Donald in Connecticut’ noemde A.L. Snijders een van de beste verhalen ooit geschreven.

 

Ali Smith – Public library and other stories

Eerder las ik twee romans van Ali Smith uit de seizoenscyclus: Autumn en Winter. Het zijn rare boeken. Zij knoopt een heleboel elementen aan elkaar, waar weinig verband tussen lijkt te bestaan en zij hanteert een verscheidenheid aan genres. Het ene moment denk je een maatschappijkritisch roman te lezen, dan krijgt je een uitgebreide kunst-kritische uiteenzetting en vervolgens speelt een verhaal weer in de nabije toekomst. Hetzelfde doet zij in de verhalenbundel Public library and other stories uit 2015

Joseph Samuel – Call it a day

Er zijn diverse redenen te bedenken om een boek vanuit het Engels naar het Nederlands te vertalen. De uitgever kan hopen op commercieel succes of de uitgever vindt een boek inhoudelijk zo belangrijk dat de Nederlandse lezer dit niet onthouden mag worden. De achtergrond van de vertaling van Call it a day van Joseph Samuel is opmerkelijk. De roman was een van de favoriete boeken van Bob den Uyl. Hij wilde het boek zelf graag vertalen maar het is er niet van gekomen. Vertaler Mark van Leeuwen is fanatiek bewonderaar van Bob den Uyl en bovendien nauw betrokken bij Uitgeverij Vreugdenberg. De stap was daarom snel gezet, vooral omdat Call it a day gewoon een heel fijn en uiterst humoristisch boek is.

Ann Petry - De straat

Ann Petry (1908-1997) debuteerde in 1946 met The Street. De roman werd onmiddellijk een succes. Petry was de eerste Afro-Amerikaanse vrouw die erin slaagde meer dan 1 miljoen exemplaren van een roman te verkopen. Dit is een van de redenen dat Tayari Jones in de inleiding bij deze recente vertaling van Lisette Graswinckel schrijft dat het boek een revolutionaire roman is die vandaag nog even relevant is als in 1946. Petry schreef daarbij een ander soort boek dan van haar verwacht werd. De thema’s in De Straat zijn racisme, seksisme, onderdrukking en armoede.

Philip Roth – Nemesis

Op sociale media verschenen er in tijden van Corona leestips van boeken over epidemieën. In de NRC (28-2-2020) noemt Michel Krielaars er enkele, zoals Boccaccio’s Decamerone, De Pest van Albert Camus en De stad der blinden van José Saramago, alle drie fantastische boeken. Een vierde boek kende ik niet. Nemesis van Philip Roth (2010, vertaling Babet Mossel) bestempelt Krielaars als de meest realistische quarantaine-roman.