Nicolien Mizee – Ik kus uw handen duizendmaal

De fans van Nicolien Mizee, waaronder ik mijzelf reken, moesten wat geduld hebben, maar na twee jaar is het zesde deel Faxen aan Ger verschenen onder de titel Ik kus uw handen duizendmaal. De faxen beslaan de periode augustus 2000 tot half februari 2001. Op de achterflap staat dat deze serie boeken onweglegbaar is en zo ervaar ik het ook. Ik ben er nog niet precies achter waar hem dit in zit. Het heeft te maken met haar bijzondere persoonlijkheid en haar openheid. Zij onderzoekt zichzelf voortdurend, beschrijft zo precies mogelijk gebeurtenissen, vaak gesprekken, maar kan ook goed relativeren.

 

Nicolien Mizee - Dwaalgast

 

Nicolien Mizee heeft ook een deeltje geschreven voor de reeks Terloops van Van Oorschot. Ik luisterde het en haar stemgeluid maakte het verhaal nog mooier dan als ik het gelezen zou hebben. De titel Dwaalgast is goed gekozen. Mizee heeft namelijk een afwijking, zij heeft geen enkel richtinggevoel. Wanneer zij dit vertelt aan anderen dan krijgt zij gegarandeerd te horen dat zij ook wel eens de weg kwijt zijn. Het maakt haar moedeloos, want wat zij heeft is anders.

 

Nicolien Mizee – Het paradijs

 

Het vorige faxenboek van Nicolien Mizee dateert al van ruim een jaar geleden. Het geduld van liefhebbers zoals ik wordt op de proef gesteld. Gelukkig brengt zij tussendoor ander werk uit, zoals dit boekje met zeven tuinverhalen. Toen zij ging samenwonen met haar vriend wilde zij de tuin verfraaien met twee blauwebessenstruiken, maar de vriend gaf aan dat de tuin af was. Daarop besloot zij een volkstuin te huren.

 

Nicolien Mizee – En knielde voor hem neer

 

Sinds een jaar heb ik mij fanatiek gestort op het werk van Nicolien Mizee. Haar Faxen aan Ger, inmiddels vijf delen, zijn mijn favoriete boeken, maar ook haar romans zijn verrassend. En knielde voor hem neer is uit 2006 en is haar derde roman. Het boek is zo anders dan haar eerste twee boeken dat ik er even aan moest wennen. In de eerdere romans las ik omstandigheden uit haar leven terug zoals je die kent uit de Faxenboeken. In En knielde voor hem neer is vooral de formidabele stijl van Mizee herkenbaar, het bizarre verhaal is fictie.

 

Nicolien Mizee – Toen kwam moeder met een mes

Ik ben na het lezen van Een licht bewoond eiland, het vijfde deel van de Faxen aan Ger in de fase beland dat ik alles van Nicolien Mizee wil lezen. Toen kwam moeder met een mes is uit 2003 en is haar tweede roman. Na het lezen van de Faxen herken je de autobiografische elementen in het boek, maar anders dan in haar debuut Voor God en de Sociale Dienst bevat het boek geen citaten die letterlijk uit de Faxen lijken te komen. Een verschil met de dagboeken is dat de hoofdpersoon Ida niet in de eerste persoon spreekt. 

Nicolien Mizee – Een licht bewoond eiland

Een licht bewoond eiland is het vijfde deel van de Faxen aan Ger. Ze beslaan ongeveer een half jaar in het jaar 2000, voorafgaande aan het verschijnen van het debuut van Mizee, Voor God en de Sociale Dienst. Het faxenboek is bijna 450 pagina. Als dit representatief is voor de hoeveelheid faxen uit de jaren die gaan volgen dan kunnen we nog minstens veertig delen verwachten. Stel dat zij er twee per jaar uitbrengt dan heeft zij ten tijde van het verschijnen van deel 45 alweer stof voor nog tientallen delen.  

Nicolien Mizee – De halfbroer

De halfbroer uit 2015 is de vierde roman van Nicolien Mizee. Twee jaar later verscheen haar eerste bundeling Faxen aan Ger. Na het lezen van de Faxen ben je bekend met haar persoon. De halfbroer lees je waarschijnlijk anders als je de Faxen niet hebt gelezen. Het verhaal draait om het gezin waar Nicolien - in het boek heet zij Marly Sanders - uit komt en om de dood van haar vader. Daarnaast ontmoet zij haar toekomstige man en gaat het verhaal over een halfbroer, zoals de titel al doet vermoeden.

Nicolien Mizee – Hoog en laag springen

Hoog en laag springen is het vierde deel in de reeks Faxen aan Ger. Het verscheen dit jaar en het bestrijkt de periode 1 juni 1999 t/m 22 februari 2000, dus ruim vierhonderd pagina’s voor nog geen jaar. Zouden we nu nog twintig delen Faxen aan Ger kunnen verwachten? Ik denk het niet. In een interview met Gijs Groenteman liet Nicolien Mizee weten dat zij nog steeds faxt aan Ger, maar dat de hoeveelheid tekst minder is geworden.

Nicolien Mizee - Allesverpletterende

Inmiddels ben ik geheel verslingerd geraakt aan de Faxen van Ger. In dit derde deel (uitgebracht in 2019) schrijft Nicolien Mizee wederom over haar dagelijkse leven, haar jeugd en familie, haar bewondering voor Ger en over haar soms moeizame verhouding met Louise. Niks nieuws dus, maar wel aangenaam om te lezen. Zij geeft haar kijk op het leven aan de hand van kleine gebeurtenissen, maar deze verraden veel over haar opmerkelijke innerlijke leven, dat vol tegenstrijdigheden lijkt te zitten. 

Nicolien Mizee – Voor God en de Sociale Dienst

 

Voor God en de Sociale Dienst is het debuut van Nicolien Mizee uit 2000. De korte roman heeft de opbouw van een aantal faxen en is geheel autobiografisch. Omdat ik net de eerste twee delen van de Faxen aan Ger gelezen heb kwam veel mij erg bekend voor. Sommige passages komen woordelijk overeen. Leuk is dat ik las over haar plannen een boek uit te brengen op basis van haar faxen. Verschillende mensen uit haar omgeving reageerden hier tamelijk opgewonden op en wilden niet in het boek genoemd worden. Vreemd genoeg heeft Ger een ander naam gekregen, Sam. Dat is volgens mij het enige wat verzonnen is in dit debuut.

Nicolien Mizee – De porseleinkast

 

Het tweede deel van deze Faxen aan Ger (2018) gaat gewoon door waar het eerste deel stopte, in juli 1997. De 450 pagina’s beslaan een jaar. Onlangs is deel vier verschenen dat tot het jaar 2000 gaat. Wij lezers kunnen dus nog even vooruit. In De porseleinkast schrijft Mizee even eerlijk en niets verhullend als in het eerste deel, zowel tegenover zichzelf als tegenover andere mensen. Zij vertelt over misverstanden in de omgang met anderen, over haar jeugd, haar werk als model en als scenarioschrijver en over haar verering van Ger. Daarbij is zij erg grappig, ondanks de depressies waar zij regelmatig in verzinkt.

 

Nicolien Mizee – De kennismaking

Sommige schrijvers waardeer je omdat zij goed een verhaal kunnen vertellen, anderen vanwege de stijl of de merkwaardige onderwerpkeuze of omdat zij boeiend personages van binnenuit kunnen beschrijven. Een ander slag schrijvers blijf ik lezen omdat de persoon fascinerend is. Werk en persoon vallen samen of vullen elkaar aan. Ik wil dan alles van zo iemand lezen en weten en doe mijn best een oeuvre compleet te krijgen. Voorbeelden van dergelijke schrijvers in het Nederlands taalgebied zijn voor mij onder vele anderen: W.F. Hermans, Simon Vestwijk, Rascha Peper, Esther Gerritsen en LH. Wiener. Dan is er nog een ander slag schrijvers, waarbij je het idee hebt dan je mee kunt kijken in hun hersenpan. Je denkt ze te begrijpen en zou zo een boek kunnen binnenstappen om mee te praten en mee te denken. Je voelt sterke verwantschap. Dit zijn voor mij schrijvers als Maarten ’t Hart, J.J. Voskuil, Frida Vogels en A.L. Snijders. Een voorwaarde voor deze verwantschap is misschien dat je met dergelijke schrijvers nooit in het echte leven een gesprek hebt gevoerd. Een andere voorwaarde om deze eenzijdige verwantschap aan te gaan is dat een schrijver een flink aantal boeken moet hebben geschreven. Om mij met hem of haar te kunnen vereenzelvigen is volume nodig. 

Nicolien Mizee - Moord op de moestuin (luisterboek)

Misschien was het geen goed idee om Moord op de moestuin te beluisteren in plaats van de lezen. Het verhaal met in de hoofdrollen een aantal kakkers op leeftijd komt nogal oubollig over wanneer het wordt voorgelezen door Hymke de Vries. Zij heeft een overdreven kakaccent en zet stemmetjes op wanneer een ander dan de hoofdpersoon Judtih Loman aan het woord is. Bij menige dialoog had ik de neiging om deze aan te vullen met ‘kostelijk!’