Cherry Duyns (1944) en Armando (1929-2016) waren meer dan vijftig jaar bevriend. Ondanks het leeftijdsverschil klikte het meteen toen zij elkaar tegenkwamen op de redactie van de Haagse Post. Een van de eerste opdrachten die Armando zijn jongere collega gaf was het halen van een paar haringen. In die tijd was Armando al schrijver, dichter, musicus, beeldend kunstenaar en dus ook journalist bij de Haagse Post. Hij werkte er niet lang, maar de vriendschap met Cherry Duyns bleef bestaan. Zij deelden een fascinatie voor kunst, de oorlog, het circus en hadden beiden een zekere niet-elitaire houding. En zij hadden eenzelfde gevoel voor humor. De ondertitel bij deze gesprekken luidt: “Ik bel je wel als ik dood ben.”