Als groot liefhebber van het werk van Georges Perec (1936-1982) keek ik uit naar de vertaling van Les revenentes uit 1972, de roman waar de letter e de enige klinker is. Guido van de Wiel werkte twaalf jaar aan deze vertaling. Eerder vertaalde hij La disparition, de roman van Perec uit 1969 waar de letter e juist in ontbreekt. In vertaling luidt de titel ’t Manco. Lange tijd was het boek niet meer nieuw te krijgen en betaalde je er tweedehands een stevig bedrag voor. Nu is er een paperbackeditie beschikbaar van dit wonderlijke boek.
Posts tonen met het label Georges Perec. Alle posts tonen
Posts tonen met het label Georges Perec. Alle posts tonen
zaterdag 26 maart 2022
Georges Perec – De wedergekeerden
dinsdag 21 april 2020
Georges Perec – De aanslag in Sarajevo
Georges Perec (1936-1982) debuteerde in 1965 met Les Choses. Het is een geweldige roman. Hij beschrijft het doodgewone leven van twee mensen, beklemmend en leeg. Perec stelt de lezer voortdurend gerust. Zoals ik eerder schreef, “het is de geruststelling van een stewardess in een neerstortend vliegtuig.” Voordat Perec doorbrak met dit boek schreef hij al. In 2012 werd Le Condottière uitgegeven, een boek dat hij schreef in 1960. L'Attentat de Sarajevo is uit 1957 en Perecs eerste voltooide roman. Het boek verscheen in 2016 en is nu in het Nederlands vertaald, door Edu Borger.
zaterdag 31 augustus 2019
Georges Perec – De machine
Georges Perec (1936-1982) hield van taalexperimenten. Hij schrijft literatuur, maar zoekt ook als een wetenschapper de grenzen van de taal op. Opmerkelijk is dat zijn boeken meestal goed leesbaar blijven. De machine is geen boek, maar een hoorspel in het Duits. Het is nu voor het eerst vertaald en bewerkt in het Nederlands, door Jan H. Mysjkin. De uitgave is prachtig, zoals we van uitgeverij Vleugels gewend zijn.
zondag 2 december 2018
Georges Perec – Ruimten rondom
‘Ruimten
rondom’ uit 1974 is geen verhaal, maar bij Georges Perec is het onderscheid
tussen verhaal, essay of een reeks observaties diffuus. In het boek denkt Perec
na over ruimten. De hoofdstukken hebben titels als ‘De bladzijde’, ‘De kamer’,
‘Het land’ en ‘De wereld’.
maandag 10 september 2018
Georges Perec – Een man die slaapt
‘Un homme
qui dort’ is een korte roman, die Perec schreef in 1967. Het boek werd eerder
vertaald onder de titel ‘Een slaper’. Deze vertaling uit 1998 is van Rokus
Hofstede. Zoals al het werk van Perec is ook dit boek bijzonder. De eerste
regel luidt: “Zodra je je ogen sluit begint het avontuur van de slaap.” Het
verhaal dat hij vervolgens vertelt gaat over een jongeman die zich volledig
probeert te onttrekken aan het aardse leven. Zijn bewustzijn zet hij op een slaapstand.
vrijdag 27 juli 2018
Georges Perec - De dingen
Georges
Perec schreef bijzondere boeken. Denk aan zijn roman La Disparition, waarin
de letter e ontbreekt. Het boek is zelfs vertaald in het Nederland als ’t
Manco. In De Dingen uit 1965 ontbreken geen letters. Het verhaal gaat over Jérôme
en Sylvie. Zij wonen in het naoorlogse Parijs. Zij studeren, hebben vrienden en
zijn redelijk tevreden met hun tweekamerappartement. Het boek kent geen
dialoog.
zondag 3 december 2017
Manet van Montfrans – Georges Perec, een gebruiksaanwijzing
Georges
Perec is een obscure schrijver. Zijn werk is verrassend. In ieder boek is er
wel iets geks aan de hand. Lezen over zijn leven en werk verklaart veel over
zijn obsessies en de regels die hij zichzelf oplegde. Dit boek van Van Monfrans
heet niet voor niets ‘Georges Perec, een gebruiksaanwijzing’.
woensdag 29 november 2017
Georges Perec – Poging tot uitputtende beschrijving van een plek in Parijs
Dit jaar
verschenen er twee boeken van Perec in Nederlandse vertaling: in de reeks
privédomein het droomboek ‘De duistere winkel’ en bij uitgeverij Vleugels ‘Poging
tot uitputtende beschrijving van een plek in Parijs’. Zoals de titel aangeeft
biedt dit prachtig vormgegeven boekje een poging tot uitputtende beschrijving
van een plek in Parijs. De plek is Place Saint-Sulpice. Perec zat er in oktober
1974 drie dagen lang en noteerde wat hij zag.
zaterdag 25 november 2017
Georges Perec – De condottiere
Georges
Perec debuteerde in 1965 met de roman ‘Les Choses’. Vijf jaar ervoor had hij ‘Le
Condottière’ voltooid. Het boek werd door de uitgeverij Gallimard geweigerd.
Als manuscript circuleerde het onder bekenden van Perec. In 2012, dertig jaar
na het overlijden van Perec, werd het boek alsnog uitgebracht. De vertaling uit
2014 is van Edu Borger.
zondag 22 oktober 2017
Georges Perec – De duistere winkel
Elk nieuw
boek van de Franse schrijver Georges Perec is een verrassing. ‘De duistere
winkel’ is het derde boek van hem dat is vertaald en uitgebracht in de reeks
privé-domein. Eerder verschenen ‘W of de jeugdherinnering’ en het boek met de
mooiste titel voor een autobiografie ‘Ik ben geboren’. ‘De duistere winkel’
bevat de weergave van 124 dromen die Perec noteerde in de periode 1968-1972.
zaterdag 16 juli 2016
Georges Perec – Een kunstkabinet
Georges
Perec (1936-1982) was van Pools-Joodse afkomst. Hij groeide op in Frankrijk.
Zijn ouders kwamen om in de oorlog. Perec schrijft merkwaardige boeken, zoals ‘Wat
voor brommertje met verchroomd stuur achter op de binnenplaats?’, waar de
hoofdpersoon telkens een andere naam heeft, of ‘Tips en wenken voor wie zijn
afdelingschef om opslag wil vragen’, waarin geen enkele bruikbare tip te lezen
valt. Opmerkelijke is ook zijn boek ‘La
Disparition’, waarin de letter E ontbreekt. Hij is een meester in uitweidingen en houdt erg van
eindeloze opsommingen. Toch zijn zijn boeken zeer leesbaar en de humor ontbreekt
niet in zijn werk.
woensdag 25 september 2013
Georges Perec – Tips en wenken voor wie zijn afdelingschef om opslag wil vragen
De stijl in elk boek van Perec is anders. Dit is een bewuste
keuze van de schrijver. Georges Perec houdt ervan zichzelf bizarre regels op te
leggen. In ‘La disparition’ ontbreekt in de hele roman de letter e.
Het lijkt onmogelijk maar het boek is vertaald in het Nederland als ’t Manco. In
een andere korte novelle heeft de hoofdpersoon tientallen verschillende namen.
Zijn beste boek vind ik ‘Het leven een gebruiksaanwijzing’. In deze roman (?)
is een gebouw de hoofdpersoon. Alle inwoners en inrichtingen worden zeer
uitvoerig en gedetailleerd beschreven. Hierin zit een terugkerend thema in het
werk van Perec: de uitputtende beschrijving.
Abonneren op:
Posts (Atom)