Posts tonen met het label Georges Perec. Alle posts tonen
Posts tonen met het label Georges Perec. Alle posts tonen

zaterdag 26 maart 2022

Georges Perec – De wedergekeerden


Als groot liefhebber van het werk van Georges Perec (1936-1982) keek ik uit naar de vertaling van Les revenentes uit 1972, de roman waar de letter e de enige klinker is. Guido van de Wiel werkte twaalf jaar aan deze vertaling. Eerder vertaalde hij La disparition, de roman van Perec uit 1969 waar de letter e juist in ontbreekt. In vertaling luidt de titel ’t Manco. Lange tijd was het boek niet meer nieuw te krijgen en betaalde je er tweedehands een stevig bedrag voor. Nu is er een paperbackeditie beschikbaar van dit wonderlijke boek.

dinsdag 21 april 2020

Georges Perec – De aanslag in Sarajevo


Georges Perec (1936-1982) debuteerde in 1965 met Les Choses. Het is een geweldige roman. Hij beschrijft het doodgewone leven van twee mensen, beklemmend en leeg. Perec stelt de lezer voortdurend gerust. Zoals ik eerder schreef, “het is de geruststelling van een stewardess in een neerstortend vliegtuig.” Voordat Perec doorbrak met dit boek schreef hij al. In 2012 werd Le Condottière uitgegeven, een boek dat hij schreef in 1960. L'Attentat de Sarajevo is uit 1957 en Perecs eerste voltooide roman. Het boek verscheen in 2016 en is nu in het Nederlands vertaald, door Edu Borger.

zaterdag 31 augustus 2019

Georges Perec – De machine

Georges Perec (1936-1982) hield van taalexperimenten. Hij schrijft literatuur, maar zoekt ook als een wetenschapper de grenzen van de taal op. Opmerkelijk is dat zijn boeken meestal goed leesbaar blijven. De machine is geen boek, maar een hoorspel in het Duits. Het is nu voor het eerst vertaald en bewerkt in het Nederlands, door Jan H. Mysjkin. De uitgave is prachtig, zoals we van uitgeverij Vleugels gewend zijn.

zondag 2 december 2018

Georges Perec – Ruimten rondom

‘Ruimten rondom’ uit 1974 is geen verhaal, maar bij Georges Perec is het onderscheid tussen verhaal, essay of een reeks observaties diffuus. In het boek denkt Perec na over ruimten. De hoofdstukken hebben titels als ‘De bladzijde’, ‘De kamer’, ‘Het land’ en ‘De wereld’.

maandag 10 september 2018

Georges Perec – Een man die slaapt

‘Un homme qui dort’ is een korte roman, die Perec schreef in 1967. Het boek werd eerder vertaald onder de titel ‘Een slaper’. Deze vertaling uit 1998 is van Rokus Hofstede. Zoals al het werk van Perec is ook dit boek bijzonder. De eerste regel luidt: “Zodra je je ogen sluit begint het avontuur van de slaap.” Het verhaal dat hij vervolgens vertelt gaat over een jongeman die zich volledig probeert te onttrekken aan het aardse leven. Zijn bewustzijn zet hij op een slaapstand.

vrijdag 27 juli 2018

Georges Perec - De dingen


Georges Perec schreef bijzondere boeken. Denk aan zijn roman La Disparition, waarin de letter e ontbreekt. Het boek is zelfs vertaald in het Nederland als ’t Manco. In De Dingen uit 1965 ontbreken geen letters. Het verhaal gaat over Jérôme en Sylvie. Zij wonen in het naoorlogse Parijs. Zij studeren, hebben vrienden en zijn redelijk tevreden met hun tweekamerappartement. Het boek kent geen dialoog.

zondag 3 december 2017

Manet van Montfrans – Georges Perec, een gebruiksaanwijzing


Georges Perec is een obscure schrijver. Zijn werk is verrassend. In ieder boek is er wel iets geks aan de hand. Lezen over zijn leven en werk verklaart veel over zijn obsessies en de regels die hij zichzelf oplegde. Dit boek van Van Monfrans heet niet voor niets ‘Georges Perec, een gebruiksaanwijzing’.

woensdag 29 november 2017

Georges Perec – Poging tot uitputtende beschrijving van een plek in Parijs


Dit jaar verschenen er twee boeken van Perec in Nederlandse vertaling: in de reeks privédomein het droomboek ‘De duistere winkel’ en bij uitgeverij Vleugels ‘Poging tot uitputtende beschrijving van een plek in Parijs’. Zoals de titel aangeeft biedt dit prachtig vormgegeven boekje een poging tot uitputtende beschrijving van een plek in Parijs. De plek is Place Saint-Sulpice. Perec zat er in oktober 1974 drie dagen lang en noteerde wat hij zag.

zaterdag 25 november 2017

Georges Perec – De condottiere

Georges Perec debuteerde in 1965 met de roman ‘Les Choses’. Vijf jaar ervoor had hij ‘Le Condottière’ voltooid. Het boek werd door de uitgeverij Gallimard geweigerd. Als manuscript circuleerde het onder bekenden van Perec. In 2012, dertig jaar na het overlijden van Perec, werd het boek alsnog uitgebracht. De vertaling uit 2014 is van Edu Borger.

zondag 22 oktober 2017

Georges Perec – De duistere winkel

Elk nieuw boek van de Franse schrijver Georges Perec is een verrassing. ‘De duistere winkel’ is het derde boek van hem dat is vertaald en uitgebracht in de reeks privé-domein. Eerder verschenen ‘W of de jeugdherinnering’ en het boek met de mooiste titel voor een autobiografie ‘Ik ben geboren’. ‘De duistere winkel’ bevat de weergave van 124 dromen die Perec noteerde in de periode 1968-1972.

zaterdag 16 juli 2016

Georges Perec – Een kunstkabinet

Georges Perec (1936-1982) was van Pools-Joodse afkomst. Hij groeide op in Frankrijk. Zijn ouders kwamen om in de oorlog. Perec schrijft merkwaardige boeken, zoals ‘Wat voor brommertje met verchroomd stuur achter op de binnenplaats?’, waar de hoofdpersoon telkens een andere naam heeft, of ‘Tips en wenken voor wie zijn afdelingschef om opslag wil vragen’, waarin geen enkele bruikbare tip te lezen valt. Opmerkelijke is ook zijn boek  ‘La Disparition’, waarin de letter E ontbreekt. Hij is een  meester in uitweidingen en houdt erg van eindeloze opsommingen. Toch zijn zijn boeken zeer leesbaar en de humor ontbreekt niet in zijn werk.

woensdag 25 september 2013

Georges Perec – Tips en wenken voor wie zijn afdelingschef om opslag wil vragen



De stijl in elk boek van Perec is anders. Dit is een bewuste keuze van de schrijver. Georges Perec houdt ervan zichzelf bizarre regels op te leggen. In ‘La disparition’ ontbreekt in de hele roman de letter e. Het lijkt onmogelijk maar het boek is vertaald in het Nederland als ’t Manco. In een andere korte novelle heeft de hoofdpersoon tientallen verschillende namen. Zijn beste boek vind ik ‘Het leven een gebruiksaanwijzing’. In deze roman (?) is een gebouw de hoofdpersoon. Alle inwoners en inrichtingen worden zeer uitvoerig en gedetailleerd beschreven. Hierin zit een terugkerend thema in het werk van Perec: de uitputtende beschrijving.