Daniel Dee – De geschiedenis van Marthe

De echo van mijn voetstappen was het geslaagde romandebuut van Daniël Dee. Bij het verschijnen ervan in 2021 kondigde hij al het vervolg aan. De geschiedenis van Marthe is niet echt een vervolg. Je leest helaas niet hoe het verder gaat met de antiheld Nico ter Waarbeek, maar je kunt de twee boeken wel als een tweeluik zien: zelfde sfeer, zelfde stad, eenzelfde lapzwans als hoofdpersoon en dezelfde prachtige vormgeving van het boek. De schrijver laat aan het eind van het verhaal de mogelijkheid open er een drieluik van de te maken, wie weet, een hele reeks! 

Herve Le Tellier – Anomalie

Anomalie uit 2020 is een enorm verkoopsucces in Frankrijk. Er gingen meer dan één miljoen exemplaren over de toonbank, een onvoorstelbaar aantal. Hervé Le Tellier ontving voor het boek de Prix Concourt. Dit is een prestigieuze en zeer literaire prijs, terwijl het boek in Nederland onder de spannende boeken wordt geschaard. Misschien komt dit door de uitgever. Xander staat niet bekend om het uitgeven van veel literatuur. Het kinderachtige omslag doet het boek ook geen goed. 

 

Gerbrand Bakker – De kapperszoon

 

De nieuwe roman van Gerbrand Bakker was een perfecte leeservaring. Het boek bevat geen zwakke passages of zinnen waar wat mis mee is. Ik las het in twee dagen uit, louter omdat ik andere verplichtingen had als werk, slapen en eten. Anders had ik het in de befaamde één ruk uitgelezen. Bovendien - niet onbelangrijk – is de verpakking uitstekend. Het omslag is schitterend, lettertype precies goed en het ligt lekker in de hand. Kijk, zo moet je een boek uitgeven. 

Siebe Thissen – De jongen die van de Hef dook

De Rotterdamse uitgeverij De Meent bestaat nog maar kort. Zij hebben inmiddels hun bestaansrecht bewezen met een aantal interessante boeken, en er volgt meer moois. De jongen die van de Hef dook is fraai uitgegeven en verkoopt vooral in Rotterdam erg goed. Het verhaal is uniek. Op 14 januari 1933 dook Lou Vlasblom vanaf een hoogte van 67 meter van de Hef. Hij vestigde hiermee een hoogterecord dat door geen andere brugduiker ooit is overtroffen.

Marten Toonder – De pasmunt

Bijna alle Bommelverhalen ken ik. Vele verhalen heb ik meerdere keren gelezen. Toch word ik door nieuwe uitgaven, zoals in deze serie, verleidt tot aanschaf en herlezing. De pasmunt is een heruitgave uit 2018, die ik toen kennelijk heb gemist. Het thema van dit verhaal uit 1965 is actueel. Het kreeg als ondertitel Bitcoin editie mee en Klaas Knot, president van de Nederlandsche bank, schreef een voorwoord.

Johannes van der Sluis – Profane verlichting

De Rotterdammer Johannes van der Sluis (1981) noemt zichzelf naast dichter psychonaut. De autocorrectie maakt hiervan psychopaat, maar dat is hij niet. Na het lezen van deze bundel, die zowel qua vorm als inhoud aansluit op zijn in 2020 verschenen bundel Ik ben de verlosser niet heb ik wel een idee wat een psychonaut is. Als ontdekkingsreiziger onderzoekt hij zijn eigen geest. De omgeving is onderwerp van zijn poëzie maar dat is uiteindelijk toch decor.

Thomas Bernhard – Een kind

Thomas Bernhard (1931-1989) was een vermaarde Oostenrijkse schrijver uit de vorige eeuw. In de eerste plaats was hij toneelschrijver maar in Nederland is hij vooral bekend om zijn veelal korte romans waarin hij consequent zijn zwartgallige kijk op het leven toont. Twee uitgeverijen brengen de laatste jaren veel werk van hem uit, uitgeverij IJzer en uitgeverij Vleugels. Bij de laatste is Een kind verschenen, vertaald door Ria van Hengel.

Hester van Hasselt, Bianca Sistermans - Een mogelijk begin van veel

Bij het lezen poëzie gaat het in de eerste plaats om de tekst. Een tekst spreekt je aan of niet. Soms dringt een gedicht na een aantal keren lezen pas goed bij je binnen. Het verhaal achter de tekst kan daarbij helpen. Verschillende dichters of bepaalde gedichten ben ik meer gaan waarderen na een optreden van de dichter, na het lezen van een aanstekelijk recensie of na het horen van een interview. In Een Mogelijk begin van veel zijn 29 interviews met belangrijke Nederlandse dichters gebundeld.

Midas Dekkers – Wat loopt daar? Een biologische kijk op rassen

Midas Dekkers is een bekende Nederlander die geregeld op televisie zijn onderkoelde mening geeft over allerlei menselijke gedrag. Graag relativeert hij dingen waar andere mensen nogal warm voor lopen zoals sporten en kinderen krijgen. Hij presenteert zich dan graag als wetenschapper, die objectief stelling neemt, altijd met de nodige humor. In Wat loopt daar? is hij op en top de bioloog. Hij geeft zijn kijk op het begrip ras en betrekt in zijn verhaal tallozen onderwerpen, wanneer die maar enigszins met het onderwerp te maken hebben. 

 

Gary Cross - A social history of Leisure since 1600

Vrije tijd is het tegendeel van werk. Het belang van het tweede lijkt vanzelfsprekend, zonder werk geen inkomen. Onder historici, vooral linkse historici, was het onderwerp werk lange tijd erg populair: de arbeider en de arbeidersbeweging als onderzoeksobject, als tegenhanger van de geschiedenis van staatslieden, generaals en andere ‘grote mannen’. Gary Cross schreef met dit boek (uit 1990) een brede geschiedenis van de vrije tijd. Een onderwerp dat lange tijd werd veronachtzaamd onder zijn vakgenoten.

Marten Toonder – De Maanblaffers

De Bezige Bij brengt met regelmaat Bommelverhalen opnieuw uit die aansluiten op de actualiteit. In 2021 verscheen in deze reeks De Maanblaffers, als nepnieuwseditie met een voorwoord van Huib Modderkolk. In Rommeldam doet het verhaal de ronde dat de stad belaagd wordt door Maanblaffers. Het is niet helemaal duidelijk hoe zij eruitzien – zij kunnen zich goed vermommen – maar gevaarlijk zijn ze. Iedereen kan een Maanblaffer zijn. Dit verhaal uit 1967 is actueel, maar je kunt ook zeggen dat het universeel is. Nepnieuws verspreiden, verraders aanwijzen, de macht grijpen en zuiveringen doorvoeren is al zo oud als de mensheid.

Karel Capek – Leven en werk van de componist Foltyn

Karel Čapek behoort samen met Bohumil Hrabal tot mijn favoriete Tsjechische schrijvers. Hrabal heeft een herkenbare stijl. Wat hij schrijft aan wonderlijke verhalen lijkt puur verzonnen, maar het meeste is autobiografisch. Hij heeft gewoon een bizarre kijk op de wereld. Karel Čapek is een ander slag schrijver. Zijn stijl is juist niet herkenbaar. Hij heeft allerlei genres uitgeoefend en probeert in ieder boek iets nieuws uit. Čapek heeft wel net als Hrabal plezier in het beschrijven van vreemde gebeurtenissen en excentrieke personages.